ЁЫШШГО'УЁАЦЬ незак. выведаць. Мікола зможа вышпігоўваць усё (Хойн.); А ты што вышпігоўваеш? (Паганцы, Оветл.) ВЬІШЫВА'НКА ж. вышыіванне. A ў яе новая кофта з вышывайкай (Чырвоная Буда, Добр.). ВЬГШЫМКАЦЬ зак. выгнаць. Вышымкаў я іх (ГОркі, Браг.). ВЬГЯМКА ж. фортачка. Зімой заўсёды ў нас аткрыта выямка. Зачыні выямку, бо дуе модно (Буйнавічы, Маз.). ВЯДЗЬМА'Ч м. чараўнік. Вядзьмач на чалавека вядзьмуе (Неглюбка, Ветк.). ВЯ'ЗАНКА ж. 1. хустка (вязаная). У яе была вельмі цёплая вязанка (Пянчын, Б.-Каш.); Вязанку закруді, на дварэ ж халодна (Марозавічы, Б.-Каш., тое ж: Стаўбун, Ветк.); Раней вязанкі самі рабілі (Нісімкавічы, Чач.); 2. звязка (чаго-небудзь). На від дак i дзед стары, а кажды дзень несе з лесу вязанку дроў (Завайць, Hap., тое ж: Марозавічы, Б.-Каш.); I адкуль тыя людзі столькі вязанак лёну нясуць (Піркі, Браг.). ВЯ'ЗАНКІ (вязёнкі) толькі мн. рукавіцы (вязаныя). Вазьмі вязанкі, на сенажу будзе добра (Марозавічы, Б.-Каш.); Гэта вязёнкі, іх далі сыну на рабоце (Раманавічы, Гом.); Вазьмі вязёнкі ў лес (Салтанаўка, Б.-Каш.); У вяэёнках зімой цяплей, таго што ўсе пальцы ўмесь (Рудня, Чач.). ВЯ'ЗНГК м. зараслі (вязу). Мае малые сённі ў вязніку ўплуталіся (Бабовічы, Гом.). ВЯЗЬ ж. рэмень (які звязвае цапільна з ручкай цэпа). Малаці, не бойся. Вязь модная (Углы, Ельск.). ВЯЗЬМО'м. перавясла. Вязьмо лежыць ля снапоў (Неглюбка, Ветк.); Для скручвання снапоў дзелаюць вязьмо (Стаўбун, Ветк.); Вязьмой звязваюць сноп (Неглюбка, Ветк., тое ж: Л іцвінавічы, Чач.). * ВЯЛІЗА'ЗНЫ прым. велізарны. Гэта, мабыць, самы вялізазны дуб (Перароў, Жытк., тое ж: Салаўёў, Б.-Каш.); Вялізазны — вялізазны кабан ■ (Пясчанікі, Жытк.). ВЯ'ЛЩА ж. дрэва (сухастойнае). Вяліца доўга шчэ стаяла (Баравікі, Светл.). ВЯ'ЛЩЬ незак. біць (валёнкі). Трэба було вяліць валёнкі (Піркі, Браг.). ВЯНЗЭ'ЛАК м. клунак. Сколькі б баб,ні ехала, усе з вянзэлкамі (Тульгавічы, Хойн
Дадатковыя словы
вьішыванка, вязнгк, вязьмом, вялща, вялщь, вянзэлак, ёышшгоуёаць
22 👁