Кароткавічы, Ж лоб.); Не рабще ніскі, а высок! выруб, каб светла ў хаце было (Халочча, Чач., тое ж: Днепрын, Рэч.); 2. засечка. Панарабіў вялікіх вырубаў, што зра (Піркі, Брат.); Глыбокі выруб не дзелай (Бывалькі, Рэч.); 3. высека. У вырубе за ракой пачалі саджаць caжанцы (КароткавічыўЖлоб.). ВЬГСАЛАіПІЦЦД зак., неадабр. выказацца. Во любіць высалапіцца куды не трэба (Злядзін, Маз.); Сёння Андрэй добра высалапіўся на сабранні (Там жа). ВЬГСЕРБАЦЬ зак. з'есці. Рыгор высербаў весь суп (Хільчыцы, Жытк.). ВЬГСКРЬЩАЦЦА зак. з'явіцца. Глядзі колькі жукоў выскрыпалася на картоплі, нельга адбіцца (Піркі, Браг.). ВЫСО'ТНІК м. падасінавік. На абед звару высотнікаў, учора набралі багата (Даманавічы, Калінк.). ВЬТОЦЯГНУ'ЦЦА зак., неадабр. намерці. Каб ён высцягнуўся (Ж.-Буда, Добр.); Каб яны ўжэ высцягнуліся (Пракопаўка, Добр.). ВЫХАДЖА'іВЬІ прым. вынаходлівы. Чалавек быў выхаджавы (Быч, Карм.). ВЬГХАШЦЦА зак. выбегчы, выйсці. Каровы на двор выхапіліся (Палессе, Чач.). ВЫХіВАЛЯЖА аг., зневаж. хвалько. Выхваляка хваліцца, а не работая (Халочча, Чач.). ВЫ'ХВАЦЕНЬ м. корж. Кума, я сягодні такіх выхватняў напекла, што дзіву дасіся (Горваль, Рэч.). ВЫіЦІРАЛЬ'НіК м. (выцірка ж.), тое, што вуцірка. Як пазадзелаюць выціральнікі, дык еля патмываіш (Азяраны, Раг.); Выціральнік ужо трэба вымыць (Хвойнае, Хойн.); Выціркі i вышываныя бываюць i простыя (Слаба да, Ветк.).. ВЬКЧУХАЦЦА зак. ачуняць. Як напала ліхарадка, дык ледзь вычухала (Белы Пераезд, Петр.). ВЬГШАПЦЩЦА зак. высахнуць. Весь часнок вышапцідца за зіму (Быч, Карм.). ВЬТШКРЭБАК I м. сын (апошяі). Вн жа ў мене выш'крэбак, астатнія дзеткі ўжо разлецеліся, а гэты са мной (Марозавічы, Б.-Каш.). ВЬІ'ШКРЭБАК II м. хлябок (рэштак цвета). Асталося трохі цеста, дак п вышкрэбак спекла (Маркавічы, Том.). ВЬГШЛІГАЦБ зак. астудзіць. Ведер вышлігаў хату, i ноччу дужа халодна (Башыца, Б.-Каш
Дадатковыя словы
выхаджаівьі, выхвацень, выіціральнік, вьтоцягнуцца, вьішкрэбак, вўцірка, зесці, зявіцца, кароткавічы^жлоб
15 👁