ЁЫ;ЖЛА ж., перан., асудж. жакчкна (хітрая). Ёыжла гэтая праклятая (Агародня, Добр.). ВЬГЖЬІМКІ толькі мн. макуха. A выжымкі ідуць на корм (Стаўбун. Ветк.). ВЬІ'ЗВЕЗДЗІЦЬ зак. вызарыцца. Глянь на неба, як сёдні вызвездзіла (Гарадзец, Раг., тое ж: Холмеч, Рэч.; Ручаёўка, Лоеўск; Лучын. Раг.). ВЫКАБЛУ'ЧВАЦЦА незак. выкручвацца, выхваляцца. I чаго ён выкаблучваецда (Перароў, Жытк.); А ты ўсё выкаблучваешся (Навасёлкі, Петр.). ВЬГКАЛАТ м. 1. абмалот. Заўтра трэба зрабіць выкалат (Багданавічы, Карм.); 2. салома. Сусед прывёз добрую ахапку выкалату для подсцілу (Багданавічы, Карм.). ВЫКАЛУ'ПЛІВАЦЬ незак., перан. выматваць, атручваць. Што яна мне душу ўсю выкалуплівае (Быч, Карм.). ВЬГКАНАХАЦЬ зак. вьгарасідь. Прасіў, прасіў, чуть выканахаў — во які чалавек (Быч, Карм.). ВЫКАРЧАВА'ННЕ (выкарчыванне) н. выкарчоўванне. Выкарчаванне дзераваў i пнёў рабілася бульдозерам (Пагост, Жытк.); Выкарчыванне ціпер добра ідзець (Maрозавічы, Б.-Каш.). ВЬГКАТ м. дэкальтэ. Міронава выкат вялікі здзелала (Маркаль, Жлоб.). ЁЫ'КАТАЦЬ зак. забрадь. Я ў дебе викатаю да грама (Палессе, Чач.). ВЫЖУРЬІЦЬ зак. інапаліць (печ). Выкурыць печ няма часу (B. Нямкі, Ветк.). ВЫ'МЯРХАЦЦА зак. прагаладацца. Быстра ты ўжо вымархалася (Быч, Карм.); Дзіва што на касьбе вымірхаліся (Харашоіўка, Добр.). ВЫ'НАСАК м. зносак. Вынасак, ён маленькі i потым знай, што курыца ўжо ня будзе несціея (Халочча, Чач.). ВЫНО'СІСТЫ (вынослівы) прим, высокі, тонкі. Ета дзерава выносістае (Неглюбка, Ветк.); Сасну вынослівую прывезлі (Стаўбун, Ветк.). ВЫ'ПУСТАК м. пярэзімак. Яшчэ яна была выпусткам, а ўжо ацялілася (Грэбень, Жытк.), ВЬГРВА ж. яма (ад дажджу). Дождж — залівень пайшоў, усю зямлю знясло, вырву такую здзелаў (Быч, Карм.)/вір. Чалавека ў вырву зацяпнула (Бабовічы, Гом.). ВЬГРУБ м. 1. зруб. Выруб у нас не вельмі высокі