Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

БРАЦЕ'ННЩА ж. сястра (дваюрадная, траюрадная). Брацённіцы няма ў мяне (Багданавічы, Карм.). БРОГ m. прыстасаванне (для ўкладкі сена). Брогам добра сена было класьці (Астрагляды, Браг.). БРО'ЖКА ж. шпілька. Зашпілі брожкай спадніцу (Казацкія Балсуны, Ветк., тое ж: Апанасаўка, Гом.) /брошка. Брожкай прыноску аздобіла (Камунар, Б.-Каш.). БРУКЦЬ, незак. узбуджацца (аб пчолах). Пчолы за тры дні перад дажджом бруяць (Неглюбка, Ветк.). БРУКО'УШК м., толькі адз. лісце (бручкі). Брукбунік адзін вырас. Дала карове цэлы ахапак брукоўніку (H. Гута, Гом.). Параўн. бручкоўнік. БРУКО'УНІШЧА н. поле (пасля ўборкі бручкі). Яна на брукоўнішча пашла (Бабивічы, Гом.). БРУЛЬ-БРУЛЬ пазыўныя словы (для авечак, ягнят). (Піркі, Браг.). Параўн. бры-бры. БРУСЛЕ'Т м. бранзалет (на гадзіннік). Купіла новы брусьлёт на часы (Азяраны, Раг.); у Вольгі часы з брусьлетам (Чырвоная Буда, Добр.). БРУСО'К м. частка (грабляў). Насадзі новы брусок на грабільна (Бабовічы, Гом.; Неглюбка, Ветк.). БРУ'ТА ж. лёк. Тоя, што ў бодцы астаедда, называецца брута (Баравікі, Светл.). БРУ'ХА I н. чэрава (жывёлы), Бруха большое будзе, як обжорлівая корова наесца (Холмеч, Рэч.); У каровы што-та з брухам зрабілася, трэба вецінара пазваць (Pyчаёўка, Лоеўск.). БРУГХА II н. ніз (пілы). Зусім у піле бруха скрывілась (Баравікі, Светл.), БРУХА'ЦІЦЦА незак. карабаціцца. Брухаціцца — гэта калі дзерава высыхае i перагінаецца. На сонцы брухаціцца дошка (Кароткавічы, Жлоб.). БРУЧ м. абруч. Бручы робяць у нас з лазы (Неглюбка, Ветк.). БРУЧКО'УНІК м., толькі адз. тое, што брукбунік, Бручкбунік тута быў (Неглюбка, Ветк.). (БРУШНЯЖ м., толькі адз. тыф. Раней, асабліваў вёсцы Злодзін, брушняк касіў усіх папагалоўна (Буйнавічы, Лельч.); Цяпер брушняк можна вылячыць (Марозавічы, Б.-Каш.). БРЫ-БРЫ тое, што бруль-бруль. «Бры-бры» авечку маняць yce (Ручаёўка, Лоеўск., тое ж: Піркі, Браг.). БРЫГАДЗІФКА ж. жонка брыгадзіра. Наша брыгадзірка таксама глядзіць за парадкам (Шырокі, Б.-Каш.К