ВЁД m. абед. ВынІмаі Вольга бед. Пара ўжо бедаць (Палеосе, Чач.). БЕ'ЖКА (бёжкі) прысл. бягом. Пабег бёжка да хаты (Палессе, Чач.); А ты бёжкі, дык дагоніш (Пруды, Калінк., тое ж: Замосце, Калінк.; Перароў, Жытк.); Не цягніся ты там, як жаба, бёжкі нада (Тульгавічы, Хойн.). Параўн. бяжком. БЕ'ЗЬМА прысл. многа. У Івана там бёзьма. Паспрабуй іх пракарміць (Рафалаў, Браг.). БЕ'КА н. частка сіта (драўляная). Прывяжы к бёку сіта (Неглюбка, Ветк.). БЕ'КАЦЬ незак. бляяць. Авечка бёкае.—«Чаго ты ўсё бекаіш, на пашы ні наелась ці што?» (Бабовічы, Гом., тое ж: Лядцы, Светл.). БЕЛАВУ'С м. бат. сівец. Белавус не з'ядобны, сухая трава, расцедь на ўзгорках ля балот (Марозавічы, Б.-Каш.); Пад соснамі бачыў белавуса етага (Неглюбка, Ветк.); Траўка з белымі кветачкамі называецца белавусам (ПагОСт, Жытк.). БЕЛАЗО'РЫ прым. 1. светлавокі. Кабула белазорая: адно вока чорнае, а другое белае (Ручаёўка, Лоеўск.); Вашы вочы чорныя, не балазорыя (Палессе, Чач.); 2. з бяльмом. А ён нейкі белазоры: порчаны, у нас кажуць (Марозавічы, Б.-Каш.). БЕЛАРУ'С м. трактар. Вунь беларус паехаў (Піркі, Браг.). БЕЛАРУСІ'ЧКА ж. выкладчыца (беларускай мовы). Наша беларусічка вельмі добра чытае вершы (Шырокі, Б.-Каш.). БЕ'ЛЬ ж., толькі адз. балота. Ета ж дзеткі, балацяная места бёллю называюць (Холмеч, Рэч.). БЕ'ЛЬМЫ толькі мн., зневаж. вочы. Вылупіў ён на мяне бёльмы, аж я прысеў (Сівенка, Добр.). Параўн. бізікі. БЕНЕКО'НСКІ прым. гатунак (жыта). Два гатункі жыта сеялі тады: партызанскі i бенеконскі (Піркі, Браг.). БЕРАЖА'НКА м. стрыж. Беражанка робіць свае кубельцы на беразі (Баравікі, Светл.). БЕРАЖНГЦА ж. 1. бераг (ракі). Чуваць далёка, бабы- на беражніцы белізну перуць (Холмеч, Рэч.); 2. шляк. Як ткалі хвартухі, дык зьнізу красівыя беражніны дзелалі (B. Нямкі, Ветк.). БЕРАЗІНА' ж. бярэзнік. Беразіна — беленечкія бярозы, каторыя аж пасхіліваліся (Гармавічы, Жлоб
Дадатковыя словы
бежка, безьма, бекаць, белавўс, белавўса, беларўс, бельмы, бенекбнскі, зядобны, лавўсам
15 👁