Ніяк не мог етый чылавек заснуць ноччу, а наутра пайшоў у хаіу. Хызяін сустреў яго з радысьцю i сказаў, што сын у яго радзіўся. Етый чылавек папрасіўся ў яго за кума быць. Ну, i згадзіўся хызяін. Праходзюць гада, расцець хлопіц. Прішло ўремя жаніцца. Гуляюць свадзьбу, усё хырашо было. I ўдруг жаніх нейкій нівясёлый стаў, як яго нехта гіірімяніў Скызаў нявесьці, што нешта плоха стала. Пашлі яны на вуліцу, а кум за імі. Тут ён кажыць, што піць зыхацеў. Ны дваре стыяў у іх калодзеж. Выцінуў ён вядро вады, стаў піць. А кум кыла яго з нявестай стаіць, баіцца, каб у калодзеж не ўляцеў. A жаніх толькі напіўся, пычаў ставіць вядро, пыляцеў i памёр. Тут суматоха пыднілася. Кум усім рысказаў, што чуў у дзень ныраджэння жаніха. Людзі кызалі, што яны ні раз відзілі мушчыну i жэншчыну пад вокнамі тых, у каго нырыджаліся дзіцяці. Запісана ад Казаковай Агрыпіны Рыгораўны, 1900 г.н., у в.Язычкова Дрыбінсканараёна ЗАМОВА Першый стол - сам гасподзь, другій стол - Icyc Хрістос, трецій - маці божая стаяла, сваго сына на руках дзяржала, залатою пяліною прікрівала. Прікрій жа, госпадзі, душу ад хваробы, ад спуду, ад злой долі. Запісана ад Бугаёвай Мары i Рыгораўны, 1923 г.н., у г. Магілёве ПЕСНЯ Ніхто таге не ведаець, Што на маем серцы дзеецца: Не агонь гаріць, смала кіпіць, Гаріць, гаріць кроў гарючая, Кроў гарючая, балючая Сушыць, крушыць маладзёшаньку. У міня, малады, трі заботачкі: Мне первая заботачка, Што я горькая сіротачка. А другая мне заботачка Дзеткі дробныя мне ў пуць не йдуць. А мне треццяя заботачка, Што мой мілый - горька п'яніца, Горька п'яніца, нядбаліца, Узяў мяне, як маліначку, А ссушыў, скрушыў на быліначку.,. Запісана ад Гарбачовай M.M., 1903 г.н., у в. Барэйкі Касцюковіцкага раёна
Дадатковыя словы
пяніца
1 👁