Верх— Веснушки В ЕРХ м. агульн. слав, процілеглае нізу, часть абернутая к небу, вышэйшаяиа раўні: верх. В е рх галавы, гары, дому. В Е РХ м. павалока, пакрьщьце: Барма (шуба) з суконным верхам, В ЕРХО В А Я ЪЗД А, конная язда. Прыехаў ко нна. Нейкі к о н н ік прагхаў полям. В ЕРХО В Н О СТ Ь, зьв?рхнасьць, зьв£?рхнік, старты чынам (начальнік). Назьверхні, які ляжыць на верее, процілеглы падысподняму. В ЕРШ А ТЬ справу, даканчаць, пастанауляць: вярцшць, верхаводзіць, даканяць. Зав яр тыл i хату, стог. Д а в я р ш а й пачатае. З а в я р ш ы л і справу. Доля д а к а н а л а ся. Ен там у іх в е р X аводзіць усіМу сам ўсе спрявы вяршас-. В ЕР Х О В Ь Е ср. верхв/на, в?ршадзь, вярхоўка, верхавщ а, вяршня. Хамёлка, самая верхавіна дрзва (маковка). В ЕР Х О ГЛ ЯД м. салапяка, салапяй. В ЕРШ А ж. рыбалоўская прылада: хаботия, буч, жак. Ха б о т ня й называецца прылада з доугіх вярбовых пруткоў клінам ўдоўж, без перагародак ў сярэдзіне, Буч, больш круглы за хаботню i мае ў сярэдзіне адну, або дзьве лейкаватыя з праходам перагародкі. Ж ак робіццаз сеткі на абручах, канструкціяй напамінае буч. ВЕСЕЛ1Е ср. агульн. слав, вясуласьць, вееял/ць, вееял/цца, вееялуць. Вясёлка — рожнабарвістая сьвятлавая дуга на небе. В ЕСЛ О ср. (зам. вязло) агульн. слав, лапата да грэбкі па вадзе: вясло, веславм, веславяць. Веслаўка, човен на пару, дзьве пары вёслаў. В ЕСН А ж. агулвн. слав, вясня, веснавь/, веснавдць. Вяс ьняк, цёплы,палуднёвы, вецяр. Вясьнянка, веснавая абрадовая песьня. Веснаві ца, ярка, ярая пшаніца, жыта. Ве с е нь старакрыўская назова чацьвёртага месяца ў гаду. В ЕСН У Ш К И ж. дробныя прышчыкі на абліччы
Дадатковыя словы
в<?ршадзь, вееял^ць, вееяліцца, вееяліць, верхвіна, веснавьі, вяс^ласьць, зьв<?рхнасьць
7 👁