Верет—Вертушка 60 крыва ее р а ц е н ц а. Лоб крупном, нос сучком, бруха лубком, хвост ве рця ном. Верацяно, В з р а ц е й н і ц а, названьне адмены вужак. В Е Р Е Т Е Н О, ў машынах i прыладах: вось, цэўка, па якой што небудзь авяртаецца, i В Е Р Е Т И Щ Е ср. грубая каструбістая тканіна, з якой шыюць мяшкі: зрэбьбя, пдкульля. Ходзіць у з р эб ьб і,ў пакульлі, Зр э бн а я, п а к у ън а я кашуля. В Е Р ЗИ Л А, рослы сільны няскладны чалавек: галабунь, дрдба, даўгди, даўгайла. В ЕР И ГИ мн. жалезныя аковы ношаныя збауўяючыміся на голым деле; ратуг/. Пастом i p a туга м і каваньімі цела иарыу. ВЕРСИ Ф И КАЦ 1Я лац. пісаньне вершаў, вершаваны склад; вершаваньне, верш афікація. В Е Р С Т А Т Ь, paj/няць, зраўніваць, дзял/ць: шыхтавяць: у друкарнях раздзяляць набор: ламаць. В Е Р С Т А К м. стол, лава асобнага устройства да ручнога рукомесла: поставень, постаў, паставец. Сталярны, млынарскі, слёсарскі п о с т а ў пастав е нь. В Е Р Т ЕЛ м. жалезны прут да пячэнья мяса; раж ен, веж аг. В Е Р Т ЕП м. пячзра, падземны прытулак, недаступны яр: ямяга, пячэра, ламарня. Гэта ям яг а разбойніцкая, а ня крама. Па пнеўях, карэнънях ды ям яг ах ўсю ноч вазіў, У ла м а р н і жывуць, як злыдни В ЕР Т И К АЛ м. лац. дуга круга, простападнага да горызонту: простапдд. В Е Р Т О Г Р АД м. црк. вінагряднік, сад. В Е Р Т Ъ ТЬ што, прывадзіць у кругаваротны рух: вярцуць, вярчены, вярцумы,вярцужны, вярценяць; круц/ць. Завертка, прыбор чымзакручваюць шрубы. Верткі, вяртлявы, вывёртлівы, спрытны. В Е Р Т У Г, канец восі ўстаўлены у гняздо: пятн/к. В Е Р Т У Ш К А ж. пяровертка на восі да запіраньня: круцулка
Дадатковыя словы
pajіняць, вярц^мы,вярц^жны, вярц^ць, даўгдй, дзяліць, збау^яю, круц^лка, круціць, лаб^нь, пастбм, пятнік, ратугі
7 👁