Свис— Свой СВИСТЪТЬ, сьвістдць, сьв/снуць, сьв/ст, сьвістун/ сьвістуха, сьвістушка, сьвістулька, сьвісток; сьв/шч, наскрозная дзіра ў чым колечы: ад выпаўшага сучка ў дашцэ, чарвяточына ў арэсе, наскрозная дзіра ў целе, гнойная глыбокая рана; сьвішчавяты. s СВИТА ж. франц. акружаючыя плнуючую ці знатную асобу людзі, пашанотная варта; почат, ў почце, ў акружаньні почту. СВИТОК м. сувой, зьв/так. СВИХНУТЬ. што, выламаць, вылушчыць з мейсца; зьвіхнуць—нуцца, зьвіхяньне, зьв/х, вывых, вывіхнуць—нуцца. СВІЯЗЬ, качка падобная да шылахвоста, з сіняй дзюбай; сьвпгазь, сьвітазя. СВОБОДА, свая воля, вольнасьць; свабода, свабодны, свабоднік—ніца; воля, вольны, вольніца, вольнік. СВОДИТЬ каго, з наго, адкуль; звадз/ць, звод, зводны. СВОДЧАТЫЙ, скляпуністы, скляшць, скляпіньне. СВОДНЯ ж. свахрайка, свахрдиства. СВОДЧИК м. свахрди, свахрдинік—райніцтва. Свахраём называюць такжа пасрэдніка пры мяне i куплі— прадажы. СВОЗИТЬ, зваз/ць, звоз, звозны, звозчык. свой заімак, свой, свая, сваё, сваў. Выдаю свой ўласны, а ня чужы грош. У нас свой дом. Свая рука не ліхадзейка. Свая табака не пярійыць. Сваё дабро хоцъ ночну еш. Свае дзіцятка. Свае коні. В оўк сваё возьме. Кож даму свой кон i закон. Свойскі, свой; аблашчаны, ня дзікі. Гэта свойская справа. Свойская разправа. Свойскі конь, свой; асвоены. Свойскія канкі, асвоеныя— ня дзікія. Свойскі абычай. Свойчлівы чалавек, які ня робіць турбаціі, не вымагае асаблівых каля сябе захадаў
Дадатковыя словы
звадзіць, звазіць, зьвітак, свахрдй, свахрдйнік—райніцтва, свахрдйства, скляп^ністы, сьвіснуць, сьвістуні
3 👁