Лудить—Лучь Л У Д И ТЬ што, пякрывапь пабечай, растопленай цынай (ня волавам, Plumbum); пабяляць, пабула. Л УК О Ш К О ср. лу/бка, лз/бачка. Л У К О М О Р Ь Е ср. атока. Л УКАВИ ТЬ, хадзіць крывымі выгібамі, паступаць няшчыра; крывадушыць, хітрыць. Л У К м. расьціна Allium сера; цыбу/ля, цыбульны. Танцавала рыба з ракам, I пятрушка з пастарнакам, А цыбуля ўзівавала, Ш то пятрушка танцавала. Пашла Ю ля па цыбулю, Паламала ў садзе дулю. ЛУКОВИЦА, цыбулька, цыбулясты. Л У Н А ж. нанебнае цела, спадарожнік зямлі; мес/к, мусяц; княжыч; кругавы аварот месяца наўкол зямлi адбываецца ў 29 дзен, 12 гадзін, 44 м., 3 сэк.; за гэты час месяц мае 4 зьмены: маладзік, сход, поўня, ветах. Па нашаму луна, сьвяны белы посьвет, поблеск; лунее, бялее; лунь беламалочнае сьвятло. Л УН АТИ К м. чалавек хворы, які будучы ў сьне ходзіць; люндтык, памесяўнік. Л У П А ж. фр. павялічаючае шкло ў аправе; люпа. Л УЧ Ш ІЙ,. лупшы, лгпшаць. Л УЧ Ш Е, лгпш, лепуй; валги. Валей бы ты на сьвет не радзіўся. Валей я ным ты. Па гэтай клухце валей пайду, чым паеду. К л у х т а, разьмяшаная гразь; ліпкая плыўкая, гразявая каша; у пераносным значэньні якаша",— брудная заблутаная справа. Л УЧЬ м. гаворыцца аб сьвятле, аб цяпле? просты шлях няважкай матэрыі, ад пункту выхаду да сустрэчы з аб'ектам; прамгнь, прамгнны, прамянее, прамян/сты, прамяш стасьць, прамгнчык; слова праменъ, (ад „пряма") ужываецца да акрэсьленьня сьветлавых праяў матэрыі. Слова ял у ч я к о е такжа мясцамі ўжываюць, выводзіцца з паняцьця
Дадатковыя словы
абектам, валгй, л^/бка, л^пшы, леп^й, лзібачка, луібка, м^сяц, месік, паб^ла, прамяністы, цыб^/ля, цыбуіля
4 👁