Лопата —Луговод 310 ЛОПАТА ж. лапята, лапотка- тачка, лапатня, лапацрнь, лаптыр. ЛОПОСТЬ, гл. „Лопасть". ЛОРНЕТ м. фр. глндзельнае шкелка ў аправе; лёрнэтка, лёрнот. ЛОСКУТ м. адрывак, алрэзак тканіны, скуры; скумлт— ты, скуматок, скумацьц/; лахмян, лахмань/, лохмы, лахмацьцо; матуз, матузьзо; дзярмо, дзярмацьцг; дросткі, які легка дзирэцца; драниц абдзіркі абноскі; драхво, драхло, гнільле, плдзертыя i збуцьвеўшыя рэшткі вопратак. ЛОСКУТНИК м. хто гаргуе скумацьцём; скумятнік, лахмытнік, р/язьнік. ЛОСК м. блеск, гллдкясьць на рэчах; полыск, палыску/е, палыскавяць, палыскоуны; лосы, гладкі i палыскоуны; лася гладкі пляс на вадзе; полысь на вадзе, гллдкясьць, рас.: „гладь". ЛОСНИТЬСЯ, палыскуе; сьліб/ць, глворыцпа аб полыску рясы кллі глядзеш» над сон на. См ібіць расой дзядовы сад; ільсьн/ць— цца; лышчыць. ЛОТОРЕЯ ж. фр. розыгрыш. ЛОХАНЬ ж. абручная судзіна з вушамі да мыцьця бялізны; балуя, балийка; чаўхря, чаух/рка. ЛОЦМАН м. кіраунік вадаплава; корнік, аснал. А с н а ч, ад „аснада*— прылады вадаплаўскіе, выражае паняцьце літэральна каштана. ЛОШАД о, конь, конскі, кан£к, каняга; канавод, той хто водзіць, пасе i гадуе коней. ЛОЩЕН 1Е, лышчавяньне, лышчыдь. ЛОЯЛЬНЫЙ фр. пакорны, пакорлівы. ЛУБОК м. вытвар народна га мастацтва, рынко вае мастацтва; малік, мальковы. Мальковым абразкі. Не абразы, а малькі прадае. ЛУГ м. пог, нізіна празначаная на пашу, радзей пожні; луг, луг/, лугавы} луж ок, лугав/на; луг над сенажаць: сенажяць, пожня; лука. ЛУГОВОДСТВО, сенажатиіцтва, сенажятніцкі, сенажятнік