Лока—Лопасти ЛОКАЛЬНЫ Й лац. мясцовы. Л ОКО М О БИ Л Ь аб машине, парав/к. Л О КО М О ТИ В м. фр. паравоз, цягн/к. Памылкова часам пішуць цягнік у значэньні цэлага зял. дарожнага поезду, гэтае найме абазначае толькі машыну якая *цягне". ЛОКОН м. ням. закручанае пасмо валасоў; пявітка; сукраць, ад суныцца, зьвівацца; зав/ток. Л О К О Т Ь м. агульн. слав, локаць, локці, лакцявяты. Лакцявая косьць: жб/ца; само вострыва локця—жбік. Л О М АТЬ агульн. слав, ламаць, ламдцца, ломкі, ламлшы, ломіцца; ламянік; ламянец, адломак чаго колечы; хряпаць. Пахрапаў услончык, стол. ЛОМ КІЙ, ламучы, ломкі; хрлпкі; крохкі. ЛОМ ОВИК м. вазец цяжкіх рэчаў; гіанардднік. Л ОМ АН Ь, збор паламанага; ламацьцу; ахряпья, гаворыцца аб наламаных расьцінах. Л О М О Т А ж. тупая боль у касьцёх; ламота. Л О М О ТЬ, адломак чаго; ламянік, ламднец. Расійцы „ломоть" кажуць i на адрэзак хлеба, фрукта; па нашаму гэта будзе: ськібунь, ськ/ба, ськ/бка; лу/ста, лустка, лусьцік; скрь/ль, скрылёк. ЛОМ ТИК, скрылёк, лусьцік. Л О М ТЕВО Й, луставь/, скрылявь/. Л ОМ ТИ ТЬ што, лустяць, скрыляць. Л О М Б А РД м. чуж. пазычковая установа, дзе выдаюцца грошы над заклад рэчау; заклядніца. Так гэта установа названа i у некатарых старадаўных дакумантах. Л О М КА, аб хваробе, ламота; аб ламаньні рэчаў— лам?жа. Л О М А ТЬ СЯ, выкрыўляцца, капрысіць; качапзрыцца, карэдзіцца. Л О П А СТЬ ж. шырокі i плосьмы канец; ніжняя часьць лапаты, вясла; лапть/р, лаптырок; лапатка; п?люсьць
Дадатковыя словы
жбіца, завіток, лаптьір, луставьі, луіста, п<?люсьць, паравік, скрылявьі, скрьіль, ськіб^нь, ськіба, ськібка
3 👁