ЛицедЪист—Лобзать ЛИЦЕДЪИСПМЕ ср. выступ.пеньне пад маскай „личиний", ирыймаючы на сябе, чужы від, иадобьбе; тірадстаўляць каго на сцэне; в?ідачь/н, відачынства, відач ъ/ннасьць, відачшнны. ЛИЦЕМЪРИТЬ, быць двулічным, аблыжным i ўдаваць сваім зьнешнім вілам ни тое што ёсьць; аблуджываць, аблуда, аблуднік. ЛИЦЕОЧЕРТАН1Е cv. нарыс надабізны асобы; абрысоўка асобы. ЛИЦЕ11Р1ЯТ1Е cp. староннасьць, прыстароннасьць. ЛМЦЕТВОРИТЬ што, уасабляць, уасобленьне. ЛИЧИНА, накладное на аблічча выабражэньне; маска, маскавяцца; машкяра. о ЛИЦЕИ м. фр. высшая вучомная установа; ліЦ9Й, ЛИЦЕМЪР, аблуднік, аблудлівец. ЛИШАЙ м. ням. рясьцчіа ніжэйшага парадку, блізкая да ім.хоў, лішаёу; шалуднікі; наскурная хвароба, адмена высынкі з вырлзным абмгжаньнем, круг/, шалудм. пярхі.. Називы паводле адмен хваробы: круг i сухія; мокры я i гнойный—пархі; сьвярбучыя i якія лушчацна— шалуды. ЛИШАТЬ каго чаго-колечы; адбіраць, пазбаўляць каго чаю колсчы; пазбаўляць, пазбявіць, пазолулены. ЛИШЕИ1Е ср. пазбяўленьне, пазбаўнік— ніца; у значэньні беднасьці, напасьцяў, недастаткі, нaпасьці. ЛИШИТЬСЯ, вызбыцца, йазбыцца, вызуцца. ЛИШН1Й, л/шні, л/шнік, л/шніца. ЛИШЬ прысл, ледзь, толькі. Тояькі прышоў дый за стоя. Ледзь тояькі заўважыў. Ледзь тольк i уцгк. ЛІАНЧ ж. гііяп. вялікая сямья расьцін гарачых краёў; апавс'йнід ЛОБЗАТЬ, ЛОБЫЗАТЬ к т о, цалавяць, цалунак, цалаклчьие