Зелен— Зеркало 210 ЗЕЛ ЕН Ы Й, зял?ны, зелянуць, зелян/на, зеляпух, зялёністы, зелянявы. З Е Л Е Н Щ И К м. таргоўнік зеленьню сьлецівам, гардавінай; сьлутнік, гардаўшчь/к. З Е М Л Я, зямля, зямны, зямульны, зямляны, зямлуць, зямл/Сты, земляваты. З Е М Л Я К — ЧК А, крывуц, крыв/чка, крыўцы. ЗЕМ Л Я К, пабратым, крыв?ц. Наша свацьця па жыце хадзіла, Цяцераў лавіла,- пабратыма кзрміла., (.Дрыс. пав. Вне. песьнн). ЗЕМ Л ЯН И КИ ж. ягады Fragaria vesca; поземка, позянка, пазёміца, пазумачнік (гл, клубніка). З Е М Л Е В Л А Д Ъ Л ЕЦ м. зямляўласьнік— ца, зямляўлдсьніцкі. З Е М Л Е Д Ъ Л ЕЦ м. земляроб, ратяр, рагярскі, ратярства, ратдиства. ЗЕМ Л ЕМ Ъ Р1Е, навука i сама чыннасьць мераньня зямлі; каморніцтва, каморнік; мррніцтва, мернік, мурчы. Першае слова агулыіа пароднае, другое-сустрачаецца у актах i ўжываецца вясковай інтэлігенціяй. З Е М Л Е О Б И Т AHIE cp. зямлеасуласьць, зямлеасульнік. З Е М Л Е О Б Р А Щ Е Н 1 Е cp: зямлеаварог. Кругаваротны рух зямлі наўкол сонца называецца зямлеаваротам. ЗЕМ Л ЕО П И СА Н 1Е cp. зямлеапісяньне. ЗЕМ Н Н О Й, 3ćMCKi, зямульны. 3емскае жыцьцё яго. Зямельны ж ук. Зямельны пах. ЗЕМ Н О В О Д Н Ы Й, зямнаводны. ЗЕН ИТ м. грэцк. мысьлёвы пункт на небе, прастападна над зямным пунктам; зэн/т, прыцінь. Ў сам прыцін, сонца. Знача ў момант самага зэнітнага, найвышэйшага стаяньня сонца на небе, калі сонца займае самае „прытнас" мейспа. ЗЕР К А Л О cp. вельмі гладкая мэталічная ці шклянная даска, икая адбівае у сабе акружаючае; л/остра
Дадатковыя словы
ć>mcki, ас^льнік, гардаўшчьік, зелян^ць, зеляніна, зял<?ны, зям^льны, зямл^ць, зямлеас^ласьць, зямлісты, крыв<?ц, крыв^ц, крывічка, ліостра, м^рчы, паз^мачнік, ратдйства, сьл^тнік
3 👁