Звук—Зелень паднятага (зраўняй „галакаць" „галёкаць'*), разгалоснага; ў некаторых формах яно золіжаецца з паняцьцем „рэзонансу": Калі'крыкнуць у таку, лесе то го.гас будзе г а л а с ч э ц ь. Голская скрыпка. Калі крыкнуць над стуОняй, то ў ей голсчыць. З ь в я к, з ь в я к а ць этымолёгічиа тое-ж слова што расійскае „звук", у нас яно ўжываецца да абазначаньня згуку які выдае удар зялеза аб зилеза, зялеза аб камень ці другі які крушэц (зраўняй „зьвягаць" брахаць). З ык, з ы ч э ц ь, з ы чн ы, згук высокага тону, польскае „dźwięk". ЗВУКОВОЙ, згукавы. ЗВУЧНЫЙ, зычны, гучны, голскі, рэсткі (ад „рэха"). ЗВУКОПОДРА ўКАНІЕ ср. згукапалдднасьць, згукапалядлівы, згукапалдднік. ЗВЪЗДА ж. гвяздя, зора, зорка. Ходзіць-паходзіць месяц на небе, Кліча-пакліча зори з сабою (Я. 8—9, стр. 113). ЗВЪРЬ м. агульн. слав, зьвер, зьвяруга, зьвя, рок, зьвярына, зьвярьу, зьвярыцца, зьвірскі, зьверства, зьвярынец, зьверабоіі, зьвералоў, зьвераід. ЗГА ж. /скра, яска. Ані ясачкі не відаць. * ЗДАНІЕ ср. будынак, будоўля. ЗДОРОВЬЕ агульн. слав, здароўе, здаровасьць» здаровы, здароўка, здароўны, здаровіцца. ЗДОРОВАТЬСЯ, вітдцца, вітдньне, вітдльня сьвятліца да прыёму гасьцей. ЗЕГЗИЦА ж. стар, зяз/оля. ЗЕЛЕНЬ, зелян/на, сьлуціва, гардав/на. У гародзе гардовіца, Цяжка дзяцюкам пятровіца: Ідзіце, дзеткі, гарду рваці, Лягчей будзе Пятра ждаці (Крачк. стр. 139), 8. Зак