Звук—Зелень паднятага (зраўняй „галакаць" „галёкаць'*), разгалоснага; ў некаторых формах яно золіжаецца з паняцьцем „рэзонансу": Калі'крыкнуць у таку, лесе то го.гас будзе г а л а с ч э ц ь. Голская скрыпка. Калі крыкнуць над стуОняй, то ў ей голсчыць. З ь в я к, з ь в я к а ць этымолёгічиа тое-ж слова што расійскае „звук", у нас яно ўжываецца да абазначаньня згуку які выдае удар зялеза аб зилеза, зялеза аб камень ці другі які крушэц (зраўняй „зьвягаць" брахаць). З ык, з ы ч э ц ь, з ы чн ы, згук высокага тону, польскае „dźwięk". ЗВ У К О В О Й, згукавы. ЗВУЧ Н Ы Й, зычны, гучны, голскі, рэсткі (ад „рэха"). ЗВ УК О П О Д РА ўК А Н ІЕ ср. згукапалдднасьць, згукапалядлівы, згукапалдднік. З В Ъ З Д А ж. гвяздя, зора, зорка. Ходзіць-паходзіць месяц на небе, Кліча-пакліча зори з сабою (Я. 8—9, стр. 113). ЗВ Ъ РЬ м. агульн. слав, зьвер, зьвяруга, зьвя, рок, зьвярына, зьвярьу, зьвярыцца, зьвірскі, зьверства, зьвярынец, зьверабоіі, зьвералоў, зьвераід. З Г А ж. /скра, яска. Ані ясачкі не відаць. * ЗД А Н ІЕ ср. будынак, будоўля. З Д О Р О В Ь Е агульн. слав, здароўе, здаровасьць» здаровы, здароўка, здароўны, здаровіцца. ЗД О Р О В А Т Ь С Я, вітдцца, вітдньне, вітдльня сьвятліца да прыёму гасьцей. З Е Г З И Ц А ж. стар, зяз/оля. ЗЕ Л ЕН Ь, зелян/на, сьлуціва, гардав/на. У гародзе гардовіца, Цяжка дзяцюкам пятровіца: Ідзіце, дзеткі, гарду рваці, Лягчей будзе Пятра ждаці (Крачк. стр. 139), 8. Зак
Дадатковыя словы
гардавіна, збліжаецца, зеляніна, зязіоля, калікрыкнуць, сьл^ціва, этымолёгічйа, іскра
2 👁