fw ДЬвст— ДТло Д яву ля о такжа дзявуя г это г а нс ажэніш уж о дзсвым будзе да сьмерці. Пон на; За стол за твой сяду паваю, ў ложа твое лягу паннаю. Д ЕВА ТЬ* Д Е Т Ь, дзявоць, д з р ц ь, падзоць, падзоў, западзуць, западзоўся—цца. Д ЕД м. банька бадькі або маткі: дзед, дзедка, ДЗЯДД'ЛЯ, ДЗЯД\'К, дзядуня, дзядусь, дзб'духна, дзудаваць, дзудаўскі, дзядоўшчына. Слова'дзиды гавораць ишчэ у значэньні рас. „предки". Иашы дзяды гэтага не рабілі i мы рабіць ня будзем. Дзедаўская слава. Д Е Й С Т В О В А Т Ь, дзояць, дзойны, дзойнасьць, дзуйства, дзеяч, дзуячы, дзея. Д ЕЙ СТВИ ТЕЛ ЬН Ы Й, праўдзівы, праўдны, акуратпы; істотны, істав/сты, скутэчны, запроўдны. Аказаўся запраўдны недахват. Запраўдны сьвед ка. Запраўдны- гаспадар. Скутэчны спосаб. Innaвісты сын. Іставісты гаспадар знаіішоўся. /стаСьць сумная але праўдная. Істотныя прычыны. Д Е Й С Т В ІЕ ср. дзуйнасьць. чыннасьць, чын. Д ЕЙ СТВ И ТЕЛ ЬН О, запроўды, істотна, наўзопраўдзь, іставутна, запроўдна, Спраўдная золота. Запраўды камсу вам. Запраўды так будзе. Істотная прычына. Іставетная сАужба. Jcrnaвстнае здарзньне, не байка. Д Е Л А ТЬ што., раб/ць, работа, работнік -ца, чын/ць, учь/нак, учын/ць, учынца, дзояць, спраўляць, спраўца. Справіў 'ты мне вялікую крыўду. Адапры акно, гляні на двор, А у тваім дварэ діі што дзеіцца? ' ' (Ром. 8— 9. 114.). Д Е Л И ТЬ што, разадзіннць на часьці; дзял/ць, дзоляная, дзель, дзеля, дзялоньне, дзяліцьбо, дзяльба, дзялб'ж а, дзялянка, дзулены, дзульны, дзял/льшчык, дзяльб/т, дзяльн/ца, дзяльн/к, дзольчае, дзольчык. Д Е Л О прымета ад д з е я ц ь; спрява, спраўка. спряўца, спрлунік, спряўшчык. спрявіць, спраў
Дадатковыя словы
дз^даваць, дз^даўскі, дз^йнасьць, дз^йства, дз^лены, дз^льны, дз^ячы, дзбдухна, дзяд\к, дзяддля, дзялбж, дзяльбіт, дзяльнік, дзяльніца, дзялільшчык, ді>і, западз^ць, словадзиды, спрлўнік, учыніць, учьінак, чыніць, істав^тна, істасьць
5 👁