Дет—Дикярь 1 \Н Д Е Т А ЛЬ ж. франц. часы ii ui драбніцы при мастацкай апрапоўцы цзлага: драбн/ца. Д Е Ф Е К Ц ІЯ ж. лац. паш коджаньне, надпсавяньне, пан/шчаньне. Д Е Ф И Л И Р О В А ТЬ франц. прахадзіць цэрамашяльным ходам; дэф ілявлць, крочыць. ДЕФ ИНИЦ1Я Франц, выясьнгньне, тлумачзньне. Д Е Ш Е В Ы Й, Т(7нны, т.ж нець, танн/нка, тлннасьць; дзушавы, дзгш ава, лзешаври, дзеш ав/зна, дзешав/ць, дзешав/на, дз шаука. Д ЕШ И Ф Р И Р О В А ТЬ фр. шпю разьбіраць цифровав пісьмо, або умоунае; разчл/тываць, адшыфровы ваць. Д И В АН м. турэцк. ллука зазвычаП лбітан тканінаГі з ирыслонам; услон, тапчцн, канала. Даўнеіі тапчлны i услоны рабілі у нас шырокіе i абівалі. тканінап ці скурай, ноўсьцю наверх; к а н а л а мае з заду апорышча для плеч i поручы па каицох. ДИВЕРС1Я ж. франц. адвалока, адвод; адциганьне воражых сіл фалыпываП трывогай; клюдзьгя (ад „клюдзіць" блутаць сьлед). Д И В ЕР Т И С М ЕНТ м. франц. наказ на ецэне з народнай гульбой; ігрь/шча, пягульба. Д И В И Д ЕНТ м. лац. часьць пры дзяленьні зыску; дывідэнт. Д И В О ср. агульн. слав, дз/ва, дз/уны, дз/унасьць, дз/ўна, дзів/ць, дзів/цца, дзівавяцца, дзівяк, дзівячыць, дзівячка, дзівуц, дзівосы, дзівосны. Д И Д А К Т И К А ж. грэцк. мзстацтна вучыць, даваць навучаньне; вучомніцтва, вучомецтва. Д И Д А С К А Л, прапаведнік або павучаючы пісьменьнік; вучмяг, вучмгц. ДИК1Й агульн. слав, дз/кі, дзічэць, дз/касьць, дзічыцца. Д И К А РЬ м. чалавек дзікі; дзікун, дзікунства, дзікунскі
Дадатковыя словы
авізна, дз^шавы, дзешавіна, дзешавіць, дзів^ц, дзівіцца, дзівіць, дзікасьць, дзіунасьць, дзіуны, дзіўна, драбніца, лзешаврй, ллўка, панішчаньне, разчлітываць, таннінка, ігрьішча
1 👁