Госп— Господин на мяркаваць з таго што у XVIII ст. апрасьцеўшую, зьбяднеўшую шляхту паны называл! „шляхціц ад вашэці", зи. пад селяніна, які ў абхожаньні выказуе вядомую таварыскую агладу. Цяпер слова в аш а старыкі сяляне гавораць у знач „ В ы \ В а с п а н, в а с п а н я, в а с а и, па моему, хоць можа мыляюся, слова тагож парадку што г о с п а д, i г о с п о д ін у якім пачатковае прыдыховае, г. перашло ў в, (зраўняй для прыкладу— г о с п а д, з формай осп од. о с п о д н и); магчыма што i канцавыя д i н разьвіліся незалежна ад польскага уплыву, а тады, i слова п а н, магло атрымацца самаістым шляхам ад нейкага праарыйскага караня: (гос!ват1па|«|д). Урэшце. лпошнімі часамі маецца паварот да старога гаспадар (Нарцызау „Важная фіга") як да эпітэту ў знак ветлягьці. ІІекаторыя ужываюць i слова г a c ri ад зін, яле гэта апошннёёсьць найнавейшы ў нас уплыў русыфікаціі. Я пропанаваў бы ужываць у :шач ветлага рас. „Вы", слова ваша; у знач. рас. господин, слова пан. ГО СТЬ.и. госьць, госьця, гасьц/ць, гасьц/ннасьць, гасьц/нец падарунак госьця, або з гасьніпы, агульмл падарунак; гасьц/нніца дом у якім госьмяць, астанаўліваюцца падарожныя. ГО СТИ Н Н АЯ, сьвятліца, пакой дзе прыймаюць глсьцей; салун, гасьц/нная. Г О С У Д А РЬ л/, валадар, вярхоўны вала дар зямлі; гаснодар, гасподарскі, гасподарства; дзярж луца. Гзтым апошпім тытулам маскоўскія цары часам тытулавалі каралёў польсках у часе разьмірья каб зазначыць, што яны выбраныя не патомныя, як бы щам ім, на ром, не раўня. ГО ТО ВИ ТЬ што, прыгатаўляць, прыгатоўлены, прыгатовывацца. ГО Ф РИ РО В А ТЬ франц. гафраваць, дробна выгібаць, набіраць складкі. ГРА БИ ТЬ што, каго; зграбаць граблямі у адну кучу; грабінь, грабць/ тыя што грабуць, зграбаю ць; грабленьне. Забіраць сілай, гвалтам; раба
Дадатковыя словы
гасьцінец, гасьціннасьць, гасьцінная, гасьцінніца, гасьціць, грабцьі, сал^н, у:шач
6 👁