Госп— Господин на мяркаваць з таго што у XVIII ст. апрасьцеўшую, зьбяднеўшую шляхту паны называл! „шляхціц ад вашэці", зи. пад селяніна, які ў абхожаньні выказуе вядомую таварыскую агладу. Цяпер слова в аш а старыкі сяляне гавораць у знач „ В ы \ В а с п а н, в а с п а н я, в а с а и, па моему, хоць можа мыляюся, слова тагож парадку што г о с п а д, i г о с п о д ін у якім пачатковае прыдыховае, г. перашло ў в, (зраўняй для прыкладу— г о с п а д, з формай осп од. о с п о д н и); магчыма што i канцавыя д i н разьвіліся незалежна ад польскага уплыву, а тады, i слова п а н, магло атрымацца самаістым шляхам ад нейкага праарыйскага караня: (гос!ват1па|«|д). Урэшце. лпошнімі часамі маецца паварот да старога гаспадар (Нарцызау „Важная фіга") як да эпітэту ў знак ветлягьці. ІІекаторыя ужываюць i слова г a c ri ад зін, яле гэта апошннёёсьць найнавейшы ў нас уплыў русыфікаціі. Я пропанаваў бы ужываць у :шач ветлага рас. „Вы", слова ваша; у знач. рас. господин, слова пан. ГОСТЬ.и. госьць, госьця, гасьц/ць, гасьц/ннасьць, гасьц/нец падарунак госьця, або з гасьніпы, агульмл падарунак; гасьц/нніца дом у якім госьмяць, астанаўліваюцца падарожныя. ГОСТИННАЯ, сьвятліца, пакой дзе прыймаюць глсьцей; салун, гасьц/нная. ГОСУДАРЬ л/, валадар, вярхоўны вала дар зямлі; гаснодар, гасподарскі, гасподарства; дзярж луца. Гзтым апошпім тытулам маскоўскія цары часам тытулавалі каралёў польсках у часе разьмірья каб зазначыць, што яны выбраныя не патомныя, як бы щам ім, на ром, не раўня. ГОТОВИТЬ што, прыгатаўляць, прыгатоўлены, прыгатовывацца. ГОФРИРОВАТЬ франц. гафраваць, дробна выгібаць, набіраць складкі. ГРАБИТЬ што, каго; зграбаць граблямі у адну кучу; грабінь, грабць/ тыя што грабуць, зграбаю ць; грабленьне. Забіраць сілай, гвалтам; раба