Горст— Господин Г О Р С Т А Т Ь, гартаць, гарнуць, згарнаць. ГО Р Ш О К м. глыбокае начыньне з гліны рожн. формы; найменьня: гаршчок з шырокім верхам i вузкім выгбіста спусчаючымся сподам; гладыш с шырокім верхам i вузейшым, роўназвужаючыміся бакамі дном; стаўбун амфоравідай формы; гарлач з перахвачаным верхам; жбан форма гарлача але з аднэй ручкай. ГО РЩ ЕЧ Н И К м, майстар які вырабляе з гліны начыньне, гаршкі; гаршкаль, ганчар. ГО РЬК ІЙ горкі, горкасьць, гарчыня, гарката гаркавы, гаркавата, горкнуць, гарчэць, гарчавець. ГО РКЛ Ы Й, які мае няпрыемны прагорклы смак; ўлкі, ялчэць, зьялчэць, пра?лклы. Елкае масла лой, сала. Елкі смаку пах. ГО Р Ъ Т Ь, гарэць, гарэньне, гар, гаручы, гарэлы, гаркі, гарун, сугаркі; пал/цца, палуньне, пал к/, паліва, апал, упал. ГОРЪ Н1Е ср. горы в а, палнасьць. ГО РЪ Л К И, гульня у якой становяцца парамі, а адзін, спераду „гарыцьв, ловіць; сугаркІ, вугальн/, гарыпн/. ГОРЯЧІЙ, крэпка нагрэты, напалены; гарачы, гарачлівы, гарачлівасьць, гарачэць, ГО РЯ Ч Н О СТ Ь, свомасьць або стан, гарачага, спыхлівага чалавека; гарачнасьць, жарчыстасьць, ярасьць, запальчывасьць, палкасьць, ўспыхлівасьць, номарасьць. ГО РЯЧИ ТЕЛ ЬН Ы Й напітак, гарачомлівы. ГО Р Я Ч К А ж. агульнае запаленьне крыві ў чалавеку; гарачка, гаручка, агняв/ца. ГО СП И Т А ЛЬ м. шпіталь. Г О С П О ДЬ м..даўней ужывалася ў знач. госп од i н, цяпер як эпітэт Бога; Госпад. ГО СП О Д ИН м. выслоў ветласьці да другой асобы, зам. стар, „ г о с п о д ь ", ў значэньні: валадар, пан, гаспадар. Слова „ г о с п о д ", „ г о с п о д и н " аднаго i тагож парадку што i слова гаспадар, якое
Дадатковыя словы
агнявіца, вугальні, гарыпні, пал^ньне, паліцца, пра<?лклы
5 👁