афарызм з верша "Поэт и гражданин" (1856) рускага паэта, пісьменніка і літаратурнага дзеяча М.А. Някрасава (1821-1877/78): "[Поэт:] Учить других потребен гений, Потребна сильная душа, А мы с своей душой ленивой, Самолюбивой и пугливой Не стоим медного гроша. Спеша известности добиться, Боимся мы с дороги сбиться И тропкой торною идем, А если в сторону свернем - Пропали, хоть беги со света! Куда жалка ты, роль поэта! Блажен безмолвный гражданин: Он Музам чуждый с колыбели, Своих поступков господин, Ведет их к благородной цели, И труд его успешен, спор... [Гражданин] Не очень лестный приговор. Но твой ли он? тобой ли сказан? Ты мог бы правильней судить: Поэтом можешь ты не быть, Но гражданином быть обязан. А что такое гражданин? Отечества достойный сын". □ Гаворыцца зычайна як заклік да грамадзянскай актыўнасці, удзелу ў жыцці грамадства (пераважна ў адносінах да дзеячаў мастацтва і культуры). Ужываецца таксама на мове арыгінала. Ш *Някрасаускае - "гражданином быть обязан" - гучыць надзённа і сёння, калі пашыраецца культурны і навуковы абмен між краінамі і народамі і разам з тым абвастраецца ідэалагічная барацьба. (Б. Сачанка. Дбаючы пра заўтрашні дзень). Студэнтам можаш ты не быць, але паспрабаваць павінен. [Назва артыкула]. ("Чырвоная змена", 2000 г., № 109). Руск.: Поэтом можешь ты не быть, Но гражданином быть обязан (Ашукин, Ашукина [1955] 1987: 278; Берков, Мокиенко, Шулежкова 2000: 395). П и с а т е л ь по п и с ы в а е т, ч и т а т е л ь по ч и т ы в а е т. Г л. П іс ь м е н НІК п а п іс в а е, ч ы тач па ч ы т в а е. П і СЬМЕННІК ПАІІІСВАЕ, ЧЫТАЧ ПАЧЫТВАЕ (ПИСАТЕЛЬ ПОПИСЫВАЕТ, ч и т а т е ль ПОЧИТЫВАЕТ) = руск. Литератор пописывает, а читатель почитывает - афарызм з твора "Пестрые письма" (1884) рускага пісьменніка М.Я. Салтыкова-Шчадрына (Салтыкова, 1826-1889): "Русский читатель, очевидно, еще полагает, что он сам по себе, а литература сама по себе. Что литератор пописывает, а он, читаттель, почитывает. Только и всего. Попробуйте сказать ему, что между ним и литературной профессией существует известная солидарность, - он взглянет на вас удивленными глазами" (Письмо первое). □ Гаворыцца звычайна з іроніяй пра непатрабавальнасцъ пісьменніка да сваей працы, абыякавыя адносіны чытача да мастацкай літаратуры, увогуле пра розніцу паміж пісьменнікам і чытачом. Ужываецца таксама на мове арыгінала. Ш Адышоў, кануў беззваротна ў мінулае той час, калі "писатель пописывает, читатель почитывает". Пісьменніцкае слова стала
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знакі націску, каб словы лепш знаходзілася праз пошук.
9 👁