ўява стала явай. [Ваперый:] - Рана Абагульняць. [Васіль:] - Перастрахоўшчык ты. [Валерый:] - Я ад цябе заўжды глядзець у корань Вучыўся. [Васіль:] - Толькі не перахвалі. (В. Лукша. Белыя берагі). ТРЭБА ГЛЯДЗЕЦЬ У КОРЛІІЬ. Трэба глядзець... у корань! Дарогі назад няма, так і скажыце ўсім. (I. Мележ. Подых навальніцы). Сёлета за сем месяцаў каля 20 працэнтаў рабочых аўтабазы развіталіся з ёю. I прычына не ў лёгкадумнасці рабочых, не ў лятунстве. Тут, як раіў Казьма Пруткоў, трэба глядзець у корань. Ужо чацвёрты год пайшоў аўтабазе, але яна не жыве, а гібее. (Вожык", 1971 г., № 19). *1 сапраўды, калі вяртацца да каранёў, то й зырыць трэба ў корань. (Навінкі", 2000 г., № 13). Параўн.: глядзець (глянуць) у корань (Лепешаў 1993: 1: 271), глядзець у корань (Тлумачальны слоўнік 1996: 297; Лепешаў 2004: 97-98). Руск.: Смотри в корень! (Ашукин, Ашукина [1955] 1987: 324; Берков, Мокиенко, Шулежкова 2000: 463). Г о д а к с у р о в о й пр о зе к л о н я т. Гл. Г а ды с у р о в а й п р о з ы ПРОСЯЦЬ. Г о л а с на р о д а - го л а с б о жы (В о к с ііо п у л і - воке дэі) = лац. Vox populi - vox dei - афарызм англасаксонскага багаслова, філосафа і вучонага, дарадцы франкскага караля Карла Вялікага (742-814) святара Флака Альбіна Алкуіна (каля 732-804) з яго ліста да Карла Вялікага (798): "...заўсёды кажуць, што «голас народа - голас божы», у той час як хаатычная ўзбудлівасць натоўпу заўжды блізкая да вар'яцтва" ("...solent dicere vox populi, vox Dei, cum tumultuositas vulgi semper insaniae proxima sit"). Першапачаткова паходзіць з блізкіх па сэнсу выслоўяў, дзе голас народа абагаўляецца, у эпічнай паэме Іліяда" (ЧАаои;", гл. II, 94), што прыпісваецца легендарнаму старажытнагрэчаскаму паэту Гамеру (VIII ст. да н. э.), паэме "Турботы і дні.("гЕруа каі 'Нцвраі", гл. 763 і наст.) старажытнагрэчаскага паэта Гесіода (каля 700 да н. э.), а таксама анталогіі "Узоры майстэрства аратараў і рытараў" ("Oratorum et rhetorum sententiae divisiones colores" каля 35) старажытнарымскага рытара і пісьменніка Луцыя Анея Сенекі Старэйшага (каля 55 да н. э. - каля 40 н. э.): "Свяшчэнная мова народа" (Controversiae", I, 1, 10: "Sacra populi lingua est"). □ Toe, што кажуць у народзе, цяжка аспрэчыць, неабходна ўлічваць. Ужываецца таксама на мове арыгінала. Ш — У мяне голас слабы, - азваўся Качура. - Пінчука тамадою, а Качуру і Зуева - намеснікамі, - прабасіў хлопец. Усе яго падтрымалі. Што ж, голас народа - голас божы, - звярнуўся да Пінчука Качура, жмурачы хітрыя старэчыя вочы. (I. Гурскі. Лясныя салдаты). *- Як вы працуеце? - такога пытання ў афіцыйных анкетах няма. Але яго задаюць