правы Баравік, але і левы Жылуновіч пратэставаў супраць нас на Трэцім Усерасійскім з'ездзе, абвінавачваў Мяснікова і мяне, Савецкую ўладу ва ўзурпатарстве, глухаце да нацыянальных пачуццяў беларускага народа. Але найлепшы лекар — час. Жылуновіч, Чарвякоў і іншыя петраградскія беларусы хутка перапакутавалі сваю крыўду, не адцураліся ад Савецкай улады. I яна адказала сваім жэстам. Як бачыце, СНК РСФСР спецыяльным дэкрэтам утварыў Беларускі нацыянальны камісарыят на чале з Чарвяковым, дае яму немалыя функцыя - гэта значыць цэнтр павышае ўвагу да вас, беларусаў. Я пакуль што не ведаю добра, у што выльецца гэтая ўвага, але бачу ясна: пра вас думае Ленін, вамі займаецца Сталін... (Г. Далідовіч. Свой дом). Не-не, мабыць, адышла трохі [Волька] пасля Апанасавай смерці. Час - добры лекар. Страта бацькі, потым мацеры паступова ирытуплялася. (Л. Арабей. Халодны май). Час - вялікі лекар. Вылечыў ён і мяне. Пакрысе забылася першае маё аднабаковае каханне. (М. ГІянкрат. Вясновыя напевы). Пастарэла [Варвара], сталі зваць яе на хрысціны. Яна варыла кашу, бласлаўляла народжанага і залічвала яго ў свае ўнукі. Унукаў у яе было многа. Усіх яна помніла, кожным цікавілася. - Ды і гэта ж увечары трэба, на сон, ды снатворнага даць, д ад ала яна. - Я так сама ўмею, - сказала Кацярына. - Ты ж некалі і мне шаптала? - Бо трэба было, дак і шаптала. I крычала на цябе, і шаптала. А памог табе час. Час - добры доктар. (Н. Маеўская. Пажар). *Жаль... Быццам нечым вас працінае — імкліва і непрыкметна. Дождж, здаецца, у сэрцы, і бліскавіца мільгае ў нервах разгубленай вашай душы, у заўсёды свежых драпінах памяці, што не загояцца ўжо ніколі, бо не лекар ім і сам час - адно заціхае ў ix боль на якую хвіліну, што падаруе нам лёс... (А. Асташонак. Фарбы душы). У аптэцы: "Лепшае лякарства — час", [рубрыка "Запісы дзеда Міхеда"]. ("Літаратура і мастацтва", 1980 г., № 2). Раней на прыхільнікаў Дэмакратычнай платформы ў КПСС тупапі нагамі і стукапі па стале кулакамі. А зараз партыйныя кіраўнікі, якія многія гады бессаромна хлусілі 18 мільёнам камуністаў, і вокам не міргмуўшы, выдаюць ідэі Дэмакратычнай платформы за свае. I вось яшчэ што. Многім з радавых камуністаў, хто выйшаў з КПСС, прыклеілі ярлык - пярэваратні". Самы лепшы суддзя - час. Дык хто ж зараз пярэварацень? ("Магілёўская праўда", 18 снежня 1991 г.). Ч а с л е ч ы ц ь. Кажуць: час лечыць усе раны, забываюцца болі фізічныя, пакуты душэўныя. Не, я не забыў. Нічога. Тых бясонных начэй, болю ад думак, што там, у горадзе, у турэмных мурах, б'юць, паляць агнём хлопчыка, дзіця. (I. Шамякін. Снежныя зімы). Час усё лечыць: выліце сваю душу, і вам стане лягчэй. (Навінкі", 2001 г., № 1). *Пасля інцыдэнту ў майстэрні. Вольга доўга, мусіць, з паўгода, не жыла з ГІалякоўскім, але час, як любяць казаць баналісты, загаіў раны. (А. Глобус. Трохкутнік