J няхай сядзіць. Каробчына Мсцісл. Я пычаў яго локцім аттаўхівыць ат стала. Арцёмаўка Міласл. АТТАУХНУЦЬ, дзеясл. Адштурхнуць. Я хацеў аттаўхнуць ат сябе, a ён як учапіўсь, дык хоць ты што хош. Стары Стан Міласл. ✓ АТТАЧЫЦЬ, дзеясл. Адтачыць, натачыць. Затупіўся тапор, нада несьць у кузьню ды аттачыць. Слаўнае Мсцісл. АТТОПЛІВЫЦЬ, дзеясл. Адтопліваць [ператопліваць]. Сьвіный здор аттоплівыць. Маластоўка Краснап. АТТОПЛІНЫЙ, прым. Адтоплены, ператоплены. Сала аттопліныя. Б. Хутары Краснап. АТТУЗАЦЬ, дзеясл. Адтузаць, пабіць. Hy ды i аттузаў жа ён Сымона, ледзь жывога пусьціў. Галоўчыцы Калініншчына. АТТУЛІЦЬКІ, прысл. Адтуль. Мы аттуліцькі, с-пад Мілыславіч, пріехылі. Арцёмаўка Міласл. АТТУЛЬ, прысл. Адтуль. Я была тама i аттуль прішла пряма сюды. Лешчынка Мсцісл. Што ты там дзелыіш? Жыва аттуль убірайсь. Бяседавічы Хоцім. Аттуль ён, аткуль мой дзед. Арцёмаўка Міласл. АТТУСУВАЦЬ, дзеясл. Адтасаваць, пабіць. Аттусуваў-ткі я яго добря. Пацолтава Мсцісл. Нашоў лоўкыя ўручышча, я табе зарыз аттусую. Хвёдараўка Краснап. АТУЛАК, -лка, м. Затулак, месца, дзе можна схавацца, затуліцца. Hy i дож жа скора дась; хоць бы дзе які атулак знайсьці, хуць ба трошкі схувацца. Ушакі Чэрык. АТУЛЩЦА, дзеясл. Прытуліцца, затуліцца. Дож такі сячэць, a коні атулілісь кыла лесу i стыяць. Дудараўка Міласл. АТУМАНІВЫЦЬ, дзеясл. Затуманьваць, абдурваць, ашукваць. Дос яму атуманівыць нас, нечыга нам голывы задурівыць. Арцёмаўка Міласл. АТУМАНІНЫЙ, прым. Абдураны, абмануты. Атуманіный іхныю хітрысьцю, ён падумаў, што i праўда. Арцёмаўка Міласл. АТУМАНІЦЬ, дзеясл. Затуманіць, абдурыць, ашукаць. Атуманілі мяне цыганы: прьідалі мне дыхавічныга кыня. йачаны Краснап. АТУСЮДЫХ, прысл. Адусюль, з усіх бакоў. Пынаехылі атусюдых, з усіх канцоў сьвету. Арцёмаўка Міласл. АТУСЮЛЬ, прысл. Адусюль, з усіх канцоў. Атусюль зьехылісь людзі, з усіх канцоў сьвету. Арцёмаўка Міласл. АТХАІВЫЦЬ, дзеясл. Адхайваць, адчульваць. Замерзшыга пычалі атхаівыць. Арцёмаўка Міласл. АТХАІЦЦА, дзеясл. Адхаяцца, ачуліцца, апамятацца. Доўга ні мог атхаіцца, так ён зымарыўсь уцікаючы. Арцёмаўка Міласл. АТХАІЦЬ, дзеясл. Адхаяць, ачуліць. Хукыньнім атхаілі пісклёнка. Палуж Краснап. Паміраў ужу саўсім, насілу атхаілі, а цяперь во, глядзі ты, якей вырас! Лінь Крыч. Дзеўка залілась, ні змаглі атхаіць. Палуж Краснап. АТХАНЁЙ, прысл. Болып адлегла [не так крута]. Атханей ат бульбы едзь, ато пырыздаўлівыіш. Хвёдараўка Краснап. АТХАШЦЬ, дзеясл. Адхапіць, прыняць. Добря, што руку пасьпеў атхапіць, ато скалечыў бы. Пацолтава Мсцісл. АТХАПЛІВЫЦЬ, дзеясл. Адхопліваць, прымаць хутка. Калі мы гулялі ў капусту, дык ён чуць пысьпіваў атхаплівыць рукі. Арцёмаўка Міласл. АТХВАЦіЦЬ, дзеясл. Адхваціць, адрэзаць. Учора у лесі Іван атхваціў сабе naліц, резаўшы дровы. Добрае Мсцісл. АДХІЛЁНЬНЯ, -я, н. Адхіленне. Тваё атхіленьня ат выкна мне нічога ні пымагло — усё роўна цёмна. Арцёмаўка Міласл. АТХГЛІВЫЦЬ, дзеясл. Адхільваць. Я стаў рукою яго атхілівыць, штоб ён ні засьціў, а ён зыплакаў. Арцёмаўка Міласл. АТХІЛІЦЬ, дзеясл. Адхіліць. Атхілі ты трохі хусту, ато дзіцёнку дыхаць нечым. Асінікі Клім. АТХІЛЯЦЬ, дзеясл. Адхіляць. Мужык пычаў атхіляць палу, каб выцірць быраду. Арцёмаўка Міласл. АТХІНАЦЬ, дзеясл. Адхіляць, адвадзіць убок. Хворэй пычаў атхінаць нызад гылаву. Арцёмаўка Міласл. Атхіні етую ветку, ато нічога ня відна. Шараеўка Чэрык. Атхіні ўбок лазінку, ато ня пройдзіш. Палуж Краснап. АТХІНУЦЦА, дзеясл. Адхіліцца, адыйсці ўбок. Атхініся (а)т сьвету, нічога зы табой ня відно. Палуж Краснап. АТХІНУЦЬ, дзеясл. Адхіліць. Вакно было завешына, дык нада было атхінуць фіранку, штоб пыглядзець на вуліцу. Стаpae Сяло Мсцісл. АТХЛАНЬ, -i, ж. Палёгка. Усе ім пыгыняюць, а кыб даць яму атхлань, дык дзе там. Ушакі Чэрык. АТХЛЕПЫЦЬ, дзеясл. Адхвастаць [адпляскаць], пабіць. Яго нады атхлёпыць пы руках, дык ня будзіць красьць. Слаўнае Мсцісл. АТХЛОПЫЦЬ, дзеясл. Адпляскаць, адхвастаць, пабіць. Я такі атхлопыў яму добря. Хвёдараўка Краснап. АТХЛУПНУЦЬ, дзеясл. Адстаць. Кыpa атхлупла ны яблыні — засохніць! Каб табе мазкі атхлуплі! Хвёдараўка Краснап. АТХЛЫМЫЗДАЦЬ, дзеясл. Высцебаць дубцом. Добря мы яго атхлымыздалі. Хвёдараўка Краснап. АТХЛЯСТЫЦЬ, дзеясл. Адхвастаць, высцебаць, пабіць. Мамка, мамка! Сцёпка хацеў атхлястыць мяне зы яблыкі. Ушакі Чэрык. АТХОДЗЩЬ, дзеясл. Абыходзіцца [траціцца, змяншацца]. Еткій куюган — што яму атходзщь! Што яму, пыцану, атходзіць. Хвёдараўка Краснап. АТХОДЛІВЫЙ, прым. Адыходлівы, не злапомны. Щмох — чылавек атходлівый: сьпірша зазлуецца, а тады добрый станіць. Машавая/Бялынкав. Маё серца дужа атходліва — січас быў злый, а ўжо сьмяюся. Слаўнае Мсцісл. Атходлівый чалавек — доўга не гневаіцца. Б. Хутары Краснап. АТХОДНЫЙ, прым. Адыходлівы. Якуб не такей злэй, ён атходный чылавек. Канічы Касцюк. АТХОДЫ, -аў, мн. л. Лекі (найболып зёлкі, карэнне або вада ад шаптух). Нада i
Дадатковыя словы
аттаухнўць, аттўліцькі, машаваяібялынкав
12 👁