Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

и м, то бы ў бы ш часьліў. Лешчынка Мсиісл. ШЧАСЬЦІЦЬ, дзеясл. Шчасціць. (шанца ваць]. Сяньні ям у ш часьціць i/ карты: уж о кыля пяцёркі вы йграў. Добрае Мсцісл. ШЧАСЫДЯ, -я, n. Шчасце. Я м у плоцяць з пырабытку, сколькі зриботыя, то ŭ яго іцчасьця. Хвёдараўка Красиап. Я пым ы ладзеў. як п ачуў, што ў цябе такоя ш часьця. Асмолавічы Мсцісл. Зньш ш ли спорыш у ж ыці: ш часьця буд зя нейкыя. Палуж Краснап. ІІІЧАУЛЮК. -a, м. бат. Копскі шчапсль. Ш чаўлю к маець лісьцікі, як шчааель, толькі вузей, у яду нс ўж ы ваецца. I Пригона Мсцісл. Пы лагу napoc ш чаўлю к, ідзі ды яго павыж ні сярпом, бо ён заглуш ы ць усю остальную. Слаўнае Мсцісл. ШЧАУШЦЦА, дзсясл. Шчапіцца [ухапіцца адзін за аднаго ў боі'іцы]. От зы ядлы я. ш чаўпілісь — ні рісьцягнуць. адзін одном у насы пы абдэірялі. Палуж Краснап. ШЧАУЧОК. -чка, м. Пстрычка. Д зед спаў, ды к ён яму ш чаўчком у нос. Арцёмаўка Міласл. ШЧАУЯ, -ю, n. Шчавель [шчаўе]. Ш чаўя на л узе расьцець. Гібалм Касціок. П а й дзі, доня, ныбяры ш чаўю, зварім варіoa Трубільня Краснап. ШЧАЦЖА, -ы, ж. (Шчацінне], свіная піэрсць. Етыга кыбына нільзя так паліць, надо паскусьць яго, у яго шчаціна харош ыя, ды i доры га іна сёліта. Арцёмаўка Міласл. Ш чаціна ў свіньні ны дуоы рылась. Палуж Краснап. ШЧОГІЛЬНА, прысл. Зухавата. Ш а хцёр лю біць ш чогільна хадзіць. Палуж Краснап. ШЧОРК, -a, м. Сслекцыя, выбар*чыстага нассння. Жыта лю бя ш чорк, a грош ы — шчот. Манунлы Краснап. ШЧОТКА, -а, ж. I. Шчотка. П ы д а й м н е шчотку. надо гы лаву рысчысаць, ато етый грівянец дуж а дзярецца. Бяседавічы Хоцім. 2. Шэр.сць у каня над капытамі. Конь просек нагу кыла шчоткі. Хвсдараўка Краснан.. ШЧУБОУКНУЦЦА, дзеясл. Плюхнуць у валу (боўтнуцца]. Ш чупа к ш ч убоўк н уўся, толькі яго ŭ бачылі. Хвёдараўка Краснап. ШЧУБУРЛЬІХ, аыкл. Боўць, бух, плюх. Ры зы гнаўся зь берыга ды ш чубурлы х у вод у! Цівецкая Мсцісл. ЧШЧУПАК, -a, м. Шчупак. Гл я д эі, якеі'і ш чупак плыве, забі яго васьцямі. Вародзькава Мсцісл. У реццы дзеці злааілі шчупыка. хунтыў пяць будзіць..Слаўнас Мсцісл. ШЧУПЕЛЫК. -лка, м. Мали шчупак, шчупачок. П ы йм аў ш чупёлка на нуду Хвёдараўка Краснап. УШЧЫБЕР, -а, м Юшка (ў коміне]. Лтчыні ш чы бер, ніхай троху сьцягніць чио. Таўстыкі Сгрэшын. ШЧЫКА. -i, ж. Шчака. Я м у бул о стыдна, шчыка аж гаряла ат сорыму. Буда Paгатая Міласл. ШЧЫКАТУРА, -ы, ж. Тыіік. З ім у хата так прістаіць, a вісной будзім шчыкатуру ны вадзіць. Маластоўка Краснап.ШЧЫКАТУРКА, -i, ж. Тинк. Ш чы кагурка ca сьцен уся абвалілысн. Мсціслаў. ШЧЫКІЛЯЦЬ, дзеясл. Зухаваць. У новы х ботых ш чыкіляіць. Палуж Краснап. ШЧЬІКЫЛЫТКА, -i, ж. Костачка ў назе, каленцы ў пальцах рукі. З ь б іў я сабе ўсі шчыкылаткі, зы бы раной хо д зю ч ы.Х в ёдараўка Краснап. ШЧЫКЫТАЦЬ, дзеясл. Казытаць. К а ж у ць, што нібы русалкі ш чакочуць лю дзёй рукам і, м огуць насьмерць зааічыкытаць. Слаўнае Мсцісл. ШЧЫЛІНА, -ы, ж. Шчыліна. /на стыяла за пунію i глядзела ў ш чы ліну, што мы дзёлыім у пуні. Арцомаўка Міласл. ШЧЫЛЫІА, прысл. Шчылыіа, шчытна. Зачы няйцс шчыльна хвортку. Крычаў. Пры пусьціў бярно так ш чы лы іа, што и голкі ні падбадзеш. Хвёдараўка Краснап. ШЧЫМЕЦЬ, дзеясл. Шчымець. Трзба піць сярдзш нік, калі серца шчымля. Хвёдараўка Краснап. ШЧЫМЯЛЕУ, прым. Чмялсу, чмяліны. Н а л угу мы наш лі шчымялёва гняздо. Гібалы Касцюк. Ш чы м ялёў мёд дуж а смашны. Тур'я Чэрык. Я. касіўш ы, наш оў шчымялёў. Кокатава Мсцісл. ШЧЫМЯЛГНА. -ы, ж. бат. Шчамяліпа, медуніца. Ш чы мяліна ў лесі расьцець, на нід іна, як снытка. Хвёдараўка Краснап. ШЧЫП.АЦЬ, дзеясл. Шчанаць. Ш чы паў лучы ну i забіў сабе скобку ў паліц. Сохана Мсцісл. ШЧЫП.АЦЬ, дзеясл. Шчыпаць, рваць. П аш лі хлопцы ў лес шчыпаць арэхі. Сохапа Мсцісл. ШЧЫПЯНУЦЦА, дзеясл. Схапіцца. Ш чы пян уўся, a грошьш уж о німа Горкі Краснап. Я ш чы пянулася, што ў мяне ўкралі пылатно. Васілёўка Хоцім. ШЧЫРЭЦ, -рца, м. Сыпучы пясок. А дзін шчырэц на етый дарозі. Хвёдараўка Краснап. ШЧЫТАЦЦА, дзеясл. Лічыцца. Зь еткыю дры бязны сьцю ня стріла б шчытацца. СлаўнаеўМсцісл. ШЧЫТНА, прысл. Шчытна, шчыльна. Зачы ні дзьверы шчытна, ото сьнегу надзьме. Ппрадзіна Мсцісл. Кабат шчытна абиягпае груд зі. Пірагова Мскісл. ШЧЫТИЫП, прым. Шчытны, шчылыіы. Сенцы нашы шчытныя, зім ою капуста ні зам ірзаіць Буда Рагатая Міласл. ШЧЫУК-АЦЦА. дзеясл. Даваць адзін аднаму пстрычкі. Д ы вай будзім шчы ўкацца. толькі ў нос ні надо, a ў лоб. Горкі Краснап. ШЧЫХАНЬНЯ, -я, n. Счаханнс, (чэзнанне). Лт ш чыханьня б із яды чуць ногі валочыць. Сохана Мсцісл. ШЧЫХАЦЬ, дзеясл. Чахнуць, чэзпуць. П ры ходзіцца сям 'і ш чы хаць ня еўш ы. Coхана Мсцісл. ШЧЭПІЦЬ. -i. ж. 1. Самая вяршына дрэва, макаўка. Узы браўся ны сам ую шчэбпць ёлкі. Хвёдараўка Краснап. 2. Верхні шчыт ст.рахі. Н а п ун і ш чэбіцу вецірь naзнёс. нада задзелыць i пылажыць ж эрдку. штоб кряпчэй бы ло. Бохану Росл. ШЧЭЛКА, -i, ж. Шчыліна. П ы глрдзі ў ш чэлку, можа што ўвідзіш. Бяседарічы Хо