Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

дзім? Ня хочыш, i ня трэба. другого знойдэім. Арцёмаўка Міласл. УПРІЖ. -ы, м Вупраж, зоруя. ІІы харошыга кыня Ct упріж надо харошыя Яму ўжу i хамут надо ладны, i вошкі ряменныя, i шлія харошыя. Арцёмаўка Міласл. УПРОСЫ. -ыў. мн. л. Запрашэнне, упрошванне. Ен цябе адразу ні паслухаець. нада пыпрасіць раз ды другі — ён упросы любіць. Сохана Мсцісл. УПРЫУЛЯЦЦА, дзеясл. Упраўляцца, спраўляцца з работаю. Падыйшла кысавіца, а там i жніво пыдасьпела; работы — толькі ўпраўляйсь, а ён у подводы пасылаець. Радзівонаўка Мсцісл. Пайці ўпрыўляцifo, дос сядзець, хугка скот с поля прыдзіць. Добрае Мсцісл. УПРЫЦЫВАЦЦА, дзеясл. Заярацавацца, стаміцца ад работы. Упрыцываўсь, зьнімагі працую. Хнёдараўка Красная. УПРЭЦЬ, дзеясл. Увапрзць, уваўрэць. Цягнуў мех ды яшчэ кажух надзеў, дык так упрзу, што сыііна мокро стала. Стараі* Сяло Мсцісл. УПРЯЖА, -ы, ж. Вупраж, зоруя. Kaлёсы спряўныя, упряжа ўся новыя. запрігаіі — хоць у Піцірьбурх. Меліхава Смал. УПУД, -y,.«. Спалох, перапуд. Я так спужаўсь, што ня ведаў, куды беч c ynyду. Вярбоўка Расяян. Конь спужаўсь выўка i c упуду чуць ні пабіў калёсы. Слаўнае Мсцісл. УГІЎДЗІЦЦА, дзеясл. Спужацца, спялохацца, кінуцца бспіы яястрымна. /шоў аўтобус — конь упудзіўсь i нанёс! Парадзіna Мсцісл. Конь упудзіўся i абярнуў воз. Дубеец Касцюк. Конь упудзіўся i калёсы пылымаў. Канахоўка Клім. УПУЖЛЦЦА, дзеясл. Спужацца. сяалохацца. Дзеці)ужа ўпужаліся. Палуж Красная. УПУСЬЦІЦЬ, дзеясл. 1. Упусціць. Сьвіньні ўвесь гарод спустошылі, ці яны самі ўлезьлі, ці хто нарошна ўпусьціў. Дарагая Крыч. Адчыні хвортку i ўпусьці авец. Слаўнае Мсцісл. 2. Выпусціць з рук. На рэчку вазьмі абмылык. бо вялікій кусок упусьціш чысамі, дык будзе шкода. Мсціслаў. УПЫУНАМОЦНІНЫП. прым. Упаўмаважаны. Пріехылі ўпыўнамоцніныя ўсі — можно пычынаць сывішчаньня. Клімавічы. УПЭКЫЦЬ, дзеясл. Забіць. Кыбьша свайго мы ўжо ўпэкылі. Маластоўка Красная. / УПЭЦКАЦЬ. дзеясл. Запэцкаць. Уао чыста сьвітку ўпэцкыў у гразь. Папоўшчына Мсцісл. УПЯЦЕХ. прысл. Упяцсх. Упяцёх як узяліся. дык жыва кончылі, a ўдваіх бы i за дзінь ня эьдзелылі. Пірагова Мсцісл. УРАБЁЦЬ, дзеясл. Спалохацца, адчуць страх. Кунюшкі ўрабелі, я к пубачылі кыла коніі'і аыўка. Маластоўка Красная. УРАД. -y, м. Урад. Беларускі ўрад энаходзіцца ў Мснску. Ясенка Красная. УРАД, іірысл. Радком. Дзеўкі паселі ўрад, як віраб'і ны зыгародзьдзі. Парадзіна Мсцісл. УРАДЗІЦЦА, дзеясл. 1. Урадзіцца, нарадзіцца. Тыкая я ўжо нішчасьлівыя ўрадзілыся — ні ў чым мне ні тыланіць. Жэраціно Мсцісл. Урадзіўсь хлапец: ні сабе, ні людзям, як той кажа. Слабада Крыч 2. Зарадзіць Мылая сёлета бульба ўрадзілыся. Варысавічы Клім. УРАДЗЩЬ, дзеясл. Зарадзіць. Ни 'дзольлі ня ceŭ. бо ўсё роўна нічога ня ўродзіць. Тур'я Чзрык. У нонешнім годзе бульба ўрадзіла. Маласгоўка Красная. УРАДЖАП, -ю, м. Ураджай. Прышла камісія аглідаць ураджай ны карню. Сохаяа Мсцісл. УРАЖОНЫЙ, прым. Прыродяы. радзімы. Што ў цябе зы пляма ны плячы? Ды гэта ж ўражоны знак — матка гэтак радзіли. Ушакі Чэрык. УРАЗ, прысл. Зараз, у адяу хвіліяу. Я ста ўраз зьдзелыю. Палуж Красная. Як сыбралысь уся дзярзуня на тылаку, скопым уриз жыта пыжалі. Парадзіна Мсцісл. УРАІЦЦА, дзеясл. Убіцца, улезці. Hernia бабі ўраілыся ў гылаву, што сына ны дарозі забілі — німа, бач, доўга. Палуж Кратная. УРАНЩЬ, дзеясл. Ураніць, выпусціць з рук. Асьцярожна нясі, ато ўроніш — рызаб'еш. Касцюшкавічы Крыч. УРАНЩЬСЬЛЯЗУ. Заялакаць. Вот жонка! Муж памёр, a іна й сьляэы ні ўраніла. Крычаваткі Раснян. УРАІІКУ. прысл. Раніцою. У ранку мы паехылі гуды. Палуж Красная. УРАНЬНІ, прысл. Раніцою. Устаўшы ўраньні, бацька пашоў дываць каровым корму. Лешчынка Мсцісл. Мы пыклаліся, каб сустрэцца ў пынядзелак ураньні. Пірагова Мтцісл. УРАУНІ, прысл Роўна. Васіль уриуні cu мною. Маластоўка Красная. УРАЦЬ, дзеясл. Ілгаць, маяіць. Hy, вот табе хрэст, што ні ўру! Парадзіна Мсцісл. УРГіМЯ. -я. н. Час. Пуўтары гады — ста саўсім нібальшоя ўремя. Арцсмаўка Міласл. УРОВІНЬ, прысл. Роўна. Ныклалі ны мыжару сена ўровінь з драбінымі. Парадзіна Мсцісл. УРОДА, -ы, ж. Калека ад роду, яачваpa. Відзіш, ён жа ўрода: у яго змалку ноei закручаны адна к аднэй палцамі. Арцомаўка Міласл. УРОДЗІНА, -ы, ж. Пачвара. Глянь ты на етую ўродзіну: сам, як бочка, а ногі кароцінькія. Крычаў. УРОДЛІВЫСЬЦЬ. -i. ж. Калецтна. Няўмысьля машыный адсеклі палцы, i ета ўродлівысьць ні диець покою. Слаўнае Мсцісл. УРОДНЫЙ. прым. Наследны. У яго тыкая ўжо ўродныя гордысьць: i бацька i дзед яго былі такімі. Шумячы. УРОДЫВЫЦЬ, дзеясл. I. Здзеквацца. На што з хлебым уродуіш? Калі ня хочыш есьць, дык пылажы, и уродывыць нечыга. Палуж Красная. 2. Бусаваць, дурэць, весні сябе груба, непристойна. Ныбраўся сы.иагсну — цяпер уродыя. Хвсдараўка Красная. УРОЗЬ, прысл. Паасобку. Яны жывуць ужо два гады ў/юзь. Маркаўка Хоцім