Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

 ◀  / 512  ▶ 
СЫПРАУДЫ, прысл. Сапраўды. Мы думали, што ён хлусіць, ажно сыпраўды так, як ён кызаў. Глупікі Крыч. СЫПЫЦЦА, дзеясл. Сыпацца. Жыта зь мішка сыпіцца, дзірка ёсьць у ім ці што. Забелышана Хоцім. Зь печы іскры сыплюцца. Ясенка Краснап. Ны дваре сыпліцца нейкыя рось — дробны, як пыл, дожджык. Сохана Мсцісл. СЫПЫЦЬ, дзеясл. Сыгіаць. Сып бульбу ў прысык, дык у мамент спякецца. Бяседавічы Хоцім. Жыта будзем сыпаць у клець. Новыя Капачы Мсцісл. Дос табе сыпаць, ні бачыш, што поўна ўжо. Макуліна Раснян. СЫР, -y, м. Сыр. К вялікыдню у нас зыўсягды выціскаюць твораг i дзелыюць сыр. Пірагова Мсцісл. Нылажылі сыру цэлы мыкацёр. Машавая Бялынкав. Бірясьцень з сырамі нада з чулана ў погріб занссьць, ато штоб ён ат марозу ні лопнуў. Арцёмаўка Міласл. СЫРАВЁЖКА, -i, ж. бат. Суравежка, сыраежка, грыб. У роійчы сыравежак многа: i красныя, i жоўтыя — усякія. Парадзіна Мсцісл. Я сыравежык ныбрала поўны кошык. Арцёмаўка Міласл. СЫРАВЁЦ, -ўца, м. Квас. Пылядзі, сынок, ці ўкіс ужо сыравец. Мсціслаў. Сыравец ужо ўвесь вышаў, нада сьвежыга за дзелыць. Каробчына Мсцісл. СЫРАДОИ, -ю, м. Свежае, толькі-што надоенае малако. Выпі мылыка, гэта ж сырадой — толькі з-пыд каровы. Старае Сяло Мсцісл. Сырадой дужа добра піць. Палуж Краснап. Мне прынесьлі сырадою, дык я выnijj стыкан. Стары Дзедзін Міласл. СЫРАИ, -я м. Хлеў. Зынясі химут у сырай пыкладзі. Зарубец Крыч. СЫРАЙЧЫК, -a, м. Хлевушок. Сырайчык ужу быў зрубліный, толькі яшчэ ні пыстайлін на места, ны штындары. Арцёмаўка Міласл. СЫРАМЛГВА, прысл. Сарамліва. Сырамліва троху стала, але нічога ні падзельііш. Юшкі Мсцісл. CblPA M JlfB blH, прым. Сарамяжлівы. Сырамлівый чылавек, вечна красьнеіць. Слаўнае Мсцісл. СЫРАМЛГВЫСЫДЬ, -i, ж. Сарамяжлівасць. У гэтай дзевычкі многа сырамлівысьці: яна хуваіцца зы матку, каб яе ні бачылі. Сохана Мсцісл. СЫРВАЦЦА, дзеясл. Зрушыцца. Зьнячывілі сырваўсь i пабег. Брылёўка Краснап. СЫРВАЦЬ, дзеясл. Сарваць. Калі сырваць гыркаўку, дык унізе выступаець горкае мылако. Пірагова Мсцісл. Кажуць, што калі сырваць цьвет папырыці, то б у дзет у сё чыста знаць, айдзе што ёсьць i дзе што дзелыіцца. Зоры Чэрык. СЫРЫЙ, прым. Сыры. Сыры хлеб — рана вынялі зь печы. Нізькі Касцдж. Зімля йшчэ сырая, ні лажысь, бо прастудзісься. Касцюшкавічы Крыч. Дужа груба змолата, знаць, жыта сыроя было. Пірагова Мсцісл. СЫРЫВАТЫЙ, прым. Сыраваты, недавараны, недапечаны. Сяньні хлеб сырываты — мала дроў было, дык печы ні нытатапіла. Канахоўка Клім. Пыстаў у пен бульбу дыварыць, ато іна сырыватыя. Балакеры Мсцісл. СЫРЫКВАША, -ы, ж. Скіслае малако [без верху]. Я хачу зьесьці сырыквашы. Бродкі Крыч. Матка зьніла сьмітану з гырлыча i дыла дзіцям сырыквашы. Арцёмаўка Міласл. СЫРЫКВАШКІ, -шык, мн. л. Калёсы, неакованыя жалезам. ён жа да етых пор усё на сырыквашкых езьдзіць — куваць каткі ня хочыць. Тэкліна Шумяц. СЫРЫМЯТНЫЙ, прым. Сырамятны, з сырой нядублеиай скуры. Гужы бываюць сырымятныя i вяроўчынын. БязводзІчы Мсцісл. СЫРЫХВАН, -а, м. [Сарафан], камбінацыя спадніцы i сукенкі без рукавоў. Мой сырыхван сатлеў на нет, лежачы ў скрыні. Слаўнае Мсцісл. СЫРЯВША, -ы, ж. Сырая, нявырабленая скура. Добрыя была б падошва з етый сырявіны. Боханы Росл. СЫСКВАРЫЦЦА, дзеясл. Спячыся. Сала на сквырадзе сыскварылысь. Сохана Мсцісл. СЫСКВАРЫЦЬ, дзеясл. Спячы. Німа чаго паесьць, хуць сала сыскварыць нада ды c хлебым зьесьці. Азерцы Клім. СЬІСМАЖЬІЦЦА, дзеясл. Сасмажыцца. Бульба сысмажылась, можна ўжо есьць. Хвёдараўка Краснап. ■ СЫСНАБЩБ, дзеясл. Заспакоіць, cyнакоіць. Сыснабі ты маё серца, прыдзі сяньні вечырым. Бялынкавічы. СЫСНУВАЦЬ, дзеясл. Саснаваць. Кумычка, ці можна будзіць сыснуваць дзьве губычкі красён ны тваёй снувальні? Бяседавічы Хоцім. СЫССАЦЬ, дзеясл. Выссаць. Як зьмія ўкуся — трэба сыссаць усю кроў. Палуж Красная. СЫСТАРЭЛЫЙ, прым. Састарэлы, стары. Мае бацькі сыстарэлыя, слабыя ўжо, іх нада шкадуваць. Пірагова Мсцісл. Етыйгріб ужу саўсім сыстарэлый, ужу аж раскіс, ды н чэрві пытачылі. Арцёмаўка Міласл. СЫСУН, -a, м. Сысун. Пырясёнык шчз сысун, сусім малодзінькій. Клясін Краснап. СЫСУНОК, -нка, м. Памянш. ад сысун. Жырябок — сысунок, a выглідае, ік стрігунок. Восаў Краснап. СЫСЬВЯЖЬІЦЦА, дзеясл. Асвяжыцца [сканаць]. Кыбан сысьвяжыўся. ён сысьвяжыўся ўжо, як пасьпелі туды. Хвёдараўка Краснап. СЫСЬМІЯЦЦА, дзеясл. Пасмяяцда, паки іць. Сысьміяліся зь мяне, ды ячшэ i пры людзях. Пірагова Мсцісл. Сысьміялыся з мяне дзяўчынка — ні пышла зы мяне. Журбін Бялынкав. Доля сысьміялыся зь мяне. Палуж Краснап. СЫСЬЦІГАНЫЙ, прым. Слаба сшыты [сасцябаны, сфастрыгаваны]. Мне пашылі пальто, дык што ты думаіш — рубцы толькі сысьціганы нажыва, пыцягні дык i парвецца. Слаўнае Мсцісл. СЫСЫДЯБНУЦЬ, дзеясл. Сшыць легка, счапіць [сшыць рэдкім радком, сцяжком, сфастрыгнуць]. Мне было некылі, дык я скорей сысьцібнула на жывую нітку ды надзела. Хвёдараўка Краснап. СЫУПАД, -у i *а, м. Супадзенне. Ета ж сыўпад: мы аднагодкі i імя одно — Сьвіріды абоя. Лютня Краснап
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дябнўць
10 👁
 ◀  / 512  ▶