чык жыта, i што ж было зы спасіокыньня за ета. Слаўнае Мсцісл. СПАСГБКЫЦЬ, дзеясл. Дзякаваць. Haда ёй памоч, іна хуць во будзіць спасібкыць; дужа ўжу іна рада, калі ёй хто пымыгаіць, сыма ні справіцца. Арцёмаўка Міласл. СПАС!БЫЧКА, прысл. Дзякуй. Дасьвіданіца, доктар, спасібычка, што прышлі, даведаліся. Янава Раснян. СПАСОБНЫИ, прым. Прыдатны. Етый конь ні способный длі мяне. Палуж Краснап. СПАСЬЦЬ, дзеясл. Уйасці. Гунька з воза спала, a нехта ŭ пыдняў. Зяціца Мсцісл. СПАСЬЦГГНУЦЬ, дзеясл. Спаткаць. H яшчасьця чылавека спасьцігла: конь нагу злымаў. Вербеж Чэрык. СПАТНЁЛЫЙ, прым. Спатнелы, потны. Рукі ў цябе спатнелыя. Палуж Краснап. СПАТНЁЦЬ, дзеясл. Спацець. Спатнеў увесь, пакуль дыгнаў вас. Іванаўка Хоцім. СПАТЬІКАЙЛА, -a, м. i ж. Чалавек або жывёла, што часта спатыкаецца. Конь мой— спатыкайла: усё спатыкаіцца, ног ні падым ку. Вербеж Чэрык. СПАТЫКАЦЬ, дзеясл. Сустракаць. Любінькыя ты мыя дачушычка, a калі ж я цябе спатыкаць буду? Дубровіцы Клім. СПАТЫКАЦЦА, дзеясл. 1. Сустракацца. Мы кожый дзень зь ім спатыкаімся ны дарозі: я іду ў горыд, a ён з горыду. СапрыГіавічы. Мсцісл. 2. Спатыкацца, зачапіцца за што. Што ты спатыкаісься ны гладкой дарозі? Янаўка Раснян. СПАТЫКАЧ, -а, м. Вожаг, палка, якою варочаюць у вогнішчы. На табе спотыкач, пыварочый бульбу. Ты думаіш, што ты што люцкае? Кусок спатыкыча. Хвёдараўка Краснап. СПАУНЁНЬНЯ, -я, н. Выканаине. Спаўненьня было поўнае: атдаў ён усё, што кызаў. Бяседавічы Хоцім. СПАЦЬ, дзеясл. Спаць. Улетку добра спаць у клеці: ня душна i мух німа. Смолькаўская Буда Бялынкав. Мякка сьцеліць, ды мулка спаць. Сохана Мсцісл. ТІрышоў ён ужо прыпызна, рызыбраўся i лёг спаць, ні вячэраўшы. Палуж Краснап. СПАЧАТКУ, прысл. Спачатку. Хусту надо спачатку зурубаць, а тады насіць. Пірагова Мсцісл. Спачатку трудна было, а пасьля агоўтаўсь. Мсціслаў. СПАЧЧА, -а, н. Здарэнне. Нада ж тыкі такоя спачча: з крышы забіцца. Куркаўшч ына Мсцісл. СШЛЩЬ, дзеясл. Спілаваць. Спілілі. бярозу сяеночы ны шляху. Белы Мох Мсцісл. СПІРША, прысл. [Спярша], спачатку. Спірша було ён кызаў, што сам відзіў, а пазьней кажыць, што яму нехта кызаў. Арцёмаўка Міласл. СПИДА, -ы, ж. 1. Спіца ў коле. У катку зламілыся спіца. Бязводзічы Мсцісл. У катку спіцы дубовыя, а вобад вязовы. Пухнава Раснян. 2. Касцяное тыла, што ўжываецца для падплятання лапцей. Калодка, спіца i пянька — вот табе ўсё, што нада. Садзісь i пляці лапці. Пірагова Мсцісл. СПІЦЫЯЛІСТ, -a, м. Спецыяліст, мастак. ён майсьцір ны такея штукі. У яго ета раз-два ŭ гатова — спіцыяліст харошый. Арцёмаўка Міласл. СПЛАЦЩЬ, дзеясл. Сплаціць, заплаціць спаўна, выплаціць. Усё ўжо сплаціў, больш ні доўжын'. Палуж Краснап. СПЛАЧЫВЫЦЬ. дзеясл. Выплачваць, плацідь часткамі. Узяў у доўг — буду сплачывыць панімногу. Б. Хутары Краснап. СПЛЁЦЕНЫЙ, прым. Сплецены Добра сплецены кош, хто ета плёў? Залесавічы Крыч. СПЛЮГАВІЦЬ, дзеясл. Сапсавань [звесці на ніішто]. Hi атдывай шыць Довыdy — ён табе сплюгавіць, што ŭ насіць ні будзе чаго. Распа. СПЛЯСЬЦІ, сплесьць, дзеясл. Силесці. Ныдзярі-ка ты бярёсты ды спляці бірісьцянку ў ягыды хадзіць. Слаўнае Мсцісл. Ірвіця, дзеткі, краскі я, вам спляту вянок. Гарбавічы Касцюк. Спляці-ка мне чуні. Бель Мсцісл. СПОВЕДЗЬ, -i, ж. Споведзь, праборка. Будзець табе добрыя споведзь за тоя, што коні паціраў у лясу. Канічы Касцюк. СПОГЫД, -y, м. [Спогадзь, спагада], спачуванне. Hi ат каго я ні пачуў спогыду, ніхто мне ні памог у маёй бядзе. Тур'я Краснап. СПОД, -y, м. 1. Спод, адваротны бок. У маём пінжаку выцерся спод. Канічы Касцюк. 2. Под у печы. У нашай печы прадраўся спод. Там жа. СПОДКА, -i, ж. Вязаная рукавіца. Зацуруй-ка ты мне сподку, ато распусьціцца ўся. Добрае Мсцісл. Надзень сподкі, бо будзе холадна ў рукі. Прыпёчына Мсцісл. Пыд рукавіцы трэба надзець сподкі, тады цяплей будзе. Чыгрынаўка Раснян. СПОДНІЙ, прым. Сподні. Вось гэта гібінка бірвіна якраз прыдзецца на бугор сподніга бірна. Добрае Мсцісл. СПОДНІКІ, -аў, мн. л. Кальсоны. Дай мне, маці, споднікі i рубаху — у лазьню найду. Арцёмаўка Міласл. Ськінуў штаны i зыстаўсь у адных сподніках. Горкі Краснап. СгіОЛЬЗЫВЫНЫЙ, прым. Скарыстаны. Што спользывыныя, то добра, абы ў глум ні пышло. Юшкі Мсцісл. СПОЛЫХЛІВА, прысл. Спалохана. Cyстреўшысь, ён так сполыхліва пыглядзеў на йго i пашоў, нічога ні скызаўшы. Лютня Краснап. СПОЛЬЗЫВЫЦЬ, дзеясл. Скарыстаць. Ня ўмеў спользывыць, дык усё так i прыпала. Сохана Мсцісл. СПОР, -у, м.{ 1. Спрэчка]. 2. Спор [спорнасць], прадуктыўнасць у рабоце. Во жыта ў яго пырасло добрыя — будзіць яму спор сёліта, як прадасьць. Ушакі Чэрык. Німа спору ў еткый рабоці. Маластоўка Краснап. 3. Падход цеста ў дзежцы. Нехта атняў спор у дзежцы — цеста ні падыходзіць. Там жа. СПОРНА, прысл. Спорна, паспяхова. Калі ты найміш ішчэ аднаго чылавека — табе будзіць вельмі спорна: хутчэй зробіця i больш заробіця. Ушакі Чэрык. СПОРНЫЕ!, прым. Спорны. У нас сім'я мылая, i хлеб, бач, у нас спорны — доўга ядзім адну быханку. Ушакі Чэрык. СПОРЦІЦЦА, дзеясл. Сапсавацца. У
Дадатковыя словы
сйлесці, сімя, туря
2 👁