СКЛЕП, -а, м. Склеп. Пыд нашай хатай ёсьць склеп, там зусім цёмна біз агню. Канічы Касцюк СКЛЁШЧЫНЫЙ, прым. Сиараваны. Сыбакі лі гарода стыяць склешчыныя, а дзеці іх б'юць. Цівецкая Краснап. СКЛІЗЬ, -i, ж. Слізь. 3 раны нейкЫя склізь цячэць. Хвёдараўка Краснап. СКЛІКАЦЬ. дзеясл. Склікаць. Пайдзём у сільсавет: на сходку склікаюць. Палуж Краснап. СКЛІКУН, -а, м. Склікач, той, што склікае. Ты што ны склікуна ныняўсь, што усіх склікаіш? Тур'я Краснап. СКЛЫДАНЫЙ, прым. Складаны. Купіў сабе склыданый нож браць у поля ці лес едуны. Клясін Краснап. СКЛЫЧЫЦЬ, дзеясл. Пераблытаць, здратаваць. Сяньні пустухі весь лён склычылі. Горня Хоцім. СКЛЯНКА, -i, ж. Шклянка, кавалак шкла. Хлопіц разрезыў нагу ны склянку. Кісялёва Буда Краснап. СКНАРА, -ы, ж. Скнара, скупы чалавек. У скнары етыга сьнегу на кыляды ня выпрасіш. Кокатава Мсцісл. Ня будзь ты такей скнара! Хуць бы ты раз купіў сабе сотку гарелкі. Гібалы Касцюк. Во скнара — аж трасецца, каб наго ў послум ні пашло. Парадзіна Мсцісл. СКНАРЮГА, -i, ж. Павеліч. ад скна* ра. Такога скнарюгі i ў сьвеці німа: ён жа эы капейку павесіцца гатоў. Хвёдараўка Краснап. Во скнарюга — зімою лёду ў яго ні дыстаніш. Парадзіна Мсцісл. СКНАРЫЙ, прым. Скупы, ён вельмі скнары: есьць сабе шкадуіць, ня то што. Хоцімск. СКОБЛЯ, -i, ж. Скобля, струг. Вазьмі скоблю ды апскаблі бярно. Крычаў. Войстрыя скобля, дык ладна бярэць кару. Билішчына Мсцісл. СКОВЫРАДА, -ы, ж. Скаварада. Узіла чыпялой сковыраду, ды ні ўдзіржала, i бліны пыляцелі ў попіл. Шумячы. СКОГЫТ, -a, м. Скогат, крык, лямайт. Чуецца скогыт людзей на пыжарі. Лешчынка Мсцісл. На вуліцы дзітвыра пыднялі скогыт. Добрае Мсцісл. СКОК, дзеясл. Скок. Яна ні йдзець, як людзі, a бегыіць з падскокым: два шагі ступіць — i скак, два шагі ступіць — i зноў скок. Арцёмаўка Міласл. CKO KI, -каў, мн. л. Скокі. На вічарынцы былі скокі i песьні. Камароўка Крыч. Пысьля вячэрі пычалісь скокі — скымарох іграў на скрыпкі. Арцёмаўка Міласл. Хата ходырам ходзіць ад вашых скокаў. Лешчыпка Мсцісл. СКОКНУЦЬ, дзеясл. Скокнуць. Скокнуў з вагону ды ŭ пыкаціўсь уніз пад атхон. Старае Сяло Мсцісл. Хацеў піряскочыць — скокнуў, ды ікраз у рОў, пы самыя вушы. Дарагая Крыч. СКОЛЬКІ, прысл. Колькі. Сколькі ты сяньні мычак спрала? Маластоўка Краснап. Сколькі ён шкоды тут нырабіў, бусайла етый! Новы Свет Краснап. CKOMA, -ьь ж. Аскома. Пятрок кіслых яблык ня есьць: скомы баіцца. Дубеец Касцюк. Скому толькі ныгнаў на зубы, а смаку ніякыга. Хвёдараўка Краснап. CKO HI, прысл. Сиакон. Сконі вякоў тут быў магільнік. Горня Хоцім. СКОНЧЫЦЬ, дзеясл. Скончыць. УЗьмітрыка сын нівірсіцет скончыў ці. што — вучоным стаў. Палуж Краснап. Сёньня я скончыў сяўбу. Кайахоўка Клім. СКОП, -y, м. Натоўп [зборышча, гурт]. Што ета там людзей такей скоп сыбраўся, што яны там дзелаюць? Парадзіпа Мсцісл. СКОПЫМ, прысл. Гуртам, натоўпам. Як сыбралысь уся дзярэўня на тылаку, скопым ураз жыта пыжалі. Парадзіна Мсцісл. СКОРА, прысл. Скора, хутка. Скора наступіць вісна. Крычаў. Скора пычануцца месячныя ночы — мыладзік ужу ныстаў. Гарадзец Міласл. СКОРАШСЕЦ, -сца, м. Скарапісец. Донька — ныстыяшчый скорапісец — niшыць, ні гледзеўшы ў кнігу. Мсціслаў. СКОРЫНЬКА, прысл. Скоранька, хуценька. Піліпка, зьбегый ты гукні дзядзьку, хай прыдзець, скорынька! Глупікі Крыч. СКОСА, прысл. Скоса, сярдзіта. Ня ведаю, чаму ны мяне ўвесь час Антон скоса глядзіць. Канічы Касцюк. СКОТ, -а, м. Статак, жывёла. Скот зыгналі ў абору. Сутокі Мсцісл. Як білі масла, макуху зыбралі, дык добра ў пойла скату. Парадзіна Мсцісл. СКРАБЫЦЬ, дзеясл. Скрабаць. Ета вумный сыбака: як захочыць у хату, дык пычанець скрабыць у дзьверы кыгцямі — паку ль адчыніш, у сё будзіць скрабыць. Арцёмаўка Міласл. ў СКРАПЛЯЦЬ, дзеясл. Змацоўваць. Трайня скрапляе зад i перад калёс. Зарубец Крыч. СКРЕБЫЦЬ, дзеясл. Скрабаць, шкрабаць. Ня скрёбый так сваімі ашлёпкымі: што яны табе вялікі, што скрёбыіш імі? Арцёмаўка Міласл. СКР1ВЩЦА, дзеясл. Скрывіцца. Ліжак асеў, i мост скрывіўсь. Зламілась іцьвіна, полыз рызагнуўсь, i сані скрівілісь. Бяседавічы Хоцім. СКРІЛЕК, -лька, м. Скрылёк. Бульбу пареж скрількамі i пыкладзі на скоўріду: так іна луччы пыджаріцца. Бардзіч Краснап. СКРІПЁЦЬ, дзеясл. Скрыпець. Нада змазыць завесы, ато дужа скріпяць. Бяседавічы Хоцім. Адпусьціся ты, ня скріпі ўжо — яны ж нявінываты, што так сталыся. Куляіпоўка Клім. СКРГУЛІНЫЙ, прым. Скрыўлены. Цыркуль скріўлін. Шарэйкі Касцюк. СКРОГЫТ, -a, м. Скрыгат. Ну ŭ гыласок —- скрогыт, як з калёс німазыных. Стлpae Сяло Мсцісл. СКРОЗЬ, прыназ. 1. Скрозь, праз. Прыпаў, як скрозь зямлю прываліўсь. Палуж Краснап. Куля скрозь сьцяну прайшла. Нашкавічы Мсцісл. 2. прысл. Усюды. Пра ета скрозь гаворюць. Гібалы Касцюк. СКРУЦЩЬ, дзеясл. 1. Скруціць, звязаць. Выласы скруціла ў куксу. Хвёдараўка Краснап. Скруці, зьвярці твае кішкі ды ны кылясо! Меншая Багацькаўка Мсцісл, 2. За
Дадатковыя словы
бюць, туря
5 👁