Пастау прясла ны гародзе. Юркаўка Крыч. іван абгырадзіу свой гарод пряслам. Гарбаізічы Касцюк. Кыля гароду каровы прясла пулумалі, нада зыгырадзіць. Арцёмаўка Міласл. ПРЯСНОК, -a, м. Праснак. H i хваціла хлеба, дык я ныпікла пріснакоу пакуль што. Пряснок пыдгареў, дык ня дужа смашный. Слаўнае Мсцісл. ПРЯСЬЛІЦА, -ы, ж. Прасніца, станок, да якога прывязваецца кудзеля, як прадуць. Баба прівізала к прясьліцы кудзелю воўны i яычыла прясьць. Гібалы Касцюк. Прівяжы к прясьліцы кудзельку воўны, а я во спраулюся ды сяду прясьць. Слаўнае Мсцісл. ПРЯСЬЦЬ, дзеясл. Прасці. На етый сыныпрядкі прясьць нільзя, таму што кылаўрот зламіўся. Маркаўка Хоцім. Ты надта марудна прядзеш, цеперсі ты села прясьць, a толькі адну ручайку ныпряла. Роськаў Калініншчына. ■ / ПРЯТАЦЬ, дзеясл. 1. Біць. Сёмка іх прятаў, прятаў — пряма рукі пыадбіваў. Цівецкая Краснап. [2. Ачышчаць]. Яны ляда прячуць. Хвёдараўка Краснап. ПРЯХА, -i, ж. 1. Пралля. H y i пряха сь цябе, сколькі ты ныпряла? Васілеўка Хоцім. 2. Самапрадка. Дзяўчына пряла на пряхі. Іванаўка Хоцім. ПРЯЧЫК, -a, м. Тоў.стыя ніткі з канапель, з якІх уюць вяроўкі. Надзелый прячыкыў — буду віць аборкі. Хвёдараўка Краснап. ПСАЛОМШЧЫК, -a, м. Дзяк. Ен жа быўшы псаломшчык з нашыя царквы. Студзянец Касцюк. ПСШЫЙ, прым. Сабачы. Што ты там дзелыіш, псіныя морда, жыва аттуль убірайсь! Бяседавічы Хоцім. У яе язык, што псіный хвост віляіць. Гарбавічы Касцюк. ПСУВАНЬНЯ, -я, н. Псаванне. Еткыя псуваньня хлеба ні гадзіцца, калі есьць, дык еж, a ні крышы! Слаўнае Мсцісл. ПСУВАЦЬ, дзеясл. Псаваць. Я ні хачу псуваць бацінкі — ў етыкую гразь іціць упоцімку. Слаўнае Мсцісл. Дзеці, doc вам дзьмуць бурдылі— толькі мыла псуіцё! Ушакі Чэрык. Ня ўмеіш тыпаром уладзець, дык i дрэва ні ticyŭ. Дубеец Касцюк. ПСЯЧЧЫП, прым. Сабачы. Ета псяччыя ежа, чылавек есьць ні будзіць. Дзянісавічы Навазыбк. ПТАСТВА, -a, н. зборн. Птаства, птушкі. / навошта вы рызьвялі столькі птаства розныга: i куры, i гусі, i вуткі — навошта яно? Ушакі Чэрык. У нас поўный двор усякыга птаства. Тур'я Краснап. ПТУШАЛОУ, -ва. м. Птушкалоў, чалавек, ніто ловіць птушак. Наш птушалоў налез ужо na дрэвых птушык лавіць. Хвёдараўка Краснап. ПТУШАНЕНЫК, -нка, м. Птушанё. Пылянь, мама, я пыймаў птушанёнка. Хвёдараўка Краснап. ПТУШАНОК, -нка, м. Птушанё. Птушанок выліціў з гнізда. Хвёдараўка Краснап. ПТУШАТНІК, -a, м. заал. 1. ПтушатнІк (ястраб). Птушатнік лётыя, пісклят штоб ні пыбраў. Хвёдараўка Краснап. 2. Хлапец, што разбурае птушыныя гнёзды. Ат лупцуй ты етыга птушатніка, штоб ён ні разбураў гнёздыў. Хвёдараўка Краснап. ПТУШКА, -i, ж. Птушка. Ны бярозу села нейкыя птушка. Чыгрынаўка Раснян. Бачыш, ляціць нейкыя птушка — ні то варона, ні то галка? Ушакі Чэрык. Пріляцелі к нам ужо птушкі з выраю. Лапаціна Мсці.сл. ПТУШШО, -a, н. зборн. Птаства. Сколькі усякыга птушша ныляцела, проста страх. 1 чым ета птушшо корьміцца ўзімку? Гацуеўка Краснап. ПТУШЬІНЫЙ, прым. Птушыны. Heŭдзе чуцін птушыный піск — тут гняздо naвінна быць блізка. Гарбавічы Касцюк. Я знайшоў птушыныя гняздо. Хвёдараўка Краснап. ПТУШЫНЯТКА, -а, н. Птушанё. Птушынятка малінькыя із гнізда ўпала, а птушка лётыіць наўкруг i піскыіць. Брылёўка Краснап. Лядзі, вось нейкыя птушынятка мёртвыя — жаўрынак ці што. Канахоўка Клім. Нашто ты птушынятык давіш, птушатнік ты, аторва еткыя! Лютня Краснап. ПУБАЧЫЦЬ, дзеясл. Пабачыць. Бацька, як пубачыў бягню кабылы, зымануўся яе купіць. Самацэвічы Касцюк. ПУБІРАЙЛА, -a, м. Зборшчык падаткаў (пагардлівая назва). Раньшы пубірайлы быялісь: кылі німа грошы ны пыдатак, дык забіраў скаціну ці што з хаты. Шумячы. ПУБЛУДЗЩЬ, дзеясл. Паблудзіць. Дывялось мне публудзіць ны сваём вяку, ну, а штоб так заблудзіцца, як мы сяньні, дык ета первый раз. Бяседавічы Хоцім. ПУ-БРАЦКУ, прысл. Па-брацку, пабратэрску. Я ж яму гуваріў, дувай жыць пу-брацку, будзім пумыгаць адзін аднаму, дык ня хочыць. Бяседавічы Хоцім. ПУБРЫКЫВАЦЬ, дзеясл. Паганьбіць. Сьмеў ён пубрыкываць сваёй нявестый. Слаўнае Мсцісл. ПУБУЗЫВАЦЦА, дзеясл. Разбурыцца. Мост i грэбля пубузываліся, іх ужо дзесіць гадоў ні правілі. Гарадзец Бабр. ПУБЯДЗЩЦА, дзеясл. Зрабіцца бядзе. Сяньні мне пубядзілыся — конь адзін быў, ды тэй здох. Палуж Краснап. ПУБЯЛЁЛЫЙ, прым. Збялелы, бледны. Ты што такей пубялелый ходзіш, ніздарпу ці што? Гарадзец Бабр. ПУБЯЛЁЛЫСЬЦЬ, -i, ж. Бледнасць [збялеласць]. У яго нейкыя пубялелысьць ны абліччы — наверна, бальнэй чылавек. Дзяпісавічы Навазыбк. ПУБЯЛЁЦЬ, дзеясл. Збялець. Во, cnyжаўсь! Дажы пубялеў увесь ат стряху. І арцуеўка Краснап. ПУБЯЛІЦЬ, дзеясл. Пабяліць. Хату знутры пубялілі, дык весялейшая нейк стала. Палуж Краснап. ПУВАДЗІЦЦА, дзеясл. Унадзіцца [спанатрыцца]. Калі ўжо ŭ пувадзіцца хадзіць куды, дык, як кот у сала, дваццыць разоў на дні ён прыдзіць. Пувадзіўся ён ка мне хадзіць, дык ніякім спосыбам яго ні атвучыш. Бяседавічы Хоцім