АБЛАВА, -ы, ж. Аблава. Сяньні ны ваўкоў аблава будзець, мы пойдзім клікунамі. Хвёдараўка Краснап. АБЛАВУХ, -а, м. Шапка з навушнікамі. Аблавух надзень, бо вушы 'дмарозіш: мароз ны дварэ. Белы Мох Мсцісл. Ну, бяры свой тулуп, надзівай аблавух ды йдзі падабру. Пірагова Мсцісл. АБЛАВУХА, -i, ж. Аблавух. Заячу шкурку купіў, аблавуху ізьдзелыю. Мсціслаў. АБЛАВУХІЙ, прым. Аблавухі, з адвіслымі, вялікімі вушамі. Адзін шчанёнык аблавухій, a другей з стыячымі вушамі, як у выўка. Пірагова Мсцісл. Сьвіньня ты аблавухыя. Слаўнае Мсцісл. АБЛАВУША, -ы, ж. Белы польны [палявы] грыб. Аблавуша — грыб уродзі гыварушык i апенік, спадыспыдзьдзя чорныя. Каровы яе ядуць. Хвёдараўка Краснап. АБЛАВУШКА, -i, ж. Памянш. ад аблавуха. У яго харошыя шапка-аблавушка: накрыіць вушы, зывяжыць канцы пыд бырадою i цёпла. Арцёмаўка Міласл. АБЛАЖНЫ, прым. Абложны [заложны]. Дождж аблажны пычаўся, ні скора пірістаніць. Барысавічы Клім. АБЛАЖЫЦЬ, дзеясл. Аблажыць, зацягнуць хмарамі. Дождж будзя, неба хмарамі аблажыла. Горня Хоцім. АБЛАЗІЦЬ, дзеясл. 1. Ліняць. Увясну кожныя скаціна пачынаіць аблазіць. Пірагова Мсцісл. 2. Блекнуць, траціць свой колер. Твыя рубашка аблазіць: была красныя, a січас дзелыіцца нейкыя жоўтыя. Журбін Бялынкав. 3. Аблазіць, усюды пабываць, абысці. I дзелаць яму німа чаго, з ранку ўсі хаты аблазіць, a ў абедзьдзя ў другую дзяреўню трапіць. Камароўка Крыч. АБЛАІЦЬ, дзеясл. Аблаяць. Ен мяне з апошніх слоў аблаіў, а за што — німайдама. Барысавічы Клім. Лепі ні чыпайсь ізь ім, ато аблаіць апошнім словам. Каменкі Раснян. АБЛАПІВЫЦЬ, дзеясл. Груба абдымаць, абхватваць [абхопліваць] рукамі. Падыйшоў ён ды мяне i пычаў аблапівыць, а я яму na мордзе\ Пірагова Мсцісл. АБЛАПЛІВЫЦЬ, дзеясл. Лапіць, прышываць латкі. Разыдраў усю рубаху — цяпер нада аблаплівыць. Пірагова Мсцісл. АБЛАПЛІНЫЙ, прым. Залатаны. Даў ён мне тулуп — увесь аблаплінэй, аж надзець стыдна. Барысавічы Клім. АБЛАПОШЫЦЬ, дзеясл. Абдурыць, ашукаць [i абабраць]. Аблапошылі яны мяне, вось цяпер i выкручвайся. Пірагова Мсцісл. АБЛАТЫШЫЦЬ, дзеясл. Абламаць [i аббіць, абарваць (садавіну)]. Кылыкалушу аблатышылі ўсю, ні веткі ні пакінулі. Паўлавічы Клім. АБЛАХЫЦЬ, дзеясл. Аблахаць, абхадзіць, аббегаць. Аблахыў трі дзяреўні, шукаючы сабе падзёньнікаў. Увесь сьвет аблахыў, a шчасьця ні найшоў. Слаўнае Мсцісл. Лес аббегыіш, аблахыіш, a ці многа ягыд ныбярэш? Мядзвёдаўка Краснап. АБЛАЧЬІНА, -ы, ж. Воблака, хмарка. Увязі сена ў пушо, ато вунь аблачына йдзецьі Пірагова Мсцісл. АБЛАЧЫНКА, -i, ж. Памянш, ад аблачына. Здэцца i невялікыя аблачынка ныйшла, а дождж ладный. Пірагова Мсцісл. АБЛАШЧЫВЫЦЬ, дзеясл. Задобрываць. Hy, i пычалі яны яе аблашчывыць, каб іна мыўчала. Затоны Раснян. АБЛАШЧЫНЫЙ, прым. Аблашчаны. Аблашчынэй хлопчык адразу ж заснуў. Пірагова Мсцісл. АБЛАШЧЫЦЦА, дзеясл. Прывыкнуць да рук, прыручыцца. Карова аблашчылыся i стала рыхманыя. Клімавічы. АБЛАШЧЫЦЬ, дзеясл. Аблашчыць, прыручыць. Нейкі сабака дзікі, але нічога— аблашчым, дык будзе добра стыражыць двор. Янаўка Мсцісл. АБЛЁГЦА, дзеясл. 1. Абдегчыся, абаперціся на локаць. Аблёгся на руку, дый задумуўсь. Брылёўка Краснап. 2. Зменшыцца, стухнуць [зляжацца]. Агонь у кастры аблёгся. Там жа. Дай ты троха агню аблегца, a тады будзім сыжаць бульбу. Паўлавічы Клім. АБЛЁТ, -y, м. Аблет, пералетавалы ў кастры [штабелі] лес. Я сабе аблету нарезыў. Хвёдараўка Краснап. АБЛЁТУВЫЙ, прым. Аблетавалы, пералетавалы. Аблетувымі дрывамі добра тапіць печ — гыраць яны надта добра. Зоры Клім. Гэтыя дровы аблетувыя, яны сухі, як порах. Пірагова Мсцісл. АБЛЁТУВЫЦЬ, дзеясл. [Аблетаваць], пералетаваць, пражыць лета. Вось толькі аблетуім тут, a ўвосінь паедзім на Украіну. Пірагова Мсцісл. Дай нам аблетувыць, а ўвосінь у нас свой хлеб будзець — лягчэй будзіць. Стары Дзедзін Міласл. АБЛЁТЫК, -тка, м. [Аблетак], гадавалы бычок, цялушка [пералетак]. Купіў я сабе аблетка-цёлычку, буду гадуваць. Бычок-аблетык, а які вялікійі Пірагова Мсцісл. АБЛІГАЦЦА, дзеясл. Аблягацца, абапірацца локцямі. H i 'блігайсь так на стол, ато запэцкаісься. Пірагова Мсцісл. Як сталі на стол аблігацца, дык патуль аблігалісь, пакуль пулумалі. Бяседавічы Хоцім. АБЛІГЧАЦЬ, дзеясл. Аблягчаць, даваць палёгку. Выпыўніный доўг аблігчаіць серца. Слаўнае Мсцісл. АБЛІЗАЦЬ, дзеясл. Аблізаць. Абліжы ложку, калі кончыў есьць. Затоны Раснян. Карова 'блізала цялёнка. Паўлавічы Клім. АБЛГЗЫВЫЦЬ, дзеясл. Аблізваць. Есьць, смакуіць i пальцы аблізывыіць. Apцёмаўка Міласл. АБЛГК, -y, м. 1. Воблік, твар. Аблік у яго, рыхтык у маткі. Дубровіца Клім. Heŭкій у яго аблік ніпрыгожы: худый, замурзаный. Асмолавічы Мсцісл. 2. Памылка ў ліку. Тут ня йначы, як аблікі Ня мож'а быць, каб столькі було. Пірагова Мсцісл. 3. Падлік. Зьдзелылі аблік yceŭ маёмасьці. Палуж Краснап. \/АБЛІНОВЫНЫЙ, прым. Аблінованы, лінованы. Дай мне абліновыный бумагі два лісты. Крычаў. АБЛІНОУКА, -i, ж. Планаванне [зямлі]. Там ідзець абліноўка планыў. Пірагова Мсцісл
Дадатковыя словы
аблавўха, можа, іабліновы
29 👁