Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

ЛАЖНІЦА, -ы, ж. Адпачывальня, спальня, пакой, дзе стаяць ложкі. Панскыя лажніца тут была, a цяпер саўхоскыя ячэйка. Лютня Краснап. ЛАЖЬІЦЦА, дзеясл. Лажыцца. Hy i апушчэнства стала цяпер — прівядзець коні ў луг i сам лажыцца спаць. Канічы Касцюк. ЛАЖЫЦЬ, дзеясл. Класці. Бяры ягп адзадзі i лажы на пол. Лешчынка Мсцісл. ЛАЗА, -ы, ж. бат. Лаза. Ля рэчкі расьцець лаза, там яе шмат. Вярба PacrfŭH. Haрезыў лазы, нада кош сплесьць — бульбу выбіраць неўвашто. Азерцы Клім. ЛАЗІНА, -ы, ж. Лазіна, лазовы дубец. Абдзяжуліў ён яго лазінаю, пыймаўшы ў садзе, ды пусьціў. Пірагова Мсцісл. ЛАЗІЦЬ, дзеясл. Лазіць. Задумылі атыніць сад, каб ні лазілі пы яблыкі. Ушакі Чэрык. Увесь дзень, як акаёмыш, лазіць na дрэвах. Хвёдараўка Краснап. ЛАЗОБКА, -i, ж. Лазобка, кадоўочык, выдаўоленая пасудзіна, часцей ліповая. Лазобка поўна мёду. Юркаўка Крыч. Соль хай б у дзе ў лазобцы. Новый Капачы Мсцісл. Высып ты гэтую грачышку ў лазобку. Добрае Мсцісл. ЛАЗЬБЕНЬ, -я, м. 1. Кадоўба. Поўны лазьбень мёду прыдалі. Вербеж Чэрык. 2. Поўны, здаровы чалавек. Піліп разьеўсь, дык зьдзелыўся лазьбень-лызьбянём. Горкі Краснап. 3. Чалавек з высокім лобам. I што ён упыдыбаў у етый дзеўкі? Ета ж лазьбень — лоб, як у бугыя. Хвёдараўка Краснап. ЛАЗЬНЯ, -i, ж. Лазня. Бяры бялізну ды йдзі ў лазьню — мужчыны ўжо памыліся. Новае Сяло Мсцісл. Лазьня ўжо вытыпліна, ідзіце, бабы, хутчэй мыцца. Роськаў Калініншчына. Сёньня мыюцца ў лазьні мужукі. Ганнаўка Клім. У нашай вёсцы ня было лазьні, дык цяпер пабудувалі новыю абчэсьцьвінную. Журбін Бялынкав. ЛАИНО, -a, н. Адна рэч бялізны. Пы аднаму лайну, а за дзень памыеш лаён сорак. Аршаншчына. ЛАКЁЙСЬКІЙ, прым. Лёкаўскі, лакейскі. Кінь ты сваю лакейськую звычку — пірід вышшым ны лапках стыяць. Шумячы. ЛАКШЫНЫ, -аў, мн. л. Локшыны, сама робны я макароны. Я дужа люблю лакшыны з мылаком. Раздзел Мсцісл. Мама, дай мне лакшынаў зьесьці. Ракаўшчына Раснян. ЛАМЩЦА, дзеясл. Ламацца. Ат ветру сучча ломіцца. Пухнава Раснян. ЛАН, -a, м. Мера зямлі (тры валокі, або 90 моргаў). У нашай вёсцы усяго тысяча лан зямлі. Тур'я Чэрык. ЛАНДЫШ, -а, м. бат. Ландыш. Пойдзем у лес у ландышы — ужо цьвітуць! Пірагова Мсцісл. ЛАНКА, -i, ж. Сытая гладкая жанчына, таўстуха. Во ланка етыя Матруна — мяса нырасьціла. Хвёдараўка Краснап. ЛАНПА, -ы, ж. Лямпа. Наша ланпа чуць зеріць, верна, красіну мала налілі. Слаўнае Мсцісл. ЛАНТУГ, -a, м. Мяшок. Лантуг npaрваўся,і мука сыпліцца. Тур'я Чэрык. У лантугу было восім коп яблык. Мсціслаў. Kyпіў лантуг аўса — сеіць нечым, увесь скарміў коньмі. Зоры Чэрык. ЛАНТУХ, -a, м. Трыбух, жывот, страўнік. Мяса прыдалі, толькі лантух i кішкі сабе аставілі. Парадзіна Мсцісл. H i дывай ты ўжо яму есьць, ён i так набіў свой лантух, што чуць ні лопніць. Добрае Мсцісл. ЛАНТУХІ, -оў, мн. л. Унутранасці. Kaрові прыбалі жывот, так што ўсі лантухі павылізьлі — іна i здохла. Слаўнае Мсцісл. ЛАНТУШША, -a, н. зборн. Лантухі, унутранасці. Ехылі ны калёсых чыріз лес, дык усё лантушша ў сярэдзіні пыаддрёгыла. Слаўнае Мсцісл. ЛАНЦУГ, -a, м. Ланцуг. Пыдай ланцуг, нада сыбаку прывізаць. Бяседавічы Хоцім. Ланцуг пырваўся ны калодзежы, i вады дыстаць неяк. Хоцімск. Сыбаку на npiвізі нада дзіржаць, ато ён кусаіцца, ды лынцуга німа, нада купіць. Арцёмаўка Міласл. ЛАПА, -ы, ж. 1. Лапа, нага (сабакі ці ката). У нашыга Мурзіка лапы, як у выўка, вялізныя. Прусіна Касцюк. Пыставілі пасытку ны выўка, дык пыпаўся сыбака лапую — яму лапу зашчапіла. Арцёмаўка Miласл. 2. Удар па руцэ лінейкаю. Настаўніца лінейкый дыла мне лапу за тое, што ня ведыў урока. Хвёдараўка Краснап. 3. Камплект панажоў у кроснах. Прівязывый к нітам лапу, пыпрабуім ткаць. Восаў Краснап. ЛАПАТА, -ы, ж. Лапата. Без лапаты на гумне дрэнна, нечым зірна ў кучу згрэсьць. Пухнава Раснян. ЛАПАТАЧКА, -i, ж. Памянш. ад лапата. Лапатачку трэба зьмяніць на веялку, дос ужо ёю кідыць па горсьці. Пухнава Раснян. ЛАПАЦЬ, дзеясл. Лапаць, хапаць рукам!. Hi лапый, ты тут нічога ні клаў. Палуж Краснап. ЛАПАЦЬ, лапця, м. Лапаць (абутак). Абора пырвалысь, i лапаць спыдая з нагі. Залесавічы Крыч. Заківірзай пятку ў лапці. Хвёдараўка Краснап. ЛАПЁЗА, -ы, ж. Лапеза, непаваротлівы, нехлямяжы. Ай, якей ты лапеза! Дзе павернісься, дык што-небудзь рызабьеш. Хвёдараўка Краснап. ЛАПЁЗНЫИ, прым. Лапезны, непаваротлівы, нёхлямяжы. Лапезныя ў цябе жонка, браце, іна за што бярэцца рукамі, дык таго глядзі, што рызаб'ець, рызлымаець. Серчыцы Краснап. ЛАПІК, -a, м. Лапік, латка. Пыкладзі мне лапік ны каленях, прыдралісь у лесі. Пірагова Мсцісл. Але ж кажух твой — лапік ны лапіку, нідзе месца жывога німа. Барысавічы Клім. Усі штаны ў лапікох. Палуж Краснап. ЛАПІЦЬ, дзеясл. Лапіць, залапліваць. Вось сарочка пырвалыся, i лапіць некылі — сьвету ні бачу зы работыю. Іванаўка Хоцім. ЛАПКА, -i, ж. Лапка, галінка яліны. Якія зялёныя лапкі ў ёлычкі. Хвёдараўка Краснап. Нада насеч лапкі i пысьцяліць там ны грязі, ато нільзя будзіць піряехыць з eoзум. Бяседавічы Хоцім. ЛАПЛІНЫЙ, прым. Лаплены. Надзень ты вось етую сарочку, нічога, што іна лап