цьвісьць, нільзя будзіць рецьку сеіць, ато будзіць ствольная. Арцёмаўка Міласл. В ясной раныйы ўсіх дрэў цьвіцець кылыкалуша. Лапаціна Мсцісл. КЫЛЫМАШЫЦЦА, дзеясл. Таўчысп, збірацца ў адным месцы. Кылымашыцца народ кылы кыпіраціва. Хвёдараўка Краснал. КЫЛЫХАЦЦА, дзеясл. Калыхацца. Хлопчык етый во любіць у люлькі кылыхацца: сядзіць у люльку, возьміцца зы пачопкі i дывай рыскатывацца. Арцёмаўка Міласл. КЫЛЫХАЦЬ, дзеясл. Калыхаць. Хоць бы ты дзіця кылыхаў, так плачыць,чусё роўна нічога ні робіш. Цірэні Раснян. КЫЛЯВГНА, -ы, ж. Каляіна. Поўныя кылявіна вады, i ехыць німа як, пы самыя ступіцы хыпая. Кокатава Мсцісл. КЫЛЯДНЫЙ, прым. Калядны. A кылядныя бліны ладныя. Багацькаўка Мсцісл. КЫЛЯДЫ, -яд, мн. л. Каляды. На кыляды хлопцы зьбіраюцца зьдзелыць ігрышча. Журбім Бялынкав. КЫЛЯК, -a, м. Колік, кол. Тут кыляк стыяў, i ўжо нехта выцігнуў. Брылёўка Краснап. КЫЛЯНОК» -нка, м. Трыножнік, трыножкі. Пыстаў кызанец на кылянок ды нагрэй чаю. Горкі Краснап. КЫЛЯНУЦЬ, дзеясл. Кальнуць, укалоць. Кылянуў мне ў вока саломінаю. Палуж Краснап. КЫЛЯНЫЙ, прым. Каляны, жорсткі. Ой, якей кыляный тывар. Ета кожа дужа кыляныя, дрэнныя зь яе будуць боты. Палуж Краснап. КЫЛЯРЕВЫ й, прым. Каляровы. Kyпіў кылярёвых кріндыйіэй — буду карцінкі рыскряшывыць. Краснаполле. КЫЛЯСО, -a, н. Калясо, кола. Прыбыло вады, i кылясо ў прудзі зыхадзіла дужа pyхава. Слаўнае Мсцісл. КЬІМАР, -a, м. Камар. Кымары пукусалі ногі, дык дужа сьвірбяць — здаецца, абыдраў бы іх. Парадзіна Мсцісл. Нада ўжу хату закутыць, ато кымары ў хату ліцяць. Арцёмаўка Міласл. КЫМАШЫ, -ыў, мн. л. Камашы, чаравікі. Я зьдзелыў сабе кымашы з простай кожы на восінь. Журбін Бялынкав. КЫМІСАР, -a, м. Камісар. Прыбег у волысьць i ткі зыскачыў іійчэ кымісара. Палуж Краснап. КЫМОРНІК, -a, м. Каморнік. Пайдзем ны абмер, кыморнік прыехыў. Янаўка Мсцісл. КЬІМІНЯ, -i, ж. Куля [шар], зробленая з альховага наросту. Сяньні гулялі ў кымяню. Хвёдараўка Краснап. КЫМЯГА, -i, ж. 1. Карыта ля калодзежа, з якога пояць коней. Чаго ты зь відра daeiu каню, налі ў кымягу ды ніхай пьець. Роськаў Калініншчына. Л і ў кымягу, ніхай yci п'юць. Бяседавічы Хоцім. Конь вады напецца з кымягі. Палуж Краснап. 2. Карыта для кармлення жывёлы. Пылажы каню сена ў кымягу. Бяседавічы Хоцім. КЫМЯЦ&ДІЦЦА, дзеясл. Валаводзіцца. Пычаў ужо кымяцеліцца. Хвёдараўка Краснап. КЬІМЯЧЫЦБ, дзеясл. Камячыць. Етый дурынь прістаў ды яго біз дай прычыны i дывай кымячыць. Палуж Краснап.. КЫНАВА, -ы, ж. Канава, роў. Ны балоці прыкыпалі кынаву для стоку вады, i стала сушэй. Крычаў. КЫНАП, -а, м. Канапа. Сядзь вось ны кынап ды пысядзі троху, куды сьпішаісься? Цівінская Краснап. КЫНАПА, -ы, ж. Канапа. Як быу я ў больніцы, дык там тыкая кынапа стаіць, во лоўка на ёй сядзець. Арцёмаўка Міласл. Расьсеўся на кынапе, як пан! Смолькаўская Буда Бялынкав. КЫНАПЁЛЬКА, -i, ж. бат. Канапелька, дрыжнік. Дзяўчынка нырвала пук кынапелік. Хвёдараўка Краснап. КЫНАПЛГ, -пель, мн. л. Каноплі. Падсоб-ка браць кынаплі, можа сам калі паnpociui пянькі на боры. Бяседавічы Хоцім. КЫНАРЁИКА, -i, ж. Канарэйка. Як жылі тут паны, дык у іх былі ў клеткых, у ваднэй — пупугай, а ў другэй — кынарейка, малінькыя тыкая. Пупугай гыварыў, а кынарейка, бувала, пела. Арцёмаўка Міласл. КЫНАТ, -а, м. Канат, тоўстая вяроўка. Нада прівізаць калоду кынатум i выцінуць на роўныю дарогу. Бяседавічы Хоцім. Калі чысьцілі калодзісь, дык узялі кынат, прівізалі к яму бочку ды спускалі яе ў калодзісь, а там ныкладывалі ў бочку грязь i выцягвалі. Арцёмаўка Міласл. КЫНІЦЁЛІЦЦА, дзеясл. Валаводзіцца. Кыніцеліўся ўсю ноч з киньмі, i цяпер хачу спаць. КуркаўшчЬіна Мсцісл. КЫНІЦЁЛЬ, -i, ж. Цяганіна. Зывялі кыніцель на ўвесь вечыр, аж гылыва зыбалела. Куркаўшчына Мсцісл. КЫНКАТУВАЦЬ, дзеясл. Мадзець, rapa ваць. H i жывём, a кынкатуім — хіба ета жысьць? Палуж Краснап. КЫНПАНІЯ, -i, ж. Кампанія, таварыства. Наша кынпанія адбавіцца на пылавіну, таму шта сем чылавек звольнілі. Лешчынка Мсцісл. КЫНПЯК, -a, м. Кумпяк. Кынпяк ужо прысалеў, нада павесіць яго. Крычаў. Атреж там кынпіка кывалык ды зьеш з хлебым. Зоры Чэрык. КЫНЦЫЛЯРСКІЙ, прым. Канцылярскі. У цябе почырк ныстыяшчы кынцылярскі, Слаўнае Мсцісл. КЫНЧАНЕ, -н, мн. л. Жыхары, што жывуць у канцы вёскі. Кынчане нашы naшлі касіць лог. Хвёдараўка Краснап. КЫНЧАЛЬНЫИ, прым. Канчатковы. Кынчальныя твыя цына ікая будзіць, кажы, ні думый многа. Мсціслаў. КЫНЧАЦІЛНА, прысл. Канчаткова. Ета ўжу кынчацілна, штоб ужу большы ні кызаць i ні тургувацца — вазьмі сорык рублёў за цёлку. Арцёмаўка Міласл. КЬІНЧАЦІЛНЫЙ, прым. Канчатковы. Ета будзіць твыя кынчацілная цына? Большы ні дасі? Hy дык i ні купіш. Вітрунь Касцюк. КЫНЧАЦЬ, дзеясл. Канчаць. У нас ужо такей звычай хадзіць мылаціць до'сьвітку i ды заўтріку кынчаць. Бяседавічы Хоцім. КЫНЫВЯЗ, -a, м. Краты, што прыстаўляюцца да саней ззаду, да іх прывязваюць коней. Ладзюць кынывяз да саней, мабыць, на кірмаш паедуць з коньмі. Халдзееўка Хоцім
Дадатковыя словы
досьвітку, кйньмі, пюць, рббіш
6 👁