іць, што ŭ надзець ны сябе — штодзень cyкенка новыя. Шчыпаў Раснян. КЫВАЛЫК, -лка, м. Кавалак. Зьмяў кывалык хлеба c салым i яшчэ есьць npoсіць. Гарадок Раснян. Разырвала nanepy на дробныя кывалкі. Сідараўка Краснап. Лавышнік адшархнуў ад целыя трубкі кывалык мацерыі. Слаўнае Мсцісл. КЫВАЛЬ, -я, м. Каваль. У вёсцы Кылатовіне жывець кываль Янкель. Міцькаўшчына Мсцісл. Твой тапор мяккій, яго трэда атнесьць ды кывыля загуртуваць. Гібалы Касцюк. КЫВІЛЮГА, -i, ж. Вялікі кавалак. Аткрымсаў кывілюгу хлеба, ці зьясі ж ты яго? Хвёдараўка Краснап. КЫВІРЯЦЬ, дзеясл. Крывіць, перадражніваць. Стаў яго кывіряць, a тэй na мордзе даў, вось i шчапілісь біцца. Маластоўка Красішп. КЫВЯРЗЁНЬ, -зыія, м. Кавярзень, лапаць. Ета ні лапаць, a кывярзень нейкій, па-люцку i лапця сплесьць ні можыш. Зоры Чэрык. КЫВЯРЗЫЦЬ, дзеясл. Няўмела плесць лапці. Ты пляці добра, a ні кывярзый—глядзі, якія кывярзьні выходзюць у цябе. Хвёдараўка Краснап. КЫГАНОК, -нка, м. Маленькая газоўка без шкла. Бывала, зыпалю я кыганок i пряду целую ноя, а цяперь i днём ахвоты німа. Бяседавічы Хоцім. Ны комінку пыставілі кыганок, дык ён i гарыць усю ноч. Сідараўка Краснап. КЬІЖАН, -а, м. заал. Кажан, лятучая мыш. Цёмна было, кыжан ляцеў ды ўчапіўсь за белую хустку. Парадзіна Мсцісл. У старый церкві кыжаны зывяліся, ета мышы, што літаюць. Слаўнае Мсцісл. КЫЖАНЧЫК, -а, м. Запаршывелае, закажанелае парася. Алі ж мой парсючок нічога, чаму ў вас кыжанчык такі ўдаўсь? Парадзіна Мсцісл. КЫЖЫМЯКА, -i, м. Гарбар, скурняк. Сымон-кыжымяка пріехыў аўчыны зьбіраць длі вырібу. Нада i нам атдаць. Горкі Краснап. КЫЗА, -ы, ж. 1. Каза. Наша кыза сёліта позна казілыся. Сцяпанаўка Краснап. Кыза ўзьлезла на воз i ўсё сена паела. Maляцічы Крыч. 2. Прылада для коўзання з горак. Я сяньні нымарозіў казу, заўтрі буду кытацца з гары. Татаршчына Мсцісл. КЫЗАК, -a, м. Казак. Затужылі кызакі, што зысталіся без тыбакі. Сохана Мсцісл. КЫЗАНЁЦ, -нца, м. Казанок, чыгунок. Пыстаў кызанец ны кымлянок. ды нагрэй чаю. Горкі Краснап. КЫЗАНОК, -нка, м. Казанок, чыгунок. Я сабе кызанок купіў у сылдата. Ясенка Краснап. КЫЗАЦЬ, дзеясл. Казань. Масьцірна ты зрабіў, што й кызаць! Палуж Краснап. Кызала ж, ні едзь ты наныч — прадпачувала маё серца, што нідобря будзіць. Ушакі Чэрык. КЫЗАЧОК, -чка, м. 1. Танец казачок. Скачы кызычка, кызачок у цябе добра выходзіць. Хвёдараўка Краснап. 2. Васьмушка, 1/8 сажня дроў. Пы кызачку дроў на двор прыходзіцца: сажынь на восім двароў. Там жа. КЫЗЫТАЦЬ, дзеясл. Казытаць, ласкатаць. Пірістань кызытаць — я баюся, ні магу сьцерьпіць. Шумячы. КЫЗЬБА, -ы, ж. Касавіца, сенакос. Скора ўжу кызьба пычанецца, мужчыны будуць косымі зыняты, некалі будзіць i ў горыд зьезьдзіць. Арцёмаўка Міласл. КЫЗЬЛЯК, -a, м. Усякі грыб. Белых грібоў німа йшчэ, ныбрала ўсякіх кызьлякоў i то нібыгата. Залачэўка Краснап. КЫЗЯК, -a, м. Грыб, казляк, масляк. Нызьбірала кошык кызякоў ны заўтра ны сьніданьня. Зарэчча Мсцісл. Кізякі смажаныя добра. Сохана Мсцісл. КЫИМА, -ы, ж. Кромка, каёмка. Кыйма ны падолі дужа шырокыя, нада бы вузінькыю прішыць. Цівецкая Краснап. КЫЛА, прыназ. Каля. Кыла лесу гарела цяпло. Гарбавічы Касцюк. Сыбраліся дзеці кыла дзеда, а ён ім казкі рысказывыіць. Пірагова Мсцісл. Iii хацелыся галубцы II Кыла голуба сядзеці. 3 нар. песні, M. Г. 29. КЫЛАНТЫР, -a, м. Пост, пікет, варта. Сылдаты йшлі i на кылантыр нямецкі nyпалі. Буда-Кашалёўская. КЬІЛАСШДА, дзеясл. Каласавацца, выплываць каласкам. Жыта ладна пыднялось, кыласіцца пачынаіць — кыласкі ўжу высыпаюць. Лютня Краснап. КЫЛАСОК, -ска, м. Каласок. Кыласок пшаніцы сырваў паспрёбывыць на cneлысьць. Горкі Краснап. КЫЛАУРЁТ, -a, м. 1. Частка самапрадкі. На етый сымыпрядкі прясьць нільзя, пытаму што кылаўрёт зламіўся. Бяседавічы Хоцім. 2. Прылада для разматвання маткоў. Надзень маток на кылаўрёт, дык хучэй размытаіш. Халдзееўка Калініншчына. КЫЛАЦЩЦА, дзеясл. Калаціцца, дрыжаць. Спужаўся так, што аж стаў кылаціцца ад страху. Палуж Краснап. Еткій малады, а нада так адубець ат холыду, што аж лыткі калоцюцца. Слаўнае Мсцісл. КЫЛДАБЫЧКІ, -оў, мн. л. Дзіцячая гульня. Ты ня ўмеіш гуляць у кылдабычкі. Хвёдараўка Краснап. КЫЛДЫБАЦЬ, дзеясл. Калдыбаць, кульгаць. Перабілі яму ногі, дык пычаў кылдыбаць. Высокі Бор Краснап. КЫЛ1, прысл. Калі. Бяры ў мяне nypсючка, кылі хочыш, ны падкорм. Цірэні Раснян. Кылі б у мяне былі грошы, дык ба я купіў кыня, ато завошта ж я яго куплю? Ты, кума, яшчэ загыдзя ні плач, кылі б зь ім што якоя случылысь, дык бы нашы напісалі. Арцёмаўка Міласл. КЬІЛПАК, -a, м. Каўпак, шапка лямцавая [войлачная]. Надзень кылпак ны гылаву, ато сьцюдзёна. Васілёўка Хоцім. Чычы, сарока, || Пріляцела здалёка, || Села, пала ны таку || У чырвоным кылпаку. 3 нар. песні, М. Г. 149. КЫЛЫБЁЛЬ, -i, ж. Калыска. Павесь кылыбель на курчыну i пыкладзі дзіцёнка: спаць хочыць. Цірэні Раснян. КЫЛЫКАЛУША, -ы, ж. Чаромха. Ета ўжу май, скора кылыкалуша будзіць іб. Слоўнік
Дадатковыя словы
калўш
7 👁