ства: ці мала нявінных людзей ён забіў. Сохана Мсцісл. ЗЬВЁРХУ, прысл. Зверху. Скулупаў зьверху зюм, a ўсё ськінуў. Парадзіна Мсцісл. Нывярні камінь зьверху, каб кряпчэй було. Палуж Краснап. ЗЬВЁРЬ, -я, м. Звер. Етый чылавек усё роўна як зьвер лютый. Гібалы Касцюк. Удаўні людзі жылі ўсё роўна, як зьвері. Лешчынка Мсцісл. ЗЬВЁРЬХУ, прысл. Зверху. Капуста стаіць у цёплым месьці, дык зьверьху заплесьнівіла. Арцёмаўка Міласл. Пыдысподым у сундуку ліжалі кралі, а зьверху адзежа. Слаўнае Мсцісл. ЗЬВЁСНА, прысл. Вядома. Зьвесна, што ў маткі луччы, чым у сьвякрові. Арцёмаўка Міласл. ЗЬВЕСЫДЬ, дзеясл. Звесці. Судырга зьвіла мне нагу. Хвёдараўка Красная. ЗЬВЁСЫДІСЯ [зьвесца], дзеясл. Звесціся, прапасці. Нашчэнт зьвёўсь бенны хлопіц за гэсты месіц. Ушакі Чэрык. ЗЬВЕСЫДЬ, -i, ж. Вестка. Німа 'б ім ніякае зьвесьці. Маластоўка Краснап. ЗЬВІВАЦЦА, дзеясл. Звівацца, скручвацца. Вярёўка намокла i зьвіваіцца. Гарадзец Міласл. A зьвіўся, зьвіўся хмель c аўсом, (I A зьлюбіўся, зьлюбіўся зяць ca тсьцём. 3 нар. песні, M. Г. 49. ЗЬВІЗАЦЦА, дзеясл. Звязацца. Дзейкыюць людзі, што йна зьвізалыся зь ім. Брылёўка Краснап. ЗЬВІЗАЦЬ, дзеясл. Звязаць. Усі бярёзкі пыаблымалі, нейдзі веніка зьвізаць. Добpae Мсцісл. Ганна зьвізала пруткамі панчохі. Малюшын Краснап. Дай ты свободу дзіцяці, на што ты яго зьвізала етык туга? Стары Дзедзін Міласл. ЗЬВІЗДА, -ы, ж. Зорка. Зьвізда вячэрнія ўзыйшла. Крычаваткі Раснян. ЗЬВІНЁЦЬ, дзеясл. Звінець. Кінь бразкаць, ато аж у вушах зьвініць. Добрае Мсцісл. Лес рубяць, аж тыпары зьвіняць. Мацутаўка Раснян. ЗЬВШЧАЦЦА, дзеясл. Звянчацца, павянчацца. 1м нада яшчэ зьвінчацца, ато яны толькі зыпісалісь у сільсавеці, ды так нівінчаныя i жывуць. Бяседавічы Хоцім. ЗЬВІРАЦЦА, дзеясл. Звярацца, правяраць. Нада ўсягды кыла касы зьвірацца, ці ўсі грошы палучыў. Пірагова Мсцісл. ЗЬВІРЫНЯТКА, -i, н. Зверанё. Сын твой — звірынятка: насупіўсь i ні глядзіць. Палуж Краснап. ЗЬВІХ, -y, м. Звіх, вывіх. У мяне зьвіх нагі. Хвёдараўка Краснап. Бабка мыя знаіць зыгавор ат зьвіху, ат зьмяі i йшчэ шмат. Зубаўка Раснян. ЗЬВІХНУЦЬ, дзеясл. Звіхнуць, вывіхнуць. Я йшоў ды неік сьхіснуўсь i нагу зьвіхнуў. Канічы Касцюк. ЗЬВЩЦА, дзеясл. Звіцца, завіцца. Харошыя жыта ў яго зырадзіла: ён летась пыраспыхаў ляды, дык яно (жыта) аж у nyкі зьвілось. Пірагова Мсцісл. ЗЬВІЦЬ, дзеясл. 1. Звіць. Нада зьвіць новыю супоню, ато етыя ўся рызмыталысь. Ташна Клім. Дзед зьвіў мне новыя аборы. Бязводзічы Мсцісл. 2. Зрабіць гняздо. Буцяна зьвіла гняздо ў Рыгора на пуні. Мышкі Раснян. Ластыўка зьвіла гняздо ў самым вільчыку. Дрыбін. ЗЬВЯГА, -i, ж. Звяга, назола. Во ўжо зьвяга, прічапіўся, дык ніяк ні атлезіш. Слаўнае Мсцісл. Воўк сыбакі ні баіцца, ды зьвягі ня любіць. Прыказка. ЗЬВЯГЛІВЫЙ, прым. Звяглівы, брахлівы (пра сабак). Сыбака малэй, a якейзьвяглівэй. Тульдава Раснян. ЗЬВЯГЛІВЫСЫДЬ, -i, ж. Звяглівасць, сварлівасць. Мамка, дос табе лезьці ка мне! Што я ні зраблю — усё табе ня добра: абрыдла мне ўжо твыя зьвяглівысьць. Ушакі Чэрык. ЗЬВЯЗКА, -i, ж. Вязанне. Зыхваці caломы для зьвязкі грэчкі. Бяседавічы Хоцім. ЗЬВЯЗЫВАЦЬ, дзеясл. Звязваць, вязаць. Вярёўка пырвалысь, зьвязывыць нада. Малюшын Краснап. Дзелый таўшчэй nepiвізьні i крепчы зьвязывай снапы. Бяседавічы Хоцім. ЗЬВЯЗЬЩ, дзеясл. Звезці. Спасіба тому пыязду, што зьвязьлі з двыра глымазду. Меншая Багацькаўка Мсцісл. Усё жыта зьвязьлі да дожджу ў пуню. Немерка Раснян. ЗЬВЯКУВАЦЬ, дзеясл. Звекаваць, пражыць да смерці. Мы тут радзілісь, тут i зьвякуім — нікуды ні паедзім. Хвёдараўка Краснап. ЗЬВЯЛЁЦЬ, дзеясл. Загадаць, аддаць загад. Савет зьвялеў даць пяць падводыў. Палуж Краснап. ЗЬВЯНУЦЬ, дзеясл. Звянуць. Пыстаў цьвяты ў ваду, ато яны зьвянуць. Немерка Раснян. Ня бось, ня бось, Марічка, ні зьвяніць, II Калі мыя мамычка зыгляніць. 3 нар. песні, M. Г. 35. ЗЬВЯР'Е, -я, н. Звяр'ё. H y i німярэч жа тут! Толькі зьвяр'ю i вадзіцца. Лешчынка Мсцісл. ЗЬВЯРНУЦЦА, дзеясл. 1. Вярнуцца. Наша сыбака зьвярнулысь удвору: дужа іна абвыкшая к нам. Дзіснакіта Мсцісл. Жнеі зьвярнулісь с поля. Сохана Мсцісл. 2. Абярнуцца, паглядзець. Падумаіш, yniкальнічык знайшоўся! Ты ны сябе nepee зьвярніся! Пірагова Мсцісл. ЗЬВЯРОНЫК, -нка, м. Звярок, зверанё. Пуўлючок пызіраець, як зьвяронык. Палуж Краснап. Нашлі ў лясу вуўчунка, npiнясьлі ўдвору, дык скызаў бы зьвярёнык: глядзець ня хочыць, а к рукам нізашто ня йдзець. Слаўнае Мсцісл. Зьвярёнык нейкій пупаўсь у кыпкан, такей харошый i ніжывэй. ЦІвецкая Краснап. ЗЬВЯРНУЦЬ, дзеясл. 1. Вярнуць. Ці можна ета адыслаць кніжку, што мне выслалi, i ці зьвернуць грошы. Мсціслаў. 2. Скласці віну на другога. Хадорка сыма ета зрабіла, а зьвярнула ны брата. Палуж Краснап. 3. Збіць набок. Як дам у морду, дык i санкі зьвярну. Пбалы Касцюк. 4. З'ехаць, павярнуць. Конь зьвярнуў з дарогі ў жыта, а хызяін сьпіць ны калёсых i ні чуіць. Шыркі Раснян. ЗЬВЯРЦЁЦЬ, дзеясл. Скруціць. Hi пасьпеў пыпяроскі зьвярцець, як ён прышоў. Машавая Бялынкав. 14. Слоўнік
Дадатковыя словы
звярё, зехаць, зьвяре, зьвярю
12 👁