уся сімья ў іх зірькія. Хвёдараўка Краснап. ЗКАЛАНДЫРЫЦЬ, дзеясл. Зрабіць, пашыць. Дзяўчына сяк-так зкаландырыла хвартух. Крычаў. ЗЛАБПДІЛКА, -i, ж. Злосніца, што жадае зла. Мамычка ж мыя, радзіцілка, IIА ŭ ня ёсьць ты мне радзіцілка, || А ŭ есьць жа ты мне злабіцілка. 3 нар. песні. ЗЛАБГЦІЛЬ, -я, м. Злоснік, што ж адае зла. Ета ж настыяйічый злабіціль, ён нікому дыбра ні пажылаіць. Маляцічы Крыч. ЗЛАВЩЬ, дзеясл. Злавіць. Сыбакі злавілі труса, думалі, што заіц. Ушакі Чэрык. Хацеў злавіць віріб'я, ды ні пасыіеў схапіць яго ў гнязьдзе — пыляцеў. Лешчынка Мсцісл. ЗЛАДЗІЦЬ, дзеясл. 1. Зладзіць, зрабіць. Сяк-так i вясельля зладзілі. Палуж Краснап. 2. Згаварыцца. Цімох зладзіў з купцом. Палуж Краснап. ЗЛАЖЫЦЦА, дзеясл. Злажыцца, нацэліцца. Сылдат злажыўсь з ружжа стрыляць. Палуж Краснап. ЗЛАЖЬІЦЬ, дзеясл. Скласці. Злажыў ён сваю гылаву ны чужой стыране. Бяседавічы Хоцім. ЗЛАЗІЦЬ, дзеясл. Злазіць. Злазій c neчы. Палуж Краснап. Злазь-ка на вышкі, пыглядзі, ці ні нада там моху прібавіць ці пяску, ато ўзімку холадна будзіць у хаці. Арцёмаўка Міласл. ЗЛАМЩЦА, дзеясл. Зламацца. Ад цяжбы возу дуга зламілыся. Бязводзічы Мсцісл. ЗЛАМПДЬ, дзеясл. Зламаць. Учора, круціўшы дзіркі, Цімох тоўсты сьвердзіл зламіў. Добрае Мсцісл. ЗЛАУЛІВАЦЬ, дзеясл. Збіраць зверху [вылоўліваць]. Злаўлівыя жырок зь міскі, а капусты ня хочыць. Хвёдараўка Краснап. ЗЛАУРЭДНІК, -a, м. Шкоднік. Злаўрэднік ты, нашто ты авёс топчыш? Хвёдараўка Краснап. ЗЛАУРЭДНЫ, прым. Шкодны, ліхі, нядобры. Іна тыкая злаўрэдныя, што гляніць на што-нібудзь, дык абізацілна зь ім штонібудзь зьдзеіцца. Арцёмаўка Міласл. ЗЛАЧЬІНІЦ, -нца, м. Злачынец. Макам — такій злачыніц, што ўсякыю подлысьць можыць зьдзелыць. Палуж Краснап. ЗЛАЧЫНСТВА, -a, н. Злачынства. Датуль служыў, пакуль не прагналі за розныя злачынства. Сохана Мсцісл. Ой, якоя злачынства ён зрабіў: забіў родныга бацьку! Ушакі Чэрык. ЗЛАЧЬІНЬНІЦА, -i, ж. Злачынка. О х i Верька, злачыньніца тыкая, што ні прівядзі бог: дзе ні пувірнецца — усюдых 'т яе плачуць. Хвёдараўка Краснап. ЗЛАШЧА, прысл. Тым больш, добра калі. Гарэлка шкодзіць i здароўю, а злашча хвыравітым людзям. Сохана Мсцісл. А злашча як твае йшчэ коні дыбягуць. Хвёдараўка Краснап. Яму злашча, калі ён такт здаровый. Кокатава Мсцісл. ЗЛЁЗЬЦЬ, дзеясл. Злезці. Дзед злез з печы i сеў ны запечку. Смолькаўская Буда Бялынкав. ЗЛІГЧАЦБ, дзеясл. Злягчаць [скастрыраваць]. Мы злігчалі свайго маркыча. Крычаў. ЗЛПДЦА, дзеясл. Злавацца. Злісься, німазныч чаго. Хвёдараўка Краснап. ЗЛГЧНА, прысл. Прыгожа. Ганнычка, як ты сёньні злічна выглідаіш, як кветка вісной. Ушакі Чэрык. ЗЛІШКУ, прысл. Залішне. Я злішку йму зыплаціў, нада було путургувацца. Палуж Краснап. ЗЛО, -а, н. Зло. Людзі ад завідысьці часта адзін аднаму зло творуць. Сохана Мсцісл. Я ні разу ны яго мшчэньня ня меў, хоць ён мне зло зьдзелыў. Слаўнае Мсцісл. ЗЛОДЗІЙ, -я, м. Злодзей. Злодзій у клець залез, але ні пасьпеў нічога ўкрасьць—пачулі. Бялішчына Мсцісл. Наканец злавілі злодзія. Міцькаўшчына Мсцісл. Чылавек на кірмашы ўліцкываў злодзія. Самацевічы Касцюк. ЗЛОЖАНЫЙ, прым. Зложаны, складзены. Салома зложана ў засецьце. Машавая Бялынкав. ЗЛОМ, -у, м. Буралом, зламапае ветрам дрэва. У лесі многа злому пысьля етый буры, што была. Хвёдараўка Краснап. ЗЛОМЫНЫЙ, прым. Зламаны. Зломыныю касу нада спыяць, дык яшчэ гады два будзіць касіць луччы, як новыя. Бяседавічы Хоцім. ЗЛОСЬНІК, -a, м. Злоснік, чалавек, што чыніць зло. Злосьнік ты, Янка, на зло ўсё дзелыіш. Юравічы Клім. Во злосьнік пашоў, што летысь пыдпаліў гумно Максімыва. Лешчынка Мсцісл. ЗЛОСЬЦЬ, -i, ж. Злосць. У злосьці пасварыліся i пабіліся, a серца атыйшло — зноў памірыліся. Сохана Мсцісл. Ат злосьці ён, выходзячы, дзьвярьмі хляпнуў, што аж вокны зазьвінелі. Палуж Краснап. ЗЛОТ, -a, м. Залатоўка (манета вартасцю ў пятнаццаць капеек). На злот купіў махры i на тры капейкі паперы. Палуж Краснап. ЗЛОТКА, -i, ж. Залатоўка. Пазыч мне злотку, красіну купіць нада. Кокатава Мсцісл. ЗЛУБЁЦЬ, дзеясл. Злубець, зрабіцца цвёрдым, як луб. Пырцянкі ат поту i гразі ў луб злубелі. Парадзіна Мсцісл. ЗЛУВАЦЬ, дзеясл. Злаваць. Ны каго ж ты злуіш, хто табе вінуват у етым? Меншая Багацькаўка Мсцісл. ЗЛУМАЦЬ, дзеясл. Зламаць. Ны дваpe абліў, страшна хадзіць, можна пасьлізнуцца i нагу злумаць. Арцёмаўка Міласл. ЗЛУЧАЦЬ, дзеясл. Злучаць. H i нада нашых авец злучаць з тым стадым, ато посьлі ні разьлічыш, чые каторыя. Арцёмаўка Міласл. ЗЛУЧЬІЦЦА, дзеясл. Здарыцца. Hicnaкойна нешта ў мяне на душы: усё думаіцца, каб с Tрыфоным чаго ні злучылыся. Добрае Мсцісл. ЗЛУЧЫЦЬ, дзеясл. Злучыць. Нада з-пыд абеіх квакух цыплят злучыць умесьці i пусьціць пыд адну квакуху. Арцёмаўка Міласл. ЎЗЛУЧЭНЬНЯ, -ія, н. Злучэнне, мешаніна. Ета авёс ні аднаго сорту, тут нешта 13. Слоўнік