ЖАБКА, -i, ж. Памянш. ад жаба. Глядзі, якея маленькія жабкі, аткуль яны ўзялісь такея? Б. Хутары Красная. ЖАБРАВАЦЬ, дзеясл. Жабраваць. Етыя баба мела сваю гаспыдарку, а цяпер жабруіць. Зарубец Крыч. ЖАБРАК, -а, м. Жабрак. Жабрак назьбіраў цэлую торбу хлеба. Белы Камень Бялынкав. ЖАБРАЦКІЙ, прым. Жабрацкі, жабрачы. На старысьці жабрацкыю торбу дывялося надзець. Дзіснакіта Мсцісл. ЖАБРАЧКА, -i, ж. Жабрачка. Ж абрачка ў хату пашла, нада хлеба даць. Юшкавічы Раснян. ЖАВШЫ, -аў, мн. л. бат. Ажыны. Дзеці нырвалі i елі ягыды жавіны. Сохана Мсцісл. Пайдзем заўтра ў жавіны. Халдзееўка Краснап. ЖАДАЦЬ, дзеясл. Жадаць, хацець. Калі жадаюць рэзка адмовіць, дык кажуць: «Пранцы табе дам». Гібалы Касцюк. ЖАДАЮЧЫЙ, прым. Той, хто жадае. Жадаючыя могуць запісацца ў прьітсідаціля. Абгалашаць сыгіс жадаючых. Пірагова Мсцісл. ЖАДНА, прысл. Жадліва [прагна]. Дужа голыдзен быў: ік пыставілі емя, так жадна стаў есьць. Высокі Бор Краснап. ЖАДНЫЙ, прым. Жадлівы [прагны]. А х рем дужа жадный — усе б зыбраў i таго мала. Маластоўка Краснап. ЖАДЫСЬЦЬ, -i, ж. Прагнасць. Во што нырабіла жадысьць: так 'ппіўся чужога, што А памёр. Сохана Мсцісл. чУЖАК, -а, м. Жак, нерат з двума крыламі, рыбацкая снасць. Ц і заставіў ты, M iкола, жак? Новыя Капачы Мсцісл. У жак пупаў сёньня вокунь. Касцюшкавічы Крыч. ЖАЛ, -у, м. Крыўда [шкода]. Жалу б ні було, каб свой конь стравіў авёс, ато чужэй. Палуж Краснап. ЖАЛАВАЦЬ, дзеясл. Шкадаваць. А хто цябе жалаваці будзе? Маластоўка Краснап. ЖАЛЁЗА, -а, н. Жалеза. Сырыквашнымі завуць калёсы без жалеза, без шын. Тэкліна Смаленшчына. Жалеза ны падоскі нада йшчэ купіць, дык i двору можна рухаць. Мсціслаў. ЖАЛЁЗНЫЙ, прым. Жалезны. Ваша барына жалезныя, а ў нашый толькі кляцы жалезныя. Тур'я Чэрык. ЖАЛЁТКА, -i, ж. Камізэлька. У мяне касьцюм з жалеткый, але січас жалетыкні носюць, дык i я ні напрінаю. Гібалы Касцюк. ЖАЛЁЦЬ, дзеясл. 1. Шкадаваць. 1на тыкая была скнара, што хлеба жыбраку даць жалела. Хоцімск. 2. Спачуваць, добра адносіцца. Татка мяне жалеіць. Багацькаўка Мсцісл. Hi к мамухні йдзеш — к сьвякроўцы,\\ Там цябе жалеці ня будуць. 3 нар. песні. ЖАЛІЦЦА, дзеясл. Скардзіцца. Дзіцёнык пабег жаліцца маткі, што яго пабілі. Парадзіна Мсцісл. Дычка стала жаліцца маткі, што мужык яе б'ець. Арцёмаўка Miласл. ЖАЛКА, прысл. Шкода. Ты скупірда, табе й етыга жалка. Маластоўка Краснап. Ці ні жалка табе, Мыланка, || Што чужая радзіма абсела? 3 нар. песні. ЖАЛОБА, -ы, ж. Жалоба. Чаго ты нешта ў чорныя нырядзілыся, можа жалобу па кім-небудзь носіш? Слаўнае Мсцісл. У гэтым годзе ў нас жалоба: татка памёр. Хлышчы Мсцісл. ЖАЛОБЛІВЫЙ, прым. Жаласны, сумны. Жалоблівыю песьню дзеўкі зьіцягнулі, аж плакыць хочыцца. Маластоўка Краснап. ЖАЛОБНА, прысл. Жалобна, жаласна. Нехта дужа жалобна выў ны кладбішчы. Слаўнае Мсцісл. ЖАЛОБНЫЙ, прым. Жалобны, што адносіцца да жалобы. ГІріхадзіця к нам ны жалобный абед пу бацьку. Як атойдзіць пысьля сьмерці сына шэсьць нядзель, тады будзем спрыўляць па ім жалобный абед. Слаўнае Мсцісл. ЖАЛОСЬЛІВЫЙ, прым. Жаласлівы, чуткі да чужога гора. Рыскажы яму ўсё тваё горя: ён жалосьлівэй чылавек — паможыць. Палуж Краснап. ЖАЛОСЫДЬ, -i, ж. Жаль. Пы сваёй жалосьці плачу. Меншая Багацькаўка Мсцісл. ЖАЛУДОВЫЧКА, -i, ж. Птушка жалудоўка. Жалудовычка стаяй ні літая. Хвёдараўка Краснап. ЖАЛЫБА, -ы, ж. Скарга. За тоя, што ты мяне аблаіў, я ны цябе пыдам жалыбу ў суд. Канічы Касцюк. Ен прышоў ды мяне з жалыбаю ны дзяцей. Парадзіна Мсцісл. ЖАЛЫБИЩА, дзеясл. Жаліцца. Што ты плачыш, што ты жалыбісься? Ніхто твайму горю ні пасобіць. Хвёдараўка Краснап. ЖАЛЫБЛІВЫЙ, прым. Жалаблівы, такі, што любіць скардзіцца, плакаць. Яўмен жалыбіцца ны сваю жысь: такі ўжо жалыблівый чылавек. Горкі Краснап. ЖАЛЫВЫЦЦА, дзеясл. Скардзіцца. Ны цябе, Іван, што-та жалывыўся мне Антон. Канічы Касцюк. ЖАЛЫСНА, прысл. Жаласна. Скрыпка йграла дужа жалысна. Сохана Мсцісл. Іна так жалысна пела, аж, слухуўшы, плакыць хацелысь. Арцёмаўка Міласл. Етык жа жалысна плачыць, аж у мяне сьлёзы нывырачываюцца. Слаўнае Мсцісл. ЖАЛЫСЬЛІВА, прысл. Жаласна, жаласліва. Так жалысьліва йграе, што аж сьлёзы пакоцяцца. Парадзіна Мсцісл. ЖАЛЫСЬЛІВЫРІ, прым. Жаласлівы. Ен жа такей жалысьлівый; як увідзіць, што матка робіць i кряхціць, дык адбярэць з рук работу i сам зьдзелыіць. Арцёмаўка Міласл. Іна ж тыкая жалысьлівыя: кыта хворыга i то накорміць. Парадзіна Мсцісл. ЖАЛЬ, -ю, ж. i м. 1. Жаль. Жаль агарнула серца, відзючы, як ён плачыць. Слаўнае Мсцісл. Агарнула серца жаль. Сохана Мсцісл. 2. Смутак. Дрэмліць лес, абгорнутый жалем. Пірагова Мсцісл. ЖАЛЬ, прысл. Шкода. # ўчора думыла, сягоньня гыдалзу\\Што ні жаль мне нікога. 3 нар. песні. ЖАЛЬНА, прысл. Жаласна. Лукаш так жальна йграіць на скріпцы, што я чуі{ь ні зыплакыў. Горкі Краснап. ЖАМГРКІ, -каў, мн. л. Выжымкі, шалупіны ад семя [жмакі, жамерыны]. Я тро
Дадатковыя словы
бець, туря
13 👁