Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

ка. Добрае Мсцісл. Глупства ты кажыш. Вербеж Чэрык. ГЛУПЫСЫДЬ, -i, ж. Глупства. Білябеніць языком глупысьці. Хвёдараўка Kpacнап. ГЛУХАЯБЯРОЗА, бат. Бяроза пухнатая. У глухой бярозы ліст ні мучаный. Хвёдараўка Краснап. ГЛУХАЯКРЫПІВА, бат. Глухая крапіва. Глухая крыпіва расьцець на пустырох i кыля плоту. Іна ня стрыкыіцца. Пірагова Мсцісл. ГЛУХГИ, прым. 1. Глухі. ён можа глухі, ня чуе? Васілёўка Хоцім. Яна глухая, як турлушка. Хвёдараўка Краснап. 2. Далёкі, аддалены. Глухое месца ў етым лесе. Юр'евічы Калініншчына. ГЛУШМАН, -a, м. Глушак, глухі чалавек. Еты глушман нічогінькі ня чуя. Хвёдараўка Краснап. ГЛУШМЁНЬ, -я, м. 1. заал. Глушэц. Чуіш? Дзей-та блізька глушмень такуіць. Высокі Бор Краснап. 2. Глушак, глухі чалавек. Глушмень ты, глушмень, мы табе крічым, а ты й ні аглінесьсі. Там жа. ГЛУШНЯ, -i, ж. Глушак, глухі чалавек. Глушня ты, я табе крычу, а ты ня чуіш. Барысавічы Клім. ГЛУШЭЦ, -шца, м. заал. Глушэц. Цяперыка мала ўжо глушцоў у лесі. Хвёдараўка Краснап. ГЛЫБАЁД, -а, м. Абдзірала, аб'ядала. Глыбаеды етыя, аб'елі мяне ўсяго кругом. Во, навізаўсь, глыбаед етый! Хвёдараўка Краснап. ГЛЫМЫЗДА, -ы, ж. Гламазда, нікуды няварты чалавек, лішні ў хаце. Наш Вааль — ета ныстыяшчыя глымызда: ні зьдзелыць, ні скызаць — толькі месца зыймае. Гарманава Мсцісл. Спасіба таму пыязду,\\ Што зьвязьлі з двыра глымазду. 3 нар. песні, М. Г. 4G. ✓ ГЛЫНУЦЬ, дзеясл. Глынуць. Сок з етый травы атрутный, калі яго чуць-чуць глынуць, дык січас жа памреш. Бяседавічы Хоцім. 4 ГЛЫТАЦЬ, дзеясл. Глытаць. Дохтыр даў круглінькія галычкі, глытаў — выздыравеў. Старае Сяло Мсцісл. ГЛЯДЗЁЦЬ, дзеясл. 1. Глядзець, пазіраць. Я сяньні табе цясёмку сыткала, ато стыдна глядзець, што ты рысьпірягій ходзіш. Бяседавічы Хоцім. Гляджу, ажно аткылупілась пасьці пылавіна. Пірагова Мсцісл. Дзеці сядзелі ціхамірна, глядзелі бабі ў рот i слухылі казку. Арцёмаўка Miласл. 2. Глядзець, сцерагчыея. Глядзі за ім. Хоцімск. ён у мяне такі нейкі нягеглый, глядзіця, каб яго там хлопцы ня 'бвіхнулі. Асмолавічы Мсцісл. Глядзі, ні абмахніся ў выбыры. Кокатава Мсцісл. 3. Глядзець, зважаць. Ты не глядзі, што гэты конь нявідныйг а ён добры конь i да корму i ды работы. Пячонкі Раснян. Ты не глядзі ны пагоду, а едзь. Людагошч Мсцісл. ГЛЯДКА, прысл. Напэўна, глядзі-ка. Ат Кышалёва да Стрэшня вярстоў трыццаць, глядка, будзя. Буда-Кашалёўская. ГЛЯК, -а, м. Гляк. Мама прынісла поўны гляк вады, Глінь Касцюк. ГЛЯНЕЦ, -нцу, м. Глянец, бляск. Kyni мне ў горыдзі пуштэнт лі глянцу. Тур'я Чэрык. ГЛЯНУЦЬ, дзеясл. Глянуць. Страх глянуць ны яго, так ён высах. Баброва Раснян. Глянь, які абрус прыгожы. Мсціслаў. Мы знычала гряблі спыхвыля, аж глянулі, туча зьбіраіцца, дык мы як узялісь! Арцёмаўка Міласл. Як выйду я ды ны ганычкі, II Як гляну я ды ны красычкі. 3 нар. песНІ, М. Г. 28. ГЛЯЧОК, -чка, м. Памяти, ад гляк. Дзеці разьбілі глячок. Маластоўка Краснап. Матка прынісла нам квасу ў глячку. Пірагова Мсцісл. ГНАЕК, гнайку, м. Памянш. ад гной. Вы сяньні гнаёк возіце? Баброва Раснян. А на нівычку гнаёк, || А ны мяне мыладу лаёк. 3 нар. песні, М. Г. 99. ГНАЦЦА, дзеясл. Гнацца, бегчы. ён гнаўся на выганкі. Шарэйкі Касцюк. ГНАЦЬ, дзеясл. 1. Гнаць, выціскаць. Міхалка гнаў у пуні сымагон, а міліцанер накрыў: прытакол сыставіў. Слаўнае Мсцісл. 2. Гнаць. Нада гнаць скаціну ў поля. Канічы Касцюк. Коні гналі пугай. Беразняк Краснап. ГНЁВЫЦЦА, дзеясл. Гневацца. Зы такую ірунду ты гневыцца ны мяне ўздумыў. Слаўнае Мсцісл. ГНЁСЬЦІСЬ [гнёсца], дзеясл. Гнясціся, мець патугі. Ны мяне гнётка ныпала: гнятусь, a нічога ні выходзіць. Горкі Краснап. ГНЁТ, -a, м. Бервяно, якім навальваюць лён або каноплі, калі мочаць, каб апошнія не выплывалі наверх. Гнёт нехта ськінуў, i пінька выплыла наверьх. Кашалёва Буда Краснап. Гняты ліжалі ўсё лета ў сажылцы, дык дужа пыныбраклі. Кокатава Мсцісл. Піліп цяжолый, як гнёт,— ні падыміш. Палуж Краснап. ГНЕТАНУЦЬ, дзеясл. Прыціснуць, ціскануць. Як гнетану цябе, дык i вантробы вылізуць. Юркаўка Крыч. Я гнітану цябе. Палуж Краснап. ГНЁТКА, -i, ж. Хвароба, гнётка, цяжкая форма паносу. У дзіцёнка гнётка: адно гніцецца, аж кроўю, i што тут дзелыць зь ім, ні ведыю. Палуж Краснап. ГНІЛЫЙ, прым. Гнілы. Гнілая хата, старый конь i поўнадзела зямлі — вот i ўся яго маімысьць. Бяседавічы Хоцім. У сажылцы выда гнілая: у ёй пяньку мачылі. Арцёмаўка Міласл. ГНІЛЯШ, -a, м. Загнілы печаны хлеб. Ён гніляшы есьць. Хвёдараўка Краснап. ГШЦЬ, дзеясл. Гніць. Сена ні звазілі, копы гніюць пыд дажджом, a яны хуць ба што. Арцёмаўка Міласл. Стаўлены горыд будзіць гніць, || А я молыда буду жыць. 3 нар. песні. Большая Багацькаўка Мсцісл. ГНОЙ, -ю, м. Гной. Пыд ячмень трэба вазіць гной. Зубоўка Раснян. Пыра ўжо вазіць гной пад бульбу. Тульдава Раснян. Вазьмі кыпач ды гною ныкыпай. Хвёдараўка Краснап. Нывазілі паўполя гною. Стары Дзедзін Міласл. Нада з пуні вывазіць гной. Слаўнае Мсцісл. ГНУЦЦА, дзеясл. Гнуцца. H y i вёдры нясець, аж каромісіл гнецца. Бяседавічы