сыпыўся. Слаўнае Мсцісл. Зрабі мне вязьмо зьвязаць сноп. Прусіна Касцюк. ВЯЗЬЦГ, дзеясл. Везці. Вязі на пруд малоць. Бялішчына Мсцісл. Чылавек еязець гной. Студзянец Касцюк* ВЯКЫЛА, -a, н. Чалавек, што прыстае з пустымі размовамі. Во ўжо нейкыя вякыла, ні адчапіцца. Слаўнае Мсцісл. ВЯКЫЦЬ, ўзеясл. Надакучаць пустымі размовамі. Кінь ты ўжо вякаць, як сыбака, ато ныдаела слухаць. Касцюковічы. ВЯЛЁЦЬ, дзеясл. Загадаць. Вучыцель вялеў купіць паперы. Робцы Раснян. ВЯЛ1КАДНЕ, -я, н. Вялікдзень. Скора наступіць вялікадне. Крычаў. ВЯІЙКАНЬНЯ, -я, н. Вялікдзень. Бацька купіць табе к вяліканьню картуз. Гібалы Касцюк. ВЯЛІКІЙ, прым. Вялікі. Дзьве нядзелі — срок ні вялікій. Арцёмаўка Міласл. Вялікыя пайка твыя, што ты туды ні пыпаў. Хвёдараўка Краснап. Кыла наійыга гумна стыяць тры вялікія ігрушы. Пірагова Мсцісл. Сёліта скот ны бызарі меіць вялікій збыт. У мяне дужа вялікыя ступня. Слаўнае Мсцісл. ВЯЛІКОДНЫЙ, прым. Велікодмы. Гэга ў цябе яшчэ зыстаўся еялікодны пірог? Касцюковічы. ВЯЛИШДНЯ, -я, м. Вялікдзень. У нас хлеба нідыхват; ды вялікыдня можа дыцягнім, а тады на адны кардохлі сядзім. Арцёмаўка Міласл. ВЯНЁЦ, вінца, м. 1. Вянок, вянец, звяно бярвенняў на сценах хаты. Плотнікі за дзень зрубілі два вянцы. Касцюковічы. Х а та рубіцца ў трынаццыць вянцоў. Вародзькава Крыч. 2. Вянец, вянчанне. Мыладыя к вянцу паехылі. Немерка Раснян. Як буязіш, Лявонка, к вянцу ехыць, || H i забудзь, Лявонка, ды ны татухну! 3 нар. песні. Зарэчча Мсцісл. ВЯНОК, вянка, м. Вянок. Ірвіця, дзеткі, краскі, я вам спляту вянок. Гарбавічы Касцюк. Надзела вянок i пышла ў танок. Горка Краснап. Пакінь, дачухна, вянкі віць, II Хадзі са мною мёду піць. 3 нар. necui, М. Г. 8. ВЯНОЧЫК, -чка, м. Памянш. ад вянок. Мне ж вас, красычкі, ні шчыпаці, || I ў вяночкі ні ўвіваці. 3 нар. песні. Зарэчча Мсцісл. # ВЯПРУК, -a, м. Вяпрук, кормлены падсвінак. Сёлета я ныклала повен кубел сала, ажно трох вяпрукоў забілі. Чаго ета ў вяпрука ўвесь лыч у крыві? Пірагова Мсцісл. ВЯПРУЧОК, -чка, м. Памянш. ад вяпрук. Ц і ня чуў ты, хто б вяпручка прыдываў — мне конча нада купіць. Немерка Раснян. Кінь ты мне вяпручка на 'бзаводык! Пірагова Мсцісл. ВЯРБА, -ы, ж. бат. Вярба. Вярба расьцець ўсё болыа на берагах рэк або глыбокіх аборкаў. Пірагова Мсцісл. ВЯРЕУКА, -i, ж. Вяроўка. Пылядзі ў гумне ны сьцяне вярёўка, прінясі яе сюды. Пушкова Касцюк. Вызывая вярёўка кароткыя — ні гадзіцца. Арцёмаўка Міласл. ВЯРЁВЫЧКА, -i, ж. Памянш. ад вяроўка. / з кім ты бярэсься? Ён жа цябе ў вярёвычку скруціць. Тульдава Раснян. Ты стругаў стружкі з белых рук маіх, || Віў вярёвычкі з русых кос маіх. 3 нар. песні. Большая Багацькаўка Мсцісл. ВЯРЗЁЯ, -i, ж. Пустая мова, брахня. Нялюба слухаць тваю вярзею. Куляшоўка Клім. ВЯРЗША, -ы, м. Пустамеля. Вярзіла ты, чаго вярзеш німаведыма што? Лютня Краснап. ВЯРЗЬЩ, верзыць, дзеясл. Вярзці, ілгаць. Янка вярзець, што нялюба слухаць. Куляшоўка Клім. Ты сяньні, як вірзія — вярзеш, што ў гылаву ўзыйдзець. Канічы Касцюк.✓ ВЯРКЫЦЬ, дзеясл. Гаварыць павучальным тонам. Ды doc табе ўжо вяркыць, апрыкла, пакінь! Старае Сяло Мсцісл. ВЯРНУЦЦА, дзеясл. Вярнуцца. Сьвірыд вярнуўся двору, як стала прыміркаць. Тур'я Краснап. Пыбылі мы там i ніўзыбаве вярнулісь нызад. Арцёмаўка Міласл. Мы скора вернімся: бавіцца нам не за чым. Дубеец Касцюк. Раней прыдаў усё, думыў жыць у горыдзі, a цяперь вярнуўся голым быбылём. Слаўнае Мсцісл. ВЯРНУЦЬ, дзеясл. 1. Вярнуць назад. Ці Ігнат ужо двору пашоў? Вярні ты яго нызад. Дзеражна Касцюк. Прыдаў я кыня i вярнуў гройіы, што сам зыплаціў, i ішчэ прыбытку рублёў пяць. Ушакі Чэрык. Дай мне грошы,. я ўдруг табе вярну. Палуж Краснап. 2. Адварочваць. Мяне што-та naчынаець вярнуць, каб ня вырвала. Касцюковічы. 3. Кіраваць. Сярдзіт Пынаська ў дарозі: II Верніць коніка к бярёзі. 3 нар. песні, M. Г. 22. ВЯРОВЫЧНЫЙ, прым. Вяровачны, зроблены з вяроўкі. У мяне вяровычныя атосы, a ў яго зялезныя, дык як учапіліся, дык мае i пыляцелі. Пухнава Раснян. ВЯРОУКА, -i, ж. Вяроўка. Круці туга, i вяроўка будзе крута. Крычаў. Закладзі там, сынку, вяроўку. Новыя Капачы Мсцісл. ВЯРСТА, -ы, ж. Вярста. ё н дэбыя, дык за вярсту чутна. Хвёдараўка Краснап. Ды Мсьціслаўля тры вярсты. Баброва Мсцісл. ВЯРТЛЮГ, -a, м. Невялікае бярэмца сена. Узяў у дарогу вяртлюг сена, думыў хопя, аж мала будзя. Хвёдараўка Краснап. ВЯРТУН, -a, м. Вяртун, вяртлявы чалавек. Ета вяртун нейкі, a ні дзіцёнык. П алуж Краснап. ВЯРХОУЯ, -я, н. зборн. 1. Вярхі дрэў. Далі на дровы вярхоўя, дык i таго з-зы грязі нельга вывізьць зь лесу. Хвёдараўка Краснап. 2. Горшы гатунак ільнянога валакна. Ета вярхоўя, ета сярёдкі, а ета кужаліна. Горкі Краснап. ВЯРХУШКА, -i, ж. Вяршыня дрэва. Добрыя ўсе пызабіралі, адны вярхушкі зысталіся. Машавая Бялынкав. \ J ВЯРЦЁЛКА, -i, ж. Рыба, мінога рачная. Вярцёлку нялёхка спыймаць. Хвёдараўка Краснап. ВЯРШОК, -шка, м. 1. Смятана ў збанку малака. Зьнімі з гырлыча вяршок. Kaсцюковічы. Вяршок у мылаку зацьвіў. Рэкта Раснян. 2. Вяршок, мерка даўжыні. Kyпіў сабе дуб ны штандары ў хату — дзьвінаццыць вяршкоў тыўшчыні. Сохана Мсцісл
Дадатковыя словы
туря
9 👁