ВЯРШЬІНА, -ы, ж. Смятана. 3 гэтай пыстыялкі мала вяршыны. Беразяк Краснап. Дай мне блін з вяршыный. Лапаціна Мсцісл. Макай бліны ў вяршыну. Гібалы Касцюк. Маці, дай вяршыны ды бліноў. Роськаў Хоцім. ВЯРЬХОМ, прысл. Вярхом, конна. Я ехыў вярьхом ны кані, раней конь ішоў ціха, a тады калі пыляціць наўскыч, дык я чуць-чуць задзержыўся. Слаўнае Мсцісл. ВЯСЁЛА, прысл. Весела. У нас сяньні вясёла: пазьехылыся пасьці ўся рыдня. Пірагова Мсцісл. Хлопцы з дзеўкамі вясёла жыртувалі i сьмяялІся. Сохана Мсцісл. ВЯСЕЛКА, -i, ж. 1. Вясёлка, радуга. Палянь на неба — вясёлка стаіць, гэста ны пагоду. Ушакі Чэрык. Дождж ідзе, i вясёлка ваду бярэ — значыць, нянасьце будзіцьу Касцюковічы. 2. Грыб-пагнойнік. A йдзе быў гной, там вясёлкі растуць: белый, як яйцо, г рыб, а ў сярэдзіне склізь. Хвёдараўка Красная. ВЯСЕЛЫЙ, прым. Вясёлы. Нешта ты надта вясёлы, глядзі, каб ні плакыў пысьля. Тульдава Раснян. Персьцень — вясёлыя гульня. Шарэйкі Касцюк. Часым скушна бываіць i ў вясёлый кымпаніі. Лешчынка Мсцісл. ВЯСЕЛЫСЫДЬ, -i, ж. Весялосць. Што йта вясёлысьць ны цябе ныйійла сяньні, глядзі, ійтоб ні плакыць. Б. Хутары Краснап. ВЯСЕЛЫЧКА, -a, н. Памянш. ад вясло. Зы чавён плачу я сто рублёў, || Зы вясёлычку ажну тысічу. 3 нар. песні, M. Г. 114. ВЯСЁЛЬЛЯ, -я, н. Вяселле. УПынаса сяньня вясельля: дачку замуж атдаець. Чыгрынаўка Раснян. Калі ж, сват, будзім вясельля гуляць? Дубеец Касцюк. Ны вясельлі хлопцы скыкалі. Прыпёчына Краснап. Я пайду ны вясельля. Крычаў. ВЯСЁЛЫДА, -а, н. Памянш. ад вясло. Рятуй, рятуй, мыя міла, калі верна любТ ла! II Каб чавёнчык ды вясельца рітувала б. маё серца. 3 нар. песні. Зарэчча Мсцісл. ВЯСЁНЬНІЙ, прым. Вясенні, веснавы. Маріц яйічэ няпэўны вясеньні месіц, кажуць: «Маріц укусіць за паліц». Гібалы Касцюк. ВЯСКОВЫЙ, прым. Вясковы, што жыве ў вёсцы. Ета ж вясковы ныстаўнік, ці ты ні бачыш? Сохана Мсцісл. ✓ ВЯСЛА, -a, н. Вясло, звязак нанізаных абаранкаў. Kyni мне вясла бублікыў. Слаўнае Мсцісл. ВЯСЛО, -а, н. Вясло. Вясло злымалыся, дык ледзь да берыга даехыў: адносіць выда, хуць ты што. Каробчына Мсцісл. Трэда к вяслу зрабіць мылку. Тур'я Чэрык. ВЯСНА, -ы, ж. Вясна. Ны блыгавешчыньня дзеўкі i хлопцы, а часым i мыладзіцы ідуць, дзе высока, i гукаюць вясну. Гукаюць так: «Блыгыславі, божа, прячыстыя маці, вясну зыгукаці». Меншая Багацькаўка Мсцісл. ВЯСНОЮ, прысл. Вясною, увесну. В ясной цьвіцець кылыкалуша. Тульдава Раснян. Будзім вясною бярозавік піць. Пірагова Мсцісл. ВЯСТУН, -a, м. Вястун. Жавырынык — першы вястун вясны. Янава Раснян. Пріляцелі жавырынкі — вістуны вясны. Слаўнае МсцІсл. * ВЯСЫ, -оў, мн. л. Вагі. Мяшок у пяць пудоў як хапіў упол, дык адразу ны вясы пыставіў. Мсціслаў. У нас вясоў німа, мы ны бязьмен зьвешыім, ён пыднімаіць да пуда. Арцёмаўка Міласл. ВЯСБЩ, вёсць, дзеясл. Весці. Пьяныга пыд пашкі вядуць, а ён упінаіцца. Сохана Мсцісл. Вядзі ты раўней коні, ато бырызна выходзіць крывая. Тульдава Раснян. ВЯСЬГЦСЬ, вёсца, дзеясл. 1. Весціся, быць. Хлеб у нас вядзецца. Горкі Краснап. 2. Весціся, паводзіцца, устанавіцца звычаю. Так ужо ў нас вядзецца, i нечыга табе cnoрыць аб Ьтым. Пірагова Мсцісл. 3. Весціся, добра гадавацца. Езка добры пчыляр — у яго так добра пчолы вядуцца, а мёду ж колькі, ого! Ушакі Чэрык. ВЯТЛЮК, а, м. Маладзік, малады месяц. Вятлюк схываўся зы хмарымі. Віхраны Мсцісл. ВЯТОХ, -а, м. Ветах, месяц у апошняй квадры. Пыдажджы, ня едзь зь вечыру — пыд раньня вятох засьвеціць. Слаўнае Мсцісл. Ужо пыкызаўся вятох. Калініншчына. Цяпер ночы відныя, бо вятох сьвеціць. Касцюковічы. ВЯТРАК, -а, м. Вятрак, ветраны млын. Яго ветрак добра меліць. Нізкі Касцюк. ВЯТУХ, -а, м. Ветах, месяц у апошняй квадры. Вятух толькі а поўнычы ўзыйдзя. Горна Краснап. ВЯХАЦЬ, дзеясл. Брахаць. А х, каб цябе ваўкі, дос вяхаць! Н у й сыбака. Ушакі Чэрык. ВЯХОТКА, -i, ж. Вяхотка, анучка або мачалка, чым мыюць гаршкі. Міскі пушурувала вяхоткый. Палуж Краснап. Твыя ўжо сарочка ўся пырвалась, толькі ны вяхотку. Добрае Мсцісл. Пыдай вяхотку гаршчок пышыруваць. Краснаполле. ВЯХРАНЕЦ, -нца, м. Нячысцік. Куды ты пабег, вяхранец? Паўлавічы Клім. ВЯХЫЦЬ, дзеясл. Брахаць. Сыбака вяхыя, зайца гоня. Брылёўка Краснап. ВЯЦЬВГСТЫЙ, прым. Галінасты. Ны гародзе ў нас стаіць вяцьвістыя б.яроза. Пірагова Мсцісл. Дубок мыладэй, а які вяцьвістый. Высокі Бор Краснап. ВЯЦЬВГЦЦА, дзеясл. Галініцца, распускаць гальлё. Прыгожа ў садзе: трыва, краскі, над імі — кусты парэчкі, а над імі віцьвяцца яблыні i сьліўкі. Пірагова Мсцісл. Прішчапіў вісною яблыньку, i глядзі — вяцьвіцца ўжу. Б. Хутары Краснап. ВЯЧОРКА, -i, ж. 1. Вячэрняя зорка. Пы вечарох вячорка стала ярка сьвяціць — ня йначай выйна будзе. Барысавічы Клім. 2. Вечарынка. Дзеўкі i хлопцы сыбралісь ны вячорку. Палуж Краснап. A ў вас ны вячоркІ будуць скымарохі? Мсціслаў. Пойдзім, хлопцы, ны вячоркі. Карабанава Касцюк. ВЯЧОРЫК, -a, м. Вечарынка. Прыходзь ды нас ны вячорык. Добрае Мсцісл. ВЯЧЭРА, -ы, ж. Вячэра. Ідзіце, дзеці, есьці, ато вячэра прастыніць. Прусіна Касцюк. Пысьля вячэрі пычалісь скокі — скымарох іграў на скріпкі. Арцёмаўка Міласл. 9. Слоўнік
Дадатковыя словы
туря
12 👁