нітка пырвалыся, а ты ні замеціла. Слаўнае Мсцісл. 2. Верна. Рятуй, рятуй, мыя міла, || Кылі верна любіла. 3 нар. песні, M. Г. 137. ВЕРНЫЙ, прым. Верны. Мой верный абаронца— кій сукуватый. Пірагова Мсцісл. Там верный чарвоніц будзіць за тры дні — ідзём туда работыць. Бяседавічы Хоцім. ВЕРТКІЙ, прым. Вёрткі, лёгкі ў руках. Наста — вёрткыя дзеўка, лоўка скачыць. Палуж Краснап. ВЕРХ, -a i -у, м. Верхавіна, вяршына. Ляцеў сылавей чэріз трі лясы, чэріз чатыpi, II Ай ны пятым лясе се ў сабе ны в ярее. 3 нар. песні, М. Г. 13. \ / ВЕРХАВОДКА, -i, ж. 1. Неглыбокая грунтовая вада. Тут погрыба нельга выкыпаць, верхаводка затопіць. 2. Дробная рыбка. У нашый ряке толькі}дна верхаводка, а пырядычный рыбы німа. Вародзькава Крыч. ВЁРХІ, прысл. Вярхом, конна. Верхі ны злодзія ўсьсеў ды дувай яго душыць. Палуж Краснап. ВЁРХНІЙ, прым. Верхні. Жаночыя сарочка шыецца з двух частак: верх i ніз, верхнія частка завецца чэхлікам. Машавая Бялынкав. Адбі верхнію дошку мылатком. Мсціслаў. ВЕРХНЯК, -а, м. Верхняя перакладка вушакоў. Верхняк асеў, i дзьверы не зачыняюцца. Пухнава Раснян. ВЕРША, -ы, ж. Верша, прылада лавіць рыбу. У вершу налезла быгата рыбы. Хвёдараўка Краснап. ВЕРЫЙНЯ, "i, ж. Верая, шула, у якое прымацоўваюцца вароты. Верыйню нада новыю зьдзелыць, ато вароты ня дзержыцца. Верыйня дзяржыць вароты. Пухнава Раснян. ВЁРЫС, -у, м. бат. Верас. Ны нашым узвальлі сёліта зырадзіў адзін верыс. Добpae Мсцісл. ВЁРЫЦЬ, дзеясл. Верыць. Сідыр ня верыць мне, а я яйбогу ня быў там. Палуж Краснап. Ня вер ты етыму 'бманшчыку, аб-~ манець ён цябе. Белы Камень Бялынкав. ВЁРЬБА, -ы, ж. Вярба. Калі на верьбі адсычае кара, будзем зьнімаць дудкі. Пбалы Касцюк. ВЕРЯЦЁНЬ, -я, м. Верацяно з пражаю. У мяне ўжо веряцень пяць нітак адсучына. Старае Сяло Мсцісл. ВЕРЯШЧАЦЬ, дзеясл. Крычаць, шумедь. Досыць табе ўжо веряшчаць, нічога ня чуваць зы тваім крыкам. Пбалы Касцюк. ВЕСАЖОР, -а, м. Сузор'е. УВесажоры сем зор. Хвёдараўка Краснап. Весажор ужо нізка спусьціўся, днець скора будзіць. Пухнава Раснян. ВЁСІЛА, прысл. Весела. Ат зьвёздычык, браціц, табе весіла будзіць. 3 нар. песні, М. Г. 131. ВЕСКА, -i, ж. Вёска. Быў у нашый вёсцы асілык, дык ён yci% пабдрыў. Старае Сяло Мсцісл. У нашый вёсцы згарэў будынык. Шумячы. Вёска ад вёскі на пьіўвярсты. Сапрынавічы Мсцісл. ВЕСТАВЫЙ, м. Кур'ер, лістаносец, паштар. Веставый пісьмы разнося. Хвёдараўка Краснап. ВЁСЫДІСЯ, [весца], дзеясл. Весціся. Вёўся хлеб ды вясны, а з вясны ўжо німа. Хвёдараўка Краснап. ВЁСЫДЬ, дзеясл. Весці. Яму толькі баньку ў грыбы [губы] ўдзець, ды й весьць ны пыказ. Хвёдараўка Краснап. ВЕТАШОК, -шка, м. Памянш. ад ветах; месяц у апошняй квадры. Веташок ужо ўзышоў. Кокатава Мсцісл. ВЕТКА, -i, ж. Галінка. Птушка nipinapхувыя зь веткі на ветку. Палуж Краснап. Нада яловых ветык нылымаць: прыбраць школу к сьвяту. Сохана Мсцісл. ВЁТЛІВА, прысл. Ветліва, пачціва. Ветліва пыздароўкыўся. Пбалы Касцюк. ВЁТЛІВБІЙ, прым. Ветлівы, пачцівы. Хлопіц ветлівый, усігда здароўкыіцца перьвый сы старшымі. Аляксандраўка Краснап. ВЁТРІК, -a, м. Памянш. ад вецер. Ветрік павіваець. Іванаўка Хоцім. ВЁТРІНІК, -a, м. Легкадумны чалавек, ветранік. Іму б толькі гуляць, ветрінік такей, ды работы яго ні зыцягніш. Палуж Краснап. ВЁТРЫНЬНІК, -a, м. 1. Флюгер. Пылядзі на ветрыньнік — куды вецір дмець. 2. Ветраны чалавек. Ен бальшэй ветрыньнік, нічога сталага ня маіць. Хвёдараўка Краснап. ВЁТРЫЦЬ, дзеясл. Сушыцца на ветры. Ніхай бяльлё ветрыіць. Палуж Краснап. ВЁХАЦЬ, вехыць, -хця, м. 1. Падмазка, кавалачак сала падмазваць скавараду. Kenській вехаць, не масьліць скывырады. Бялішчына Мсцісл. 2. Вехаць, шматок мачалы, якім мыюць гаршкі. Памый судно вехцім. Хвёдараўка Краснап. Кызаў нам вехыць удвору ехыць, а кызала ступа: ды гуляйця тута. Прыказка. Большая Багацькаўка Мсцісл. 3. Стары венік, дзяркач. Адзьдзяры гра(я)зь ны масту вехцім. Там жа. 4. Шматок, невялікая колькасць. Дай каню вехаць сена. Касцюковічы. ВЁЦІР, ветру, м. Вецер. Вецір зламіў макушку бярёзы. Хвёдараўка Краснап. У лесі было зацішна ат ветру. Сохана Мсцісл. ВЁЦЬЦЯ, -я, н. зборн. Вецце, галлё. Hada вецьця аблымацьг ды надзелыць венікыў. Палуж Краснап. Нехта ў нашый каліны ўсё вецьця пылымаў. Лешчынка Мсцісл. Зы гарою бярёза вецьця гнець, || Там наша Мыланка вянкі ўець. 3 нар. песні, M. Г. 8. ВЁЧАР, -a, м. Вечар, канец дня. Сонца нізка — вечар блізка. Дзісканіта Мсцісл. ВЕЧАРУХА, i-, ж. Вечар перад вяселлем у маладой. Усе дзяўчаты, пашлі ны вечаруху да УдоцьціУГаннаўка Клім. ВЕЧАРЬІНКА, -i, ж. Вечар з гульнямі, скокамі. Ны вечарынцы скачучы, усе боты пабіў. Крычаў. ВЕЧАРЬІШЧА, -a, м. Павеліч. ад вечар. Каму вечыр, каму вечыр, || А мне вечарышча. 3 нар. песні, M. Г. 27. ВЕЧНЫЙ, прым. Вечны [заўсёдны]. У іх вечны ніпырадык — усё сваруцца. Добpae Мсцісл. / навошта гэста вечныя прэчка — вось абы толькі гыварыць ні так, як я. Ушакі Чэрык. ВЕЧЭРУШКІ, -шак, мн. л. Вячоркі, вечары ўзімку, калі збіраюцца дзяўчаты ў адну хату з работаю, часцей прасці. На вечэрушкі сёньня прыдуць хлопцы. Бель Мсцісл
Дадатковыя словы
вечарўха, вечэрўш, курер, сузоре
19 👁