ВАЙСТРАК, -а, м. Востры канец чагонебудзь. Няроўна сьпілілі, трэба вайстрак укруміць. Хвёдараўка Краснап. ВАЙСТРЫЦЬ, дзеясл. Вастрыць, рабіць вострым. Кінь ты ўжо вайстрыць, нож i так войстры. Касцюковічы. ВАЙТОУНА, -ы, ж. Войтава дачка. Прыбралася, як вайтоўна. Верба Раснян. ВАКЁНЬНІЦА, -ы, ж. Акенніца. Зычыні вакеньніцу. Хвёдараўка Краснап. УMiхыся вакеньніцы маліваныя. Людагошч Мсцісл. ВАКЁШЫЧКА, -a, н. Памянш. ад вакно. Пыглядзі, дочынъка, у вакешычка, хто ды нас ідзець. Горкі Краснап. ВАКНГЦА, -ы, ж. Аконная шыба. Плакыла Г аннычка ў сьвятліцы, || Пріклаўшы галоўку к вакніцы. 3 нар. песні, M. Г. 50. BAKHO, -a, н, Акно. Гаўрык разьбіў вакно. Зялёны Луг Мсцісл. Завесь вакно матыю, каб не нымярзала ряма. Гібалы Kacцюк. Расчыні вакно, ато вельмі душна ў хаці. Белы Камень Бялынкав. ВАКОЛІЦА, -ы, ж. 1. Ваколіца. Заўтры ў ваколіцы, вярсты за тры, будзець кірмаш. Касцюковічы. 2. Вуліца, месца збору, гулянкі моладзі. Дзе твыя дычка? Пышла ўжу ны ваколіцу. Высокі Бор Краснап. ВАКОНЦА, -а, н. Памянш. ад вакно. У сенцах прареж хуць маленькыя ваконца, каб сьвятлей было. Залькова Раснян. Сырая зімля дзьвері зылігла, || Ваконцы зысланіла. 3 нар. песні, M. Г. 16. ВАКОШКА, -а, н. Акно. Трэба мату к вакошку зрабіць. Хвёдараўка Краснап. Атчыні вакошка, нешта скажу. Хоцімск. ВАЛАКЦГ [валоч], дзеясл. Валачы, нееці. Іна нешта вылыкла ў мяшку. Васілёўка Хоцім. Горя горькыя ўсьлед за ім ідзець,\\ I торба нясець, i пуга валачэйь. 3 нао. песні, M. Г. 157. ВАЛАСАЖАР, -a, м. Сузор'е Вялікай Мядзведзіцы. Ужэ валасажар быў ніска, як мы прыехылі дамоў. Таўстукі Стрэш. ВАЛАСЁНЬ, -сня, м. Нарыў на целе. Твой валасень ужо i мне ныдаеў, ідзі ты к доктару, хай ён табе яго разрэжа. Касцюковічы. У хлопца выласень ны пальцы, узяць нічога ня можыць. Слабада Раснян. ВАЛАСЫ, -оў, мн. л. Валасы. Цурульнік абстрыг валасы хлопчыку. Пірагова Мсцісл. ВАЛАСЬШК, -a, м. бат. Расліна. Ат вылысьня луччэй усяго пысыбляя валасьнік, што расьцець пы ялывіным. Хвёдараўка Краснап. ВАЛАЦНЯ, -i, ж. Невялікая копка сена. У стог валацён сорак войдзе. На лузе адна вылацня сена зысталася. Іванаўка Хоцім. ВАЛАЦУГА, -i, м. Валацуга, чалавек, што ходзіць без работы, гультай. Н у й валацуга, ты, хаця б ты што-небудзь рабіў. Касцюковічы. Ідзі ад мяне, валацуга! Вародзькава Крыч. ВАЛАЧОБНІК, -а, м. Валачобнік, удзельнік трупы валачобнікаў, хлопцаў, якія на вялікдзень хадзілі з песнямі па хатах. У нас ужо зараз валачобнікі ны вялікдзень ні сьпіваюць. Касцюковічы. ВАЛАЧЬІЦЦА, дзеясл. Валачыцца, цягацца.. Ня трэба вылачыцца бяз дзела. Іванаўка Хоцім. Правёў быка на йндыка, i сам na сьвету валочыцца. Хвёдараўка Краснап. ВАЛАЧЬІЦЬ, дзеясл. 1. Баранаваць па засеяным. Я буду сеяць, а ты — вылачыць. Бародзькава Крыч. Увесь дзень сяньні вылачыў. Хвёдараўка Краснап. 2. Валачыць што, дягаць. Біз яды чуць ногі валочыць. Сохана Мсцісл. Адбярі ты ў яе дзіцёнка, дос ёй вылачыць яго, як пупала. Лешчынка Мсцісл. ВАЛЕНКІ, -нак, мн. л. Валёнкі, цёплыя валеныя боты. Нада аддаць шупувалу зваліць валёнкі. Слаўнае Мсцісл. ВАЛЁТ, -a, м. Валет, назва карты. Валет, канешня, оець сёмку. Бяседавічы Хоцім. ВАЛІУКА, -i, ж. Дзікая качка. Пы раце плавыла валіўка. Рэкта Клім. ВАЛЩЦА, дзеясл. Валіцца, падаць. Уцікай, сысна валіцца. Старае Сяло Мсцісл. Я пірістаў ужу на кыньках валіцца, ужу крыху каўзаюся. Касцюковічы. Нешта i работа ня ўдзець — усё з рук валіцца. Пірагова Мсцісл. ВАЛ1ЦБ, дзеясл. 1. Валіць, збіваць воўну. Шапувалы прышлі к нам валёнкі валіць. Добрае Мсцісл. 2. Валіць, падрубваючы, спускаць на зямлю дрэва. Сёньня треба іціць валіць лес ны хату. Канічы Касцюк. 3. Адыходзіць. Зыбірай сваі мынаткі i валі! Хвёдараўка Краснап. ВАЛОСЬСЯ, -я, н. зборн. Валасы. Cnyжаўсь я, аж валосься ны гылаве дубум стала. Бяседавічы Хоцім. Валосься мала зысталося, скора саўсім лысым буду. Ракоўшчына Раснян. ў ВАЛОСЫДЯ, -я, н. зборн. Валасы. Baлосьця ны гылаве паблытылась. Крычаў. ВАЛОУСЬКІЙ, прым. Валоўскі. Валоўськія аряхі. Накупіў валоўськіх аряхоў i ўгышчаіць дзевык. Высокі Бор Краснап. ВАЛОЧ, дзеясл. Валачы. Дос табе валоч ету брыду, нашто іна табе. Іванаўка Хоцім. ВАЛУЙ, -я, м. бат. Валуй, горкі грыб. Што ты ныбраў адных валуёў, яны ж горкія. Пячары Касцюк. ВАЛБІВАЦЦА, дзеясл. Хвалявацца. Жыта ат ветру валуіцца. Маластоўка Краснап. ВАЛЬІНКА, -i, ж. Валакіта. Валынку зацеіў. Хвёдараўка Краснап. ВАЛЬНЁЙ, прысл. Вальней, свабадней. Я шаўца, прасіў, штдб ён вальней зьдзелыў сыпагі, а ён ужу чыряз чур вялікія зьдзелыў. Арцёмаўка Міласл. ВАЛЬСА, -ы, ж. Вальс. Раней на ігрышчы толькі i скыкалі, што полькі i кадрелі, а цяперь ужо вальсы, тустэпы пычаліся. Слаўнае Мсцісл. Нашыя дзеўкі вальсу скачуць. Горкі Краснап. ВАЛЯНКІ, -аў, мн. л. 1. Валёнкі. 2. Валеныя шапкі. Што ета нашы мужчыны калпакі насіць сталі, i галовы і.ногі у вилянкі адзяваюць. Барысавічы Клім. ВАЛЯЦЦА, дзеясл. Валяцца. Сьмяцьцё выляецца пыд ныгамі. Іванаўка Хоцім. ВАНДЗОНКА, -i, ж. Ляны, непаваротлівы чалавек. ён стаў саўсім, як вандзонка. Куркаўшчына Мсцісл