едца як лаянка, праклён. Куды ты там naвёў, каб цябе вад вадзіў, злодзей ты! Kapaбанава Касцюк. ВАДЗЁНЬ, вадня, м. Авадзень. Baдзень укусіў, дык уся рука ўспухла. Робцы Раснян. Летам уся работа раньніцыю, а сярод дня вадні спакою ні даюць. Забывание Касцюк. Ад мух i ваднёў спакою скаціне німа. Сохана Мсцісл. ВАД31ЛА, -a, н. Прылада гнуць палазы. Я прівёз харошыя вадзіла, будзім палазы гнуць. Ташна Клім. ВАДЗЩА, -ы, ж. Памянш. ад вада. На вадзіцы напіся, лягчэй будзе. Старынкі Раснян. Там цябе ранінька ўзбудзюць, || Там цябе ny вадзіцу пашлюць. 3 нар. песпі, M. Г. 14. ВАДЗПДЦА, дзеясл. Вадзіцца. Hy i німярэч жа тут! Толькі зьвяр'ю i вадзіцца. Лешчынка Мсцісл. У нас цігры ня водзюцца. Бяседавічы Хоцім. Такога зуха, як ты, ды рывалюцыі ні вадзілыся. Хвёдараўка Краснап. ВАДЗІЦЬ, дзеясл. 1. Шкодзіць, вадзіць [замінаць]. Мне ні вадзіцЬ, што шубу надзеў. Хвёдараўка Краснап. 2. Хацецца. Прівык куріць, дык цяперь ужу вадзіць. Арцёмаўка Міласл. ВАДЗГЦЬ, дзеясл. Вадзіць. ё н такей, што пыстыянна на пываду вадзіць яго нада, ато ўцякець. Бялішчына Мсцісл. Будзім з табой коні на начлег вадзіць. Старынкі P аснян ВАДЗЩБКУНПАНІЮ. Быць у дружбе. Hi хачу зь імі кунпанію вадзіць; яны ўсі атряхі, зь імі яшчэ ў вастрог пупадзеш. Apцёмаўка Міласл. ВАДЗЯНКА, -i, ж. Бочка для вады. Нанасі вады поўныю вадзянку. Чарнарэчкі Раснян. ВАДКА, прысл. Сыра, мокра. Hi пускай ты яго сяньні гуляць на вуліцу, етык вадка ны дварэ — намочыцца, кашляць будзе. Добрае Мсцісл. ВАДКІЙ, прым. Вільготны, сыры. Хлеб вадкій, пагода вадкыя. Маластоўка Краснап. ВАДКЫСЬЦЬ, -i, н. 1. Вадкасць. Што ета зы вадкысьць там у цэбры? Карабанава Касцюк. 2. Вільгаць. У зямлі німа вадкысьці, высыхла ўся. Хвёдараўка Краснап. Дровы гарець ні будуць — у іх вадкысьцібыгата. Горкі Краснап. ВАДЛІВА, прысл. Горача [спякотна]. Сяньні ўдзень было дужа вадліва, вадні было заелі. Дубеец Касцюк. Сягоньні дужа вадліва — канем зарэз. Хвёдараўка Краснап. ВАДНА, прысл. Горача (спякотна]. Сяньні так вадна, што целый дзень ні вылазіў бы з речкі. Бяседавічы Хоцім. ВАДОХРІШЧА, -а, н. Вадохрышча, свята хрышчэння. Заўтрі ў церькві будзіць вадохрішча, ваду будуць асьвішчаць. Горкі Краснап. ў ВАДЬІ, -оў, мн. л. Нейкія чэрці. Вады цябе ніхай водзюць. Хвёдараўка Краснап. ВАЁНЫЙ, прым. Вайсковы. ГІаехыў у горыд na нейкім ваеным дзілам; вызвылі ці пытаму, што білет прасрочыў, ці ён проста дзізірцір. Арцёмаўка Міласл. Ваеныя справа. Высокі Бор Краснап. ВАЖДЖАЦЦА, дзеясл. Важдацца. I чаго ён зь ім важджаецца. Верба Раснян. ВАЖКІЙ, прым. Важкі, што шмат важыць, цяжкі. Етый камінь дужа важкій. Чышэўка Крыч. ВАЖНА, прысл. Важна. Ц і йта конча ён доўжын ехыць? Можыць i хто-небудзь друзей паехыць, ета ні так важна. Арцёмаўка Міласл. А на калі ета зрабіць? Абы-калі, ні так важна. Старае Сяло Мсцісл. ВАЖЫНЫИ, прым. Важаны. Мяшок з жытум важынэй. Маравілле Касцюк. ВАЖЫУНЯ, -i, ж. Месца, дзе важаць. Пры складзі ёсьць важыўня, дзе можна зважыць хлеб. Палуж Краснап. ВАЖЫУШЧЫК, -а, м. Той, хто важыць. Ны складзі важыўшчык ніправільна зважыў мае жыта. Палуж Краснап. ВАЖЫЦЦА, дзеясл. Важыцца. Пойдзім у мельніцу важыцца. Канічы Касцюк. ВАЖЫЦЬ, дзеясл. Важыць. Ны вісах важыць луччы, чым ны кантыры. Лешчынка Мсцісл. Поп дужа товіст, пудоў восім важа. Палуж Краснап. ВАЗАК, -a, м. 1. Вознік, што возіць цяжкія рэчы, пераважна лес. Вазакі пывязьлі лес да прыстані. Барысавічы Клім. 2. Конь, што можа везці добры воз. Конь у мяне вазак, які воз ні пакладзі, вязець. Гарадзец Бабр. ВАЗДАХТАР, -а, м. Палюбоўнік, каханак. Гуляя з сваім ваздахтарым. Маластоўка Краснап. ВАЗЁЦ, -зца, м. Вознік. Сапрон ныняўся вазцом у Касцюковічы. Палуж Краснап. Вызца ў Клімывічы ныняў. Маластоўка Краснап. ВАЗЩЦА, дзеясл. Вазіцца, поркацца. Што ета ён там возіцца кыла саней, скажы яму, каб ішоў у хату. Арцёмаўка Міласл. ВАЗЩЬ, дзеясл. Вазіць. Нада снапы вазіць, а тут i скаціны некыму пасьціць, вот i дзелый, што хочыш. Бабінкі Раснян. Пыд ячмень трэба вазіць гной. Цірэні Раснян. ВАЗОК, -зка, м. Вазок, лёгкія санкі. Зыпрягі-ка вазок, нада зьезьдзіць у госьці к свату. Бяседавічы Хоцім. На розвыльнях дренна ехыць, кылі б вазок — було б луччы. Арцёмаўка Міласл. Мы ўдваіх сядзем у вазку, а ты ны сядзеньні. Пірагова Мсцісл. ВАЗОН, -а, м. 1. Гаршчок для хатніх [пакаёвых] кветак, раслін. Нада ныбраць зёму ў вазоны. Палуж Краснап. 2. Самая [пакаёвая] расліна. Вашы вазоны ўжо зацьвілі, а нашы йшчэ не. Цірэні Раснян. ВАЗОУНЯ, -i, ж. Паветка, дзе ставяць калёсы, сані i інш. Зыкаці калёсы ў вазоўню. Прусіна Касцюк. ВАЗОЧЫК, -чка, м. Памянш. ад воз. Шамнулі вазочкі ны дварэ, || Пылядзі, мамычка, ці ні пы мяне. 3 пар. песні, M. Г. 24. ВАЗЯРЫНА, -ы, ж. Вялікая лужа. Люгашка выпыўзла з вызярыны. Вярбоўка Раснян. ВАЗЯРЬІШЧА, -а, н. Дно былога возера. Ны вазярышчы ходзюць коні. Ляхі Чэрык. ВАЙНА, -ы, ж. Вайна. Пятрок зажуріўся, што сына ны вайну пыгналі. Гібалы Касцюк. Ны вайне яго аканфузілі, дык цяперь быўтуном стаў. Хвёдараўка Краснап
Дадатковыя словы
зьвярю
15 👁