Хрэстаматыя па беларускай дыялекталогіі (1962)

мовы. Поібач з імі даюцца запісы казак, легенд, песень, прыказак, загадак. (Фальклорныя матзрыялы маюць адпаведныя загалоўкі, a тэксты бытавой мовы друкуюцца без загалоўкаў). Большую частіку матэрыялаў складаюць звязныя тэксты; нязвязныя ж прадстаўляюць сабою запісы паасобных сказаў, словазлучэнняў, выразаў, слоў; пры нумары такіх тэкстаў ставіцца зорачка— (*). Для зручнасці карыстання ўвесь матзрыял у «Хрэстаіматыі» размяшчаецца па абласцях з поўначы на поўдзень у наступнай паслядоўнасці: Віцебская, Магілёўская, Гродзенская, Мінская, Гомельская, Брзсдкая вобласді. Унутры ж абласцей размеркаванне яго ідзе па раёнах з захаваннем напрамку з іпоўначы на поўдзень i з захаду на ўсход, a ўнутры раёнаў — па населеных пунктах. К'ожны тэкст мае свой парадкавы нумар. Нумарацыя тэкстаў у «Хрэстаматыі» адзіная (ад 1 да 653). Пасля назвы населенага пункта ў дужіках укаізваедца нумар гзтага населенага пункта на картах Дыялекталагічнага атласа беларускай мовы, што даоць магчымасць супастаўлядь адпаведныя даныя «Хр'эстаматыі» з данымі Дыялекталагічнаіга атласа. Пры назівах населеных пунктаў, якія не ўвойдуць у Атлас, нумар не ставідца. У канцы кожнага тэксту адзначаецца, калі i хто запісаў матэрыял, а таксама ад каго ён запісаны i ўзрост асобы, ад якой зроблены запіс. У паасобных выпадках некаторыя з такіх звестаік пад тэікстамі «Хрэстаматыі» адсутнічаюдь з прычыны таго, што іх няма ў выкарыстаных крыніцах. Да кніігі прыкладзена пядь дадаткаў: 1. Слоўнік незразумелых дыялектных слоў (у тэксце такія словы абазначаны зорачкай — *) з указанием нумароў тэкстаў, у ЯКІХ данае слова ўжываедца. У слоўніку даедца толькі тое значэнне, у якім слова ўжыта ў тэксде «Хрэстаматыі». 2. Аліфавітны паказчык раёнаў, з якіх даюдца тэксты. 3. Алфавітны паказчык населеных пунктаў, у якіх запісаны тэксты. 4. Карта-бланкоўка Дыялекталагічнага атласа з абазначэннем населеных пунктаў, з якіх у «Хрэстаматыю» ўключаны запісы. 5. Паказчык населеных пунктаў, абазначаных на карде (лічба паказвае нумар населенага пункта на карде i ў Дыялекталагічным атласе беларускай мовы). ТРАНСКРЫПЦЫЯ Для абазначэння галосных гукаў ужываюдца літары и, ё, е, ы, о, б, у, а, ъ, ь, а таксама спалучэнні уо, оу, ие, ей, ые, еы. Літара и абазначае галосны нелабіялізаваны гук пярэдняга рада верхняга пад'ёму (л'йпа, гСила, з'имавац\ вынес'и