Moro сына на том кон'й познаў буў чолов'ёк, которы продав' нам. Аж удзйв'йуса, за голову ўз'аўса, йак убачыў того кон'а. «А йа, — каже,— думаў, што йон ў цеб'ё здох. Вон порчены буў у мен'ё. йа йих два куп'йу аж из-пуд Слуцка, то одз'йн здох, а друг'й выходз'йуса, ал'ё н'ийак н'е попраўл'аўса, от йа и продаў йего вам, а сам куп'йу кобулу з жерёбиам». Запісана ў 1953 г. студэнтамі Мінскага педінстытута М. С. Стэльмахам i А. А. Арціхоускім ад С. А. Філіпцова, 67 г. Пясочная (№ 994) ЦЕРАЗ СЕНЕЧКІ У ВІШНЁУ САД (Песня) 486 Через сёнечк'и у вйшн'бу сад Скоч'ила молодён'ка ў в'иноград: — Хто ж мен'ё знайде ў том виноград'и, С тым с'аду на посад'и. Пр'йшбу татко — не знайшоў, Да й зоплакаўшы пошбу: — Ой ты, дит'а мойё рожджёнойе, Кому ты сужджёнойе? Пр'ишла мат'и — не знайшла, Да й зоплакбушы пошла. Пр'йшбу брат'ичок — не знайшбу, Да й зоплакоўшы пошбу: — Ой ты, сестра мойа рожджёнайа, Кому ты сужджёнайа? Пр'йшбу молодёнк'и да й знайшбу, Уз'яў за ручен'ку да й пошбу: — Ох ты, мойа молода рожджёнайа, Ты мен'ё сужджёнайа. Запісана ў 1953 г. А. А. Крывіцкім. ЕЛЬСКІ РАЕН Валаўск (№ 991) ЗАЙЧЫКАВА ХАТА (Казна) 487 У зайца н'е было кл'уча. Ион замкнуў трёсочкойу и пошбу по дрова. Ул'ёзла ў йогб хату л'иса. йон назб'йраў дроў и пошбу дадому. Бачыц' — н'ёхто седзйц' на п'ёчы. Йон с'еў под прызвойу ды плаче. Вот идз'ё воўк. — Чогб ты, зайчык, плачеш? — Н 'ёхто у мойби хаццы седзйц'. — Ходз'ём, йа в'йжену. 17. Хрэстаматыя
Дадатковыя словы
алё, братичок, виногради, вйжену, вйшн'бў, вйшнбу, выходз'йўса, выходзйуса, дадбму, дита, другй, дўмаў, замкнўў, знайшбў, зоплакбўшы, идзё, клуча, кобўлу, комў, кона, конй, куп'йў, купйу, лиса, мати, менё, мойбй, молодёнка, молодёнки, назбйраў, нийак, нёхто, одзйн, попраўлаўса, посади, пошбў, пр'йшбў, пришла, прйшбу, пёчы, рученку, рёбйам, рўчен'ку, саду, сеў, скочила, слўцка, сёнечки, удзйв'йўса, удзйвйуса, узяў, улёзла, ходзём, цебё, чоловёк, шбў, ўзаўса
0 👁