Н 'и буду патсыпац' йайак пат курыцу. Давай, кажу, куп'им з машыны пискл'ат. И купйл'и с'ем. Прын'ёсла дамбу, бардз'ёй им тварашку, вады, у рёшац'а зраб'йла им дз'ўрачку, и йаны самы вылазил'и и йёл'и, йак хацёл'и. Двойа н'ёхта украў, аднб дала жанчын'а и двойа у ман'ё здохл'и. На п'еч йа н'и став'ила, бо адна баба пастав'ила на прып'ечак дык хап'йла их духам и спаклйс'а. Засталос'а йх двойа: адна курачка, а друг'й можа и п'атушок. Запісана ў 1952 г. студэнткай Маладзечанскага настаўніцкага інстытута Ф. Дзютка ад Я. Л. Захарэвіч, 47 г. 332 Выйажджал'и мы посл'а кал'ад у васёл'а, и ман'ё узал'и за свашку и наўчыл'й пец'. Д з'аўчата стал'и пец', а тады кажац': «И ты сп'авай». Давай тады и йа пец'. Папёл'и и пайёхал'и да маладога. А дал'бка, дванаццац' кйлом'етраў, дык йа к'ируйу. Д з'е йёдз'им прас вбск'и, ус'ё гаворац': «Вот маладайа варожыц', ус'ў дарогу к'йруйа». Тады йа ўжо пирал'ёзла на друг'й вое. Прыйёхал'и туды и н'ихтб н'изнакомы, толк'и с'астру маладби йа знала. Маладз'бжы былб натта многа. Запісана ў 1952 г. студэнткай Маладзечанскага настаўніцкага інстытута Ф. Дзютка ад В. Д. Каваленка, 19 г. Адамава (№ 187) 333 W С агонн'а ран'ицай пагнала йа карову пасциц' ун' пат тёй л'аебк на аўсан'ншча. И так йа напужалас'а там ваўка, што н'ийак н'и апомнус'а и дамбу прышбушы. Натта ш страшна былб — йон зус'йм бл'йска быў падышбушы да карбу. Ал'е йак стал'и крычац' лудз'и — ц'уга, ц'уга ваўка! дык, набёс', пацаўс'а назат у л'ес. йбец'ика у нас за с'алом выебкайа тара. А на тёй тары быў даўн'ёй замак. У тым замку у кназ'а быў музыка и так йон слаўна граў на дудцы, што йак слухайиш, дык аш сёрца ван'а — натта жаласна граў йон. Зара уже н'имашыка на тым м'ёйсцы тагб палаца, йон ужё развалйус'а. Было ў ман'ё трбиа дзац'ёй: дзв'е дачк'й и адз'йн сын. Адна дачка пайёхаўшы у горат, а другайа замуш вышаўшы ў сусёдн'уйу в'бску. Зара жыву адна. И хата ў ман'ё вал'йкайа, и жыс' добрайа, толк'и скушна мн'е аднёй. йос', дз'аўчатка, ў ман'ё хлапчак, дваццац' шесц' гадбу ужё йаму. И такайа ш мн'е з' им б'ада — н'ийак н'и магу ажанйц' йагб. йа кажу йаму: «Жанйс'а, сын», а йон кажа: «Ишчё усп'ёйу». Ун' йак цап'ёр, майё вы дз'аўчатка, н'и так, йак даўн'ёй было. Даўн'ёй скажа бац'ка, жан'йцца трёба, ну и жёнисс'а, а зара н'а слухайуц'. З апісана ў 1952 г, студэнткай М аладзечанскага настаўніцкага інстытута /. К апцю г ад розны х асоб
Дадатковыя словы
агбнн'а, агонна, адзйн, апбмнус'а, апомнуса, аўсанншча, бада, бардзёй, бацка, блйска, валйкайа, варбжыц, васёла, вбски, вбску, выйажджали, вылазили, гавбрац, гадбў, гбрат, далбка, дамбў, дарбгу, дачкй, даўнёй, дббрайа, дзацёй, дзаўчатка, дзве, дзўрачку, другй, дўдцы, дўхам, жанйса, жанйцца, жанчына, жывў, жёнисса, засталбс'а, засталоса, заўчата, здохли, зрабйла, зусйм, йамў, йбецика, йёдзим, йёли, к'йрўйа, кажў, калад, карбву, кируйу, кйлбм'етраў, кйлометраў, кйруйа, кназа, купим, купйли, кўрачка, лаебк, лес, лудзи, магў, маладбга, маладбй, маладзбжы, манё, мбжа, мнбга, мне, мёйсцы, н'изнакбмы, напужаласа, наўчылй, низнакомы, нийак, нимашыка, нихтб, нёхта, п'атушбк, п'ира, падышбўшы, пайёхали, папёли, паставила, патушок, пацаўса, пбсл'а, печ, пиралёзла, писклат, посла, прыйёхали, прынёсла, прыпечак, прышбўшы, развалйуса, развалйўс'а, раницай, рбў, рёшаца, с'албм, с'астрў, салом, састру, сем, скўшна, слўхаййш, слўхайуц, спавай, спаклйса, ставила, стали, сусёднуйу, тблк'и, тварашкў, толки, трбйа, узали, успёйу, усў, хапйла, хацёли, цапёр, цуга
1 👁