ВОДЗЕ—вот тут. Водзе ваша барана (Балдыкова, Аз. р.). Войдзе ляжыць якей-та скурат (Косы, Віц. р.). Водзека шырокае кружава (Гарадок, Гар. р.). Я ўзяла тутацька платкі, водзецка! (Гарадок, Гар. р.). ВОЙКАНЬНЕ, «.—стонание. Абрыдла мне яго войканьне (Лужасна, Куз. р.). Пар. айканьне. ВОЙСТРЫ— острый. Узяў Яся свой войстры меч (Яноўшчына, Беш. р.). Вострым нажом рэжа дубцыў (Лужасна, Куз. р.). ВОЙТ, а, л.—войт, начальник. Леў ваЙтом над усімі зьвярамі (Прыста, Чаш. р.). ВОКА, н.— глаз. У хлопца баліць вока (Бабінічы, Віц. р.). ВОКАЛА—вокруг, кругом. Вокала тае баравінкі жыта расьцець (Лужасна, Куз. р.). ВОКНІШЧА, я, — отверстие в топком балоте, окнище. Як ўваліўся ў вокнішча! (Цяпіна, Чаш.р.). ВОЛАВА, я.— 1) олово. Boлава на цяпле скора распускаецца (Гарывецк, Сен. p.); 2) свинец. Умяне з волава дранкулькі (Лужасна, Куз. p.). ВОЛ АС, а, л*.—волос. У Алены валасы на галаве подняліся (Аськершчына, Беш. р.). ВОЛАТ, а, м.— богатырь, силач. Што ён камень падымае, хфокусьнік еты,— во даўней, кажуць, тут жыў волат, што бяз хфокусаў тару падымаў (Лужасна, Куз. р.). ВОЛКА—сыро. На дварэ сёньні будзе волка спаць (Лужасна, Куз. р.). ВОЛЬНА — медленно, плавно. Вольна пушчай, а то прарвець (Лужасна, Куз. р.). В О Л Ь Н А С Ц Ь, ж. — свобода, вольность. Наша вольнасьць ирышла (Кляшчыно, Беш» р.). ВОЛЬНЫ—свободный, Дарога ім вольная, ён быў харошы (Гарадок, Гар. р.). ВОМІГ, у, м.—горечь. Чужоя дабро вылезе яму вомігам (Беліца, Сен. р.). ВОН, вкл.— вон. Пашоў вон! (Альшанікі, Беш. р.). ВОНДЗЯ — вон там. Вондзя пашла яна (Ткачы, Аз. р.). ВОНКАХ— на дворе, снаружи. Што ты гэта хамут вонках кінуў? (Азярэцк, Сен. р.). Лезь вонкі! (Вяжышча. Беш. р.). ВОНПІЦЦА, дзс —заботиться. Ня вонпіся аба мне (Баравыя, Куз. р.). ВОПРАМЕЦЬЦЮ—опрометью, стремглав. Ён кінуўся на яго вопрамяцьию (Сянно, Сен. р.), ВОПРАТКА, ж.—верхняя одежда. Насоў— белая даўгая вопратка (Зямковічы, Сен. р.). ВОРАГ, а, м.— враг. Ён вораг ўсіх (Доўжа, Куз. р.). ВО РАХ, у, м,—страх, дрожь от страха. Ажно ворах мяне бярэ (Мамойкі, Беш. р.). ВОРАШ НА—страшно. Ворашна стала ад выстралу (Бешанкавічы, Беш. р.). ВОРЛІК, а, м.—бубенчик. Ворлік падобен да званочка (Заронава, Куз. р.). ВО РС, у,л»., В О РСА.ж.—шерсть. Кот падняў ворс, як убачыў сабаку (Луб'ева, Аз. р.). На ягнятках толькі ворса паказалася (Сукрэмна, Сен. р.). ВОРНЫ — пахотный. ВОрная зямля у нас сёлета пустуе (Сянно, Сен. р.). ВОРЧЫК, а, м.— 1) коромысло для запряжки в плуг лошади. Каваль пачыніў сёньня мне ворчык (Косы, Віц. р.). 2) крюк, железная часть коромысла. ВорI Чык зламаўся (Гарадок, Гар. р
Дадатковыя словы
лубева
10 👁