ВЕКША, ж. — белка. Sciurus vulgaris L. Крукі задзюўбалі векшу (Дубнікі, Беш. p,). ВЕЛІСАЗАР, а, у, ў.—созвездие (Плеяды?). Велісазар ужо на поўдні— пара іці малаціць (Вейна, Сен. p.). ВЕЛЬМІ—очень, весьма. Сяньня куцьця была вельмі смачная (Шыпы, Сен. p). ВЕНІК, a, м. —веник, метла. Пастух зьвязаў венік (Рудня, Аз.р.). ВЕРАБЕЙ, я, м. — воробей. Passer domesticus L. et P. montanus Briss. Верабей улецеў у хату (Рудня, Аз. р.). Віраб'і паклівалі каноплі (Застадольле, Сен. р.). ВЕРАНЩА, ж.—вереница, стая. Вун паляцела вераніца гусей (Гарывецк, Сен. р.), ВЕРАС, у, м,—вереск. Caliuna vulgaris Salisb. Ужо i верас зацьвіў (Калышкі, Лёз. p.). BEPATHIK, а, м.— 'часть поля в длину, обрабатываемая отдельно от других, чтоб была возможность передохнуть на поворотах. Вератнікоў з 10 прабег, а яго німа. Яго вератнік меншы за мой (Лятоўшчына, Куз. р.). ВЕРАЦЕЯ, ж. — холм среди болота, чаще поросший орешником. На тэй самай верацеі аддыхал! (Дубавое, Беш. р.). ВЕРАЦЯНО, ВЕРАЦЕНЦА, «.— веретено. Чаму ты зламаў вераияно? (Раіны, Аз. р.). Віраценца тачонае, а дзіцятка раджонае (Яноўшчына, Беш. р.). ВЕРАШ ЧАЦЬ, дзс.— визжать, верещать. Парасяты верашчаць (Шыркі, Куз. р.). ВЕРАЯ, ж.— верея. Не зачапіся за вераю (Асіпова, Аз. р.). ВЕРБАЛОЗ, ж. — ивняк. Буду сад зіц ь вербалоз (Пустынкі Сен. р.). ВЕРЛОВОКІ—лупоглазый. Вун той вёрлавокі зробіў ета (Азярэцк, Сен. р.). ВЕРЛЫК, а, м.— белок глаза. У некаторых людзей бываюць бальшэі верлыкі (Выгары, Куз. р.). ВЕРХ, а, м,—1) верх. На верее ляжала калодка (Марчонкі, Сур. р.); 2) задвижка в потолке бани. Зачыні верх (Вяжышча, Беш.р.). ВЕРХАВ1НА, ж.— вершина дерева. За 2 верхавіны i то напісаў пратакол (Азярэцк, Сен. p.j. ВЕРХАВОДКА, ж. — вода на поверхности льда. На возеры большая вер хавод ка (Сянно, Сен. р.). ВЕСНАВЫ — весенний. У полі падуў цеплы вяснавы вецяр (Машкі, Сен. р.). ВЕСТКА, ж.— известие. Німа ніякай весткі ад сына (Горкі, Аз. р.). ВЕСЬНІКІ, аў, «.— ворота. Весьнікі закрыты (Пачаевічы, Чаш. р.). ВЕСЫДІ, дзс.—1) вести. Куды ты вядзеш яе? (Лужасна, Куз. р.); 2) тянуть, канителить. Я гэта не люблю, як другі вядзець, хто знаіць што ўЗапрудзьдзе, Сен. р.). ВЕСЯЛЩЦА, дзс.—-веселиться. Ажаніўся, весяліўся, цяпер буду панаваць (Застадольле, Сен. р.). ВЕТАХ, ВЕТАШОК, ВЁТАХ, ВЯТОХ, а, у, м. — последняя фаза луны. Ветах настае праз дзень (Сянно, Сен. р.). Віташок узышоў на небе (Вішкавічы, Чаш. р.). На вётаха сьвіней ня рэжуць (Навікі, Віц. р.). Ня відзеў я з ёю вятоху (Лужасна, Куз. р.). ВЕТКА, ж.—ветвь. Глядзі на тую ветку— вунь сядзіць трак (Бабінічы, Віц. р.). ВЕТЛА—-вежливо, приветливо. Наша нявесткаветлая—з усімі ветла абходзіцца(Пятніцкая, Беш.р
Дадатковыя словы
вірабі
15 👁