Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

ВАЛАЧЫЦЦА, 93C.-1) бродить. Чаму ты валочышея, валацуга, чаму ня знайдзеш сабе працы? (Ст. Беліца, Сен. p.); 2) еле брести. Кунь ужо ўтаміўся, дык ён чуць валачэцца (Ходцы, Сен. p.); 3) ухаживать, ён за ей валочыцца (Мазалава, Куз. p.). ВАЛАЧЫЦЬ, дзе. — тащить. Куды ты мяне валочыш? (Госьміра, Сен. p). ВАЛДЫР, a, м,— волдырь, пузыр. Па вадзё пашлі вялікія валдыры (Машчоны, Сен. p.). Нацёр сабе вулдыр (Застары ньне, Беш. p.ў ВАЛЕЙ—лучше. Валей бы ты гэта не рабіў (Луб'ева, Аз. р.). ВАЛЁ, «., ВАЛЁК, а, м.\ ВАЛЮ ШКА, ж. — зоб. Во, набіла свае валё! (Асіпова, А з. р.). Поўны валёк набіў (Машчоны, Сен. р.). Куріца набіла поўную валюшку (Семянцова, Беш. р.). ВАЛЁНКІ, ВАЛЕНЦЫ, ў.— валенки. Шапувалы звалілі валёнкі (Ульлянавічы, Сен. р.). Валенцы маі развалілісь (Зямковічы, Сен. p.). Дастань мае валёнцы с печы (Запрудзьдзе, Куз. p.). ВАЛІГА, ж. — жидкий жир. Укінь валігі ў страву (Косы, Віц. p.). ВАЛІЦЦА, dsc.— падать. Пуня ўжо пачала валіцца (Баравыя, Куз. p.). ВАЛІЦЬ, дзс.— 1) валять, сбивать. Шапувалы будуць валенцы валіць (Амільлянова, Лёз. p.); 2) валить. Валі ўсё ў кучу! (Лужасна, Куз. p.). ВАЛКАВАТЫ-сыроватый. Пагніе іх сена— валкаватае возяць (Лужасна, Куз. p.). ВАЛОЖЫЦЬ, дзе.— заправлять пищу. Кашу трэба валожыць (Старое Сяло, Куз. p.). ВАЛОКА, ж. — мера земли (около 20 десятин). У мяне дзьве вапокі зямлі (Пустынкі, Сен. p.). ВАЛОСКІ, ВАЛОСНЫ, aў,ж.~ Плеяды. Валосны паказалісь на небе (Бабінічы, Віц. p.). Валоскі ў зарэ— конь у cace (Бікложа, Беш. p.). ВАЛОСКІ — валахскии. Валоскіх арэхаў ей купіў (Сянно, Сен. p.)Ł ВАЛОУНЯ, ле.—хлев, помещение для волов. Даўней у гэтай валоўні аршыны на 2 было гною (Азярэцк, Сен. p.). ВАЛОШКА, ж.— василек. Centaurea Cyanus L.y жыце расьце валошка (Заронава, Куз. р,), ВАЛУЙ, я, м.— валуй, Agaricus foetens Pers. Вунь расьце валуй (Семянцова, Беш. р.). ВАЛЧЫЦЦА, дзс. — долго возиться в борьбе. Брось ты валчыцца зь ім (Сьвярдлы, Беш. р.). ВАЛЫНДАЦЦА, дзс. — 1) возиться, заниматься. Не валындайся ты з імі (Баравыя, Куз. р.); 2) бродить. Валындаецца недзе па сьвету (Лужасна, Куз. р.). ВАЛЬГОТА, ж. — льгота. Усі вальготы па налогу нада аб'явіць народу (Загор'е, Куз. р.). ВАЛЬХА, ВОЛЬХА, ж,—ольха. За гародам вальха расла (Пушкары, Сен. р.). Толькі вольхі віднеюцца (Доўжа, Куз. p.) Пар. алешына. ВАЛЬШЧЫК, а, лг.—шерстобит, мастер валенок и подобных изделий. Вальшчыкі ідуць — нясі воўны, валёнкі будуць (Бікложа, Беш. p.). ВАЛЮ Ш, а, м.— валенка. Валюшы знасіў (Падрэзы, Чаш. р.). Пар. валёнкі, ВАЛЯВАТЫ — зобастый. Вунь той валяваты чалавек будзе зараз малоць (Лужасна, Куз. р