АХАЯЦЬ, дзс. — соблюсти чистоплотность. Хуць ба ты сам сібе ахаіў (Сьвярдлы, Беш. p.). АХАЛАК, а, м. — короткая толстая палка. Ён ударіў сабаку ахалкам (Луб'ева, Аз. p.) АХАПАК, a, м.—охапка. Няўжож табе шкода ахапка сена? (Сянно, Сен. p.). АХАРАТАК, a,м — об'едок, остаток. Прідзецца мне данашываць тваі ахаряткі (Сухарукова, Аз. p.). АХВОТА, ж. — 1) желание. 3 ахвотай сягоньня пайду ў лес (Пятніцкая, Беш.р.); 2) охота. Ахвота была ўдачная (Пяцігарск, Бсш. p.). АХВОТНА— охотно. Ён заўсёды ахвотна ходзіць (Азярэцк, Сен. p.). АХВОТНІК, a, м. — охотник. Тут толысі што прайшлі ахвотнікі (Пяцігарск, Беш. p.). АХВЯРАВАЦЦА, дзс. — дать обет. Я ахвяравалася сёлета схадзіць у Няклюдава к Барысу (Оўсішча, Сен. p.). АХВЯРЫ, ж.~ исполнение обета с пожертвованием. Хадзіла, кажуць, на ахвяры ў Полацак i ні памагло (Навікі, Віц. p.). АХЛУПАВАТА—не круто. Стаў большыя шпары, а то крыша будзець ахлупавата (Сухарукова, Аз. р.). АХЛУПНЫ, АШЛАПНЫ— охватывающий, верхний. Палажылі ахлупныя i кончылі, значыць, рурубіць дом (Хмары, Куз. р.). Ашлапные кладзі ня менш 5-х вяршкоў (Навасёлкі, Сен. р.). АХМУРЭЦЬ, дзс. — 1) заскучать, затосковать. Чаго ты ахмурэў? (Стрэлкі, Беш. р.); 2) ослабеть, заболеть, ён нешта саўсім ахмырэў (Слабада, Чаш. р.\ АХОРАЦ, а, ли—кукиш. Я палучыў за працу ахорцы (Ходцы, Сен. р.). АХРАПАК, а, м.—ствол качана капусты. Ахрапкі мы пасеклі сьвіньням (Асінаўка, Беш. p.). АХРАП'Е, н. — ботва огородных овощей. Пайдзі наламай ахрап'я! (Копцевічы, Чаш. р.). АЦЬКІ—детское спасибо. Ацькі табе за муку (Кляшчыно, Беш. р.). АЦЕСЬЛІВЫ—с закальцем, недопеченный. У яе хлеб заўсёды ацесьлівы (Пітрашы, Сен. p.). АЦТУПНОЕБЯРНО— отступное бревно, бревно верхнего венца, у крыши. Ацтупное бярно дрэна ляжыць (Гарадок, Гар. р.). АЧМУРЫЦЬ, АЧМУЦЩЬ, дзс. —одурачить. Ачмуріў ты мяне (Пустынкі Сен. р.). Ачмуціў бабу (Беліца, Сен р.). АЧУНІВАЦЬ, АЧУНЕЦЬ, дзс,~ выздоравливать, выздоровепь. Ён троху пачаў ачуніваць(Навасёлкі, Сен. р.). АЧУРАЦЦА, дзс. — отречься. Усяго гэтага ачураліся (Яноўшчына, Беш. р). АЧУХАЦЦА, дзс. опомниться, придти в себя. Ён яшчэ ад учарашняга ня ачухаўся. (Сухарукава, Аз. р.). АШАЛАМЕЦЬ, дзс. — одуреть. Чаго ты стары ашаламеў? (Дабрамысьль, Лёз. р.), АШАЛАПУЦІЦЬ, дзс. — обмануть. Ашалапуціў старога(Астроўна, Віц. р.). АШАЛЕЛЫ—бешеный. Бяжыць як аш алелы (Бешанкавічы, Беш. р.). АШАЛЕЦЬ, дзс.—1) сойти с ума, обезуметь. Ці ты ашалеў, ці што? (Навікі, Віц. р.л; 2) сбеситься. Яго сабака ашалеў (Шыпы, Сен. р