АТРАЗЬНІ, ж— туфли. Пашыў жонцы а т р а з ьн і (Прыгунова, Cip. р.). АТРАМА, ж.— в жилых избах низкая балка, положенная для поддержания остальных балок, на которые ложится потолок и пересекающая остальные балки по средине избы. Палож смык на атраму (Латыгаль, Сен. р.). Пар. атраміна. АТРАМАНТ, у, л*.—чернила. Добры атрамант (Бараўляны, Куз. р.). АТРАМІНА, ж.— поперечная, перекрестная балка в доме. На атраміне ляжыць брусок (Оўсішча, Сен. р.). Пар. атрама. АТРЭП'Е, «.—очесы при первой стадии обработки волокна льна. Атрэп'е ськінь туды, а кужаль пакінь (Александрова, Гар. р.). Пар. вотруб'е. АТРУСКІ, ж. — Обивки муки; что отряслось. Набяры атрускаў каровам (Аміпьлянова, Лёз. р.). АТРУТА, ж. — отрава. Купі там мышам атруты (Красьніца, Чаш. р.). АТРУЩЦЬ, дзс. — отравить. Хацеў атруціць скаціну (Путрына, Беш. р.). АТУДЗЕНЧЫЦЬ, дзс.—1) отолагодарить. Я яму атудзеньчу ласку (Сянно, Сен. р.); 2) отомстить. Hi я буду, калі табе, ні атудзеньчу (Рыбчына, Cip. р.). АТУМЕКА, ж. — нам ек. Атумекамі кажыць (Шапурава, Сур. р.). АТЫСАБЕ!, вкА.—да, согласен. Ці можна ў вас узяць барану? А ты сабе! (Копцевічы, Чаш. р.). АЎЖО -a уже. Аўжо я іду (Пустынкі, Сен. р.). АУРАЦЬ, дзс.- складывать горох, вику и т. п. для просушки. Цэла дзень гарох аўралі (Вядрэнь, Чаш. р.). АЎСЯНІШЧА, к. — овсяное жнивье. Страшэнна як колка на аўсянішчы! (Застарыньне,Беш.р.) АЎСЯНК ж. — 1) овсянка. Emberiza (розныя віды). Ня б i аўсянкі (Горадок, Гар. р.); 2) суп из овсяной крупы. Аўсянку варуць з аўсяных круп (Альшанікі, Беш. р.). АЎТОРАК, а, м. — вторник. Аўторак— шчасьлівый дзень (Рудня, Аз. р.). АЎХЦЯМНЕ!—восклицание при вздохе. Аўх ця мне, беднай! (Доўгае, Беш. р.). АЎЧАРНІК, а, м., АЎЧАРНЯ, Ж — овчарня. Авец загналі ў аўчарнік (Варашылы, Куз. р.). У аўчарне стаіць аўца (Дабрамысьль, Лёз. р.). АЎЧЫНКА, ж. — о в ч и н а, овечья кожа. Падай мне бирку ад аўчынак (Сянно, Сен. р.). АЎЧЫНЬНГК, а, м. — человек вырабатывающий овчины, дубильщик. Занясі аўчьінкі к аўчыньніку (Азярэцк, Сен. р.). АЎШАК, a, At.—оконный или дверьной косяк. Угэтым вакне пагнілі ўсе аўшакі (Семянцова, Беш. р.). Пар. вушак. АФЯРА, АХВЯРА, ж.— 1) жертва. Аддам андракі на афяру (Ульлянавічы, Сен. р.; 2) обет. Дала ахвяру хадзіць кожны год (Нов. Сяло, Беш. р.). АФЯРАВАЦЬ, АХВЯРАВАЦь' дзс. — пожертвовать. Афяраваў жабраку (Сукрэмна, Сен. p.j. Ахвяравала лёну 10 хунтаў (Мікалаёва Куз. р.). АХ!, вкл. — удивление, испуг. А х, як я спалохаўся! (Буднікі, Беш. р