АТРАЗЬНІ, ж— туфли. Пашыў жонцы а т р а з ьн і (Прыгунова, Cip. р.). АТРАМ А, ж.— в жилых избах низкая балка, положенная для поддержания остальных балок, на которые ложится потолок и пересекающая остальные балки по средине избы. Палож смык на атраму (Латыгаль, Сен. р.). Пар. атраміна. АТРАМАНТ, у, л*.—чернила. Добры атрамант (Бараўляны, Куз. р.). АТРАМІНА, ж.— поперечная, перекрестная балка в доме. На атраміне ляжыць брусок (Оўсішча, Сен. р.). Пар. атрама. АТРЭП'Е, «.—очесы при первой стадии обработки волокна льна. Атрэп'е ськінь туды, а кужаль пакінь (Александрова, Гар. р.). Пар. вотруб'е. АТРУСКІ, ж. — Обивки муки; что отряслось. Набяры атрускаў каровам (Аміпьлянова, Лёз. р.). АТРУТА, ж. — отрава. Купі там мышам атруты (Красьніца, Чаш. р.). АТРУЩ ЦЬ, дзс. — отравить. Хацеў атруціць скаціну (Путрына, Беш. р.). АТУДЗЕНЧЫЦЬ, дзс.—1) отолагодарить. Я яму атудзеньчу ласку (Сянно, Сен. р.); 2) отомстить. Hi я буду, калі табе, ні атудзеньчу (Рыбчына, Cip. р.). А Т У М Е К А, ж. — нам ек. Атумекамі кажыць (Шапурава, Сур. р.). А ТЫ САБЕ!, вкА.—да, согласен. Ці можна ў вас узяць барану? А ты сабе! (Копцевічы, Чаш. р.). А Ў Ж О -a уже. Аўжо я іду (Пустынкі, Сен. р.). АУРАЦЬ, дзс.- складывать горох, вику и т. п. для просушки. Цэла дзень гарох аўралі (Вядрэнь, Чаш. р.). АЎСЯНІШ ЧА, к. — овсяное жнивье. Страшэнна як колка на аўсянішчы! (Застарыньне,Беш.р.) А Ў С Я Н К ж. — 1) овсянка. Emberiza (розныя віды). Ня б i аўсянкі (Горадок, Гар. р.); 2) суп из овсяной крупы. Аўсянку варуць з аўсяных круп (Альшанікі, Беш. р.). АЎТОРАК, а, м. — вторник. Аўторак— шчасьлівый дзень (Рудня, Аз. р.). А ЎХ ЦЯ МНЕ!—восклицание при вздохе. Аўх ця мне, беднай! (Доўгае, Беш. р.). АЎЧАРНІК, а, м., АЎЧАРНЯ, Ж — овчарня. Авец загналі ў аўчарнік (Варашылы, Куз. р.). У аўчарне стаіць аўца (Дабрамысьль, Лёз. р.). АЎЧЫ НКА, ж. — о в ч и н а, овечья кожа. Падай мне бирку ад аўчынак (Сянно, Сен. р.). АЎЧЫНЬНГК, а, м. — человек вырабатывающий овчины, дубильщик. Занясі аўчьінкі к аўчыньніку (Азярэцк, Сен. р.). АЎШ АК, a, At.—оконный или дверьной косяк. Угэтым вакне пагнілі ўсе аўшакі (Семянцова, Беш. р.). Пар. вушак. А Ф Я Р А, А Х В Я Р А, ж.— 1) жертва. Аддам андракі на афяру (Ульлянавічы, Сен. р.; 2) обет. Дала ахвяру хадзіць кожны год (Нов. Сяло, Беш. р.). АФЯРАВАЦЬ, АХВЯРАВАЦь' дзс. — пожертвовать. Афяраваў жабраку (Сукрэмна, Сен. p.j. Ахвяравала лёну 10 хунтаў (Мікалаёва Куз. р.). А Х!, вкл. — удивление, испуг. А х, як я спалохаўся! (Буднікі, Беш. р
Дадатковыя словы
атрэпе, благодарить, вотрубе
5 👁